luty 2024

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego"

21 lutego to Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. W tym dniu w sposób szczególny przypominamy o konieczności troski o język ojczysty oraz języki zagrożone i ginące.

Dzień Języka Ojczystego został ustanowiony przez UNESCO w 1999 r., a obchodzimy go od 2000 r.  Jego celem jest ochrona języków ojczystych oraz dbanie o języki zagrożone i ginące. Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego przypomina o różnorodności językowej na świecie, a jednocześnie podkreśla wartość języka w rozwoju dziedzictwa kulturowego. Dbając o język ojczysty i chroniąc go, dbamy o własną tożsamość narodową.

Stół z powyłamywanymi nogami, w Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie, czyli "polska język  - trudna język" :)

Język polski jest trudny do nauki przede wszystkim ze względu na gramatykę. Posiada skomplikowaną deklinację (7 przypadków: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, narzędnik, miejscownik, wołacz) oraz 5 rodzajów (rodzaj męski, żeński i nijaki oraz męskoosobowy i niemęskoosobowy, które występują w liczbie mnogiej). Problematyczna jest także odmiana czasowników przez osoby, czy wyrażanie czasu przeszłego, teraźniejszego i przyszłego. Trudne są zaimki i przyimki. Dodatkowo fleksja, składnia, odmiana liczebników, końcówki żywotne i nieżywotne, a także nieprzebrana ilość odmiennych zaimków.

Kolejnym problemem jest opanowanie ortografii i interpunkcji. Trzeba poznać reguły i zasady używania ż – rz, h-ch, ó-u.

W języku polskim występuje też dużo synonimów, czyli wyrazów bliskoznacznych, które są na tyle zbliżone, że można jednym zastąpić drugie w odpowiednim kontekście. Synonimami są np. słowa „barwa” i „kolor”, które znaczą dokładnie to samo, jednakże różni je sposób zastosowania, np. barwa głosu lub barwa uczuciowa (nie mówi się kolor głosu lub kolor uczuciowy).

Wiele trudności przysparza też wymowa. Np. takie słowa jak bezwzględny czy zmartwychwstanie na pierwszy rzut oka wyglądają na nie do wymówienia dla kogoś, kto uczy się języka. Dużą trudność sprawiają także litery ą, ę, ć, ś, ń, sz, rz (ż), które są problematyczne w użyciu ze względu na szeleszczącą wymowę.

styczeń  2024r

ZADBAJ O ZDROWIE!

Szacunki pokazują, że RAK JĄDRA jest najczęściej występującym nowotworem wśród młodych mężczyzn w wieku od 20 do 44 lat. Stanowi on aż 25% zachorowań na nowotwory w tej grupie wiekowej. Co więcej, liczba przypadków raka jądra zwiększyła się 3-krotnie w ciągu ostatnich 3 dekad i dalej ma tendencję wzrostową. Szczyt zachorowań na raka jądra przypada u mężczyzn na lata od 20 do 39 roku życia – to około 70% wszystkich przypadków. 

Samobadanie to podstawa. Specjaliści zalecają, aby już młodzi mężczyźni od 15. roku życia regularnie prowadzili samobadanie jąder. To krótka procedura, zajmująca zaledwie kilka minut po wieczornej kąpieli, która pozwala na wczesne wykrycie jakichkolwiek zmian w budowie jąder. Samobadanie jąder wystarczy wykonać samodzielnie raz w miesiącu. Raz w roku warto udać się do urologa na profesjonalne badanie i wykluczenie wszelkich nieprawidłowości. Specjalista jest w stanie już podczas badania palpacyjnego (dotykiem) wyczuć zmiany w budowie jądra. Uzupełnieniem diagnostyki w kierunku raka jądra jest bezbolesne i nieinwazyjne badanie USG.

Z kolei nowotwory prostaty są drugą co do częstości przyczyną choroby nowotworowej u mężczyzn. To ponad 13% zachorowań, a ich liczba w ostatnich latach gwałtownie rośnie. Szacuje się, że w czasie 3 ostatnich dekad liczba przypadków wzrosła aż 5-cio krotnie. Największa liczba przypadków raka prostaty przypada na siódmą i ósmą dekadę życia. Ryzyko rozwoju raka prostaty wzrasta gwałtownie od szóstej dekady życia (po przekroczeniu 50. roku życia), osiągając maksimum około 75. roku życia (2).

W Polsce widać dynamiczny wzrost diagnozowanych przypadków raka prostaty i jąder, jednak co najważniejsze – nie rośnie liczba zgonów w powodu tych chorób. Za taki stan odpowiadają szeroko zakrojone akcje profilaktyczne oraz rosnąca świadomość mężczyzn co do potrzeby regularnego wykonywania badań przesiewowych. Pozwalają one na skuteczne wyleczenie nowotworów wykrytych na wczesnych etapach.

Co powoduje rozwój raka jądra i prostaty? Zachorowalność na te nowotwory rośnie z wiekiem, pewne znaczenie ma także obciążenie rodzinne. Do czynników wpływających na zwiększone ryzyko rozwoju choroby należą również niektóre aspekty środowiskowe. Tryb życia, dieta i aktywność fizyczna są kluczowe dla zmniejszania lub zwiększenia prawdopodobieństwa pojawienia się choroby nowotworowej.

Co przyczynia się do rozwoju tych chorób?

- nadwaga i otyłość – szczególnie typ brzuszny

- nieprawidłowa dieta – nadmiar mięsa i tłuszczów zwierzęcych, mało owoców i warzyw, nadmiar słodyczy, udział potraw bardzo ostrych lub kwaśnych

- nadużywanie alkoholu

- palenie papierosów.

ZOBACZ: Rak jąder i prostaty – postaw na profilaktykę! https://www.zwrotnikraka.pl/rak-jader-i-prostaty-postaw-na-profilaktyke/

NUMERY POMOCOWE [Do kogo się zwrócić i gdzie szukać pomocy?]

112  – Numer alarmowy

To główny i podstawowy numer alarmowy we wszystkich nagłych wypadkach. Zadzwoń pod ten numer, jeśli zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka i niezbędna jest interwencja policji, straży pożarnej lub pogotowia. Operator numeru alarmowego po Twoim zgłoszeniu powiadomi odpowiednie służby ratownicze. 

W Polsce działają również numery alarmowe do poszczególnych instytucji: 

• 997 Policja
• 998 Straż Pożarna
• 999 Pogotowie Ratunkowe

800 12 12 12 – Dziecięcy telefon zaufania Rzecznika Praw Dziecka

Telefon skierowany do wszystkich dzieci, które potrzebują pomocy. Jeśli zadzwonisz pod ten numer, będziesz mógł/mogła/mogło porozmawiać ze specjalistą, który postara się pomóc. Numer działa przez całą dobę, siedem dni w tygodniu. Pod ten numer mogą też dzwonić osoby dorosłe, aby zgłosić problemy dzieci lub rażące zaniedbania względem nich. W celu otrzymania wsparcia możesz skontaktować się także za pośrednictwem czatu na stronie internetowej Rzecznika Praw Dziecka www.brpd.gov.pl. Od kwietnia 2020 roku rozszerzono działalność telefonicznej linii interwencyjnej. Wszystkie osoby – uczniowie, rodzice, nauczyciele czy władze lokalne – uzyskają pomoc prawną i wyjaśnienia dotyczące treści, które mogą być nauczane w polskich szkołach.

116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży

Jeżeli czujesz się krzywdzony i potrzebujesz pomocy – możesz zadzwonić pod ten numer. Specjaliści porozmawiają z Tobą o każdym trudnym problemie i udzielą Ci pomocy. Telefon działa 7 dni w tygodniu całodobowo. Możesz także zarejestrować się na stronie www.116111.pl i napisać wiadomość.

800 080 222 – Całodobowa infolinia Fundacji ITAKA

Całodobowa, bezpłatna infolinia dla dzieci i młodzieży, rodziców oraz nauczycieli. Jeśli czujesz się przygnębiony, masz problemy w szkole lub w domu, lub jesteś ofiarą przemocy, tutaj też czekają na Ciebie specjaliści. To doświadczeni pracownicy Fundacji ITAKA — Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych: psychologowie, pedagodzy i prawnicy. Konsultanci odpowiedzą na twoje pytania, doradzą, co możesz zrobić w swojej sytuacji. Możesz skontaktować się także przez stronę: www.liniadzieciom.pl.

801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” 

To numer, pod który mogą dzwonić ofiary przemocy w rodzinie, a także osoby, które usłyszały o takiej przemocy lub są jej świadkami. Konsultacje prowadzone są telefonicznie lub mailowo pod adresem: niebieskalinia@niebieskalinia.info Kontaktując się z „Niebieską Linią”, uzyskasz wsparcie, pomoc psychologiczną, informacje o możliwościach uzyskania pomocy najbliżej Twojego miejsca zamieszkania.

801 615 005 – Dyżurnet.pl

Pod tym numerem można zgłaszać informacje o wszystkich nielegalnych i niepokojących treściach znalezionych w Internecie. Jeśli specjaliści z dyżurnet.pl uznają, że znalezione przez Ciebie treści są nielegalne – poinformują o tym policję lub prokuraturę. Twoje zgłoszenie może być anonimowe, to znaczy, że nikt nie dowie się o tym, że to Ty zgłosiłeś nielegalne treści. Niepokojące Cię treści możesz też zgłosić poprzez stronę www.dyzurnet.pl, lub e-mailowo: dyzurnet@dyzurnet.pl.

800 199 990 – Ogólnopolski Telefon Zaufania

To numer, pod którym uzyskasz pomoc oraz wsparcie, jeśli Twój problem związany jest z narkotykami lub uzależnieniem od narkotyków. Możesz zadzwonić zarówno wtedy, gdy problem dotyczy Ciebie, jak i wtedy, kiedy zauważysz, że problem z narkotykami ma osoba w Twoim otoczeniu. Telefon jest czynny codziennie od 16:00 do 21:00, z wyjątkiem świąt państwowych.

800 100 100 – Telefon dla rodziców i nauczycieli Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę

To bezpłatna i anonimowa pomoc dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie pomocy psychologicznej dla dzieci przeżywających kłopoty i trudności takie jak: agresja, przemoc w szkole, cyberprzemoc, zagrożenia związane z nowymi technologiami, wykorzystanie seksualne, kontakt z substancjami psychoaktywnymi, depresja i obniżony nastrój, myśli samobójcze, zaburzenia odżywiania. Specjaliści dostępni są od poniedziałku do piątku, w godzinach 12:00-15:00.

listopad 2023

UWAGA! Projekt!  ESKA RAZEM  przeciw DEPRESJI  

Wg badań UNICEF przeprowadzonych w 21 krajach świata, ponad 13 % nastolatków w wieku 10-19 lat mierzy się ze zdiagnozowanymi zaburzeniami psychicznymi. Szacuje się, że w Polsce, co piaty nastolatek wykazuje objawy depresji. Zważając na to, jak duży to problem, Wydział Edukacji Urzędu Miasta Częstochowy wraz z Zespołem Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych w Częstochowie włącza się w ogólnopolski projekt edukacyjny i profilaktyczny przygotowany przez Radio Eska dotyczący wsparcia dzieci i młodzieży w kryzysie psychologicznym. Projekt ten to wielowątkowa, multimedialna platforma informacyjna oraz edukacyjna dla dzieci, młodzieży, rodziców oraz nauczycieli.

Link do projektu:   https://www.eska.pl/razemprzeciwdepresjiczestochowa/        Pamiętaj, że sięgnięcie po pomoc jest pierwszym krokiem do pokonania kryzysu.

Życie warte jest rozmowy….. www.zwjr.pl    miejsce, gdzie pomoc uzyskają zarówno osoby w kryzysie samobójczym jak i szukające wsparcia dla kogoś, kto przeżywa trudności psychiczne czy żałobę po samobójczej śmierci bliskiego.

październik 2023

Choć październik już mija, a wraz z nim - obchodzony od 1999 roku na całym świecie  Międzynarodowy Miesiąc Bibliotek Szkolnych -  to nadal polecamy Wam sięgnięcie do książki, a w tym celu odwiedzenie szkolnej biblioteki.  Nie od dziś wiadomo, że cztanie książek przynosi wymierne efekty. Oto kilka  - naukowo udwodnionych:

Czytanie zwiększa inteligencję - im więcej się czyta, tym więcej można się dowiedzieć. Lektura stanowi obszerne źródło wiedzy i już od najmłodszych poszerza nasze słownictwo dużo bardziej niż oglądanie telewizji czy konwersacje.

Czytanie może zwiększyć wydolność mózgu -  lektura wpływa nie tylko na poziom wiedzy, ale także na efektywność pracy mózgu. Regularne czytanie poprawia kondycję komórek mózgowych i  pozwala lepiej zapamiętywać.

Czytanie pomaga w walce z Alzheimerem - Czytanie książki stymuleuje mózg do pracy, co zmniejsza ryzyko Alzheimera o 2 i pół raza względem tych, którzy nie czytają. Im bardziej mózg jest aktywny, tym dla niego lepiej.

Książka pomaga się zrelaksować -  Czytanie może działać jak środek relaksacyjny. Lektura redukuje stres nawet o 69 procent. Nie ma znaczenia, po jaką książkę sięgniemy, ważne by całkowicie się w nią wciągnąć. Pozwoli uciec nam od zmartwień i codziennych zmartwień, pozwalając wciągnąć się w świat wizji i wyobraźni autora.

Czytanie pomaga zasnąć - Tworzenie określonych rytuałów przed pójściem do łóżka, da twojemu ciału sygnał, że pora przygotować się do snu. Czytanie pozwala ciału zrelaksować się dużo lepiej niż np. ekran czytnika czy tabletu.

Czytanie jest zaraźliwe - Większość rodziców chce, by ich dzieci więcej czytały. Dobrym sposobem, by je zachęcić, jest czytanie w domu na głos. Większość rodziców przestaje głośno czytać dzieciom, gdy te same się tego nauczą, jednak głośne czytanie warto kontynuować, gdyż może ono zachęcić dzieci do zostania stałym czytelnikami.

Przewracanie kartek pomaga w lepszym rozumieniu - Przewracanie kartek jest czynnością, dzięki której lepiej rozumiesz treść czytanej książki. Kontakt fizyczny z książką, dotyk dłońmi kartek lektury wprowadza do mózgu kontekst lektury pozwalający lepiej zrozumieć, o czym czytamy.

Czytanie uczy myślenia - Podstawowy kanon komunikacji międzyludzkiej oparty jest na słowie, gdyż to właśnie ono poprzez odwołanie się do świadomości jest podstawą naszego myślenia. W konfrontacji książki, opartej na słowie, z przekazem telewizyjnym, bazującym na obrazie, język okazuje się bardziej uniwersalny. Dzięki niemu możemy wyrazić zarówno wydarzenia zewnętrzne, jak również przeżycia wewnętrzne.  Ludzie są istotami myślącymi, bo operują słowem, a nie dlatego, że widzą. Zwierzęta również widzą, lecz nie myślą. Uczucia i myśli docierające do naszej świadomości za pomocą słów nie mają odpowiednika w prostych symbolach wizualnych. Doświadczenie pokazuje, że osoby, które zerwały z cywilizacją słowa, rzadko mają swoje zdanie, idą za tłumem, a samodzielne myślenie ich męczy.

Czytanie pobudza wyobraźnię - Telewizja nie pozwala nam na samodzielne myślenie. Niczego nie musimy sobie wyobrażać czy dochodzić do czegoś drogą naturalnej refleksji. Wszystko mamy podane na tacy. Czytając, mamy dużo więcej swobody. Sami obsadzamy role, obmyślamy tło i kierujemy akcją. Każdy szczegół wygląda tak, jak zechcemy. Dobra książka porusza i ożywia umysł.

Czytanie rozwija umiejętność wysławiania się - Czytanie jednocześnie wymaga zdolności językowych, jak i je rozwija, ponieważ jest nierozłącznie związane z mówieniem i pisaniem. Tych, którzy nie czytają nic albo niewiele, bardzo łatwo poznać. Zdradzają się częstym używaniem zwrotów typu: „No wiesz, o co mi chodzi”, „No… tego. ..”. Zacinają się, stękają, zastępują słowa gestami lub imitują dźwięki. Ocenę ludzi i przedmiotów ograniczają do przymiotnika „fajny” lub „super”.

Czytanie wyrabia cierpliwość - telewizja przekazuje nam dużo informacji w  krótkim czasie, co nie pozwala na zapamiętanie czy choćby przemyślenie ich wszystkich. W ten sposób telewidz uczy się skupiania uwagi na krótką chwilę, a jego myśl staje się bardziej impulsywna niż refleksyjna (niektóre badania wskazują nawet na związek między nadmiernym oglądaniem telewizji a pochopnym podejmowaniem decyzji i niecierpliwością). Inaczej jest z czytaniem, w trakcie którego przetwarzanie informacji zachodzi w świadomości, a więc przebiega wolniej. Odwracając kartki, wchodzimy stopniowo w mechanizm narracji. Krok po kroku staramy się zrozumieć książkę. Tempo zależy od nas. Do pewnych rzeczy można w każdej chwili wrócić, najistotniejsze można sobie zaznaczyć. Można powiedzieć, że czytanie jednocześnie wymaga oraz uczy cierpliwości. Oglądanie telewizji jest natomiast tak banalnym zajęciem, że nie stwierdzono jeszcze u nikogo niezdolności do jej oglądania.

.... dlatego CZYTAJMY  !!!!

#SzkołaPamięta  - Przed nami listopad a wraz z nim Święto Zmarlych. Z tej okazji społeczność CKZiU organizuje corocznie Akcję Znicz, polegającą na zbiórce zniczy, które w dniach 1 i 2 listopada zapłoną na grobach szczególnie zasłużonych częstochowian oraz tych, o których czasem już nikt nie pamięta. Zachęcamy do przyłączenia się do akcji.

Z tej okazji także garść informacji o Zaduszkach (materiały zaczerpnięte ze strony Polskiego Radia: https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/2209245,Glucho-wszedzie-ciemn..., autorka: Sandra Błażejewska)

"Głucho wszędzie, ciemno wszędzie" – Dzień Zaduszny w Polsce

Przypadające 2 listopada Zaduszki to szczególny czas odwiedzin grobów bliskich zmarłych i refleksji nad sprawami ostatecznymi. Dzień Zaduszny jest związany z polską obrzędowością.

Święto - dzień Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych - ustanowił w 998 roku opat z klasztoru w Cluny - św. Odillon. Wprowadzając nowe święto kościelne, chciał ustanowić przeciwwagę dla popularnych w całej Europie pogańskich zwyczajów mających na celu upamiętnienie zmarłych. W XIV wieku ten dzień został na stałe wpisany do kalendarza liturgicznego Kościoła Rzymskokatolickiego.   Dzień Zaduszny ma obecnie w Kościele rangę wspomnienia obowiązkowego wszystkich wiernych zmarłych. Obchody liturgiczne obejmują tzw. oficjum, czyli odmawiane kilka razy w ciągu dnia publicznych modlitw, trzykrotne odprawienie mszy świętej i procesję. Kapłan tego dnia ma na sobie czarne szaty – kolor żałoby. Wraz z wiernymi wspomina zmarłych pokutujących za grzechy w czyśćcu, czyli takich, którzy za pewne przewinienia nie mogą jeszcze wejść do nieba.

Zaduszki - czas wielkich ognisk

Zaduszki bardzo mocno zadomowiły się w polskiej kulturze. Do ich utrwalenia przyczynił się narodowy wieszcz doby romantyzmu – Adam Mickiewicz, opisując związane z nimi obrzędy w "Dziadach". Posiadający pogańską genezę zwyczaj "dziadów" był kultywowany na terenie wschodniej Polski, Litwy, Prus i Kurlandii. Obrzęd w niektórych regionach kraju był obchodzony jeszcze na początku XX wieku. Wierzono, że w nocy z 1 na 2 listopada na ziemię tłumnie przybywają dusze z zaświatów.  By ułatwić im podróż, na rozstajach dróg i polach rozpalano wielkie ogniska. Uważano, że zaduszkowy ogień ogrzeje wędrujące duchy. Powszechna była wiara w oczyszczającą moc takiego ognia, dlatego zawsze podkładano go pod chrust zgromadzony na grobach osób zmarłych nagłą śmiercią, szczególnie samobójców. Drzewo pod te ogniska zbierano przez cały rok. Każdy, kto przechodził przez skrzyżowanie lub koło grobu dorzucał gałązkę. Ognisko miało także odpędzać demony i przyciągać dobre duchy. Na przełomie XVII i XVIII wieku ogniska stopniowo zaczęły być wypierane przez małe świeczki zostawiane na grobach.

"Na Zaduszki przychodzą z tamtego świata duszki"

Wszystkie niezbędne porządki starano się wykonać przed 1 listopada, kiedy z zaświatów mieli przybyć pierwsi goście. Przez dwa pierwsze dni listopada surowo zakazane było tkanie, przędzenie, maglowanie, a nawet gotowanie. Uważano, że wykonując te czynności, można łatwo skaleczyć ducha, który rozgniewany mógłby sprowadzić nieszczęście na domowników. Jeśli jakiś przedmiot spadł na podłogę, nie podnoszono go, twierdząc, że może się przydać zabłąkanej duszy.

2 listopada był nacechowany zadumą i powagą. W przeciwieństwie do Wszystkich Świętych nie składano odwiedzin. Unikano nawet wychodzenia z domu. Przez cały czas liczono się z obecnością tajemniczych przybyszów, dlatego starano się poruszać się tak, by ich przypadkiem nie uderzyć.

Zaduszkowy obrzęd "dziadów"

Po zapadnięciu zmroku rozpoczynał się obrzęd "dziadów". Jego nazwa pochodzi od słowiańskiego słowa oznaczającego przodków. Na początku wywoływano po imieniu zmarłych członków rodziny. Wierzono, że spragnieni gościnności i bliskości na pewno przybędą odwiedzić krewnych przez uchylone drzwi i okna. Na stole przybranym świątecznym obrusem nie mogło zabraknąć specjalnie przygotowanych na tę okazję potraw: chleba, kaszy, bobu i kutii.

Czasem zdarzało się, że do drzwi zapukał błądzący dziad – żebrak, proszący o jedzenie. Takim przybyszom nigdy nie odmawiano gościny. Powszechnie uważano żebraków za tajemniczych ludzi o nieznanym pochodzeniu, którzy z racji podeszłego wieku mieli czas na kontemplację i już wkrótce mieli spotkać się z Bogiem.  Z tego powodu ofiarowywano im modlitwy za zmarłych, sądząc, że modlitwa dziada jest niezwykle skuteczna. Żebracy często mieli przy sobie dewocjonalia poświęcone w miejscach pielgrzymek, których używali do modlitw.

Często uważano, że rodzinę odwiedza zmarły, który właśnie przybrał postać nędzarza. Podczas uczty dziad dzielił się opowieściami i życiowym doświadczeniem, które zdobył podczas licznych wędrówek. Zdarzało się, że pełnił funkcję guślarza – przewodniczącego spotkania, który za pomocą duchów starał się przewidzieć przyszłość. Dowodem na przybycie duchów w zaduszkową noc miały być pozostawione przez nie okruszki na stole lub w obejściu.

Pod koniec XIX wieku popularne stały się, szczególnie w miastach, okolicznościowe loterie organizowane przez jałmużników. W zabawie można było wygrać drobne upominki. "Dziady proszalne" w zaduszkowy wieczór często ustawiały długie podłużne stoły przy cmentarzach, zasiadając do uczty przyrządzonej z podarowanych im dzień wcześniej datków.

2 listopada obecnie

"Dziady" i inne obrzędy związane z przywoływaniem duchów zmarłych odeszły już do przeszłości. Stały się częścią legendy o dawnych zwyczajach ludowych. Pomimo upływu lat, Zaduszki wciąż pozostały dniem zadumy, rozmyślań o śmierci i odwiedzania grobów zmarłych bliskich.

Wilekimi krokami zbliża się nowy rok szkolny, a wraz z nim termin składania wniosków o szkolne STYPENDIUM SOCJALNE na rok szkolny 2023/2024 (MOPS)

Termin składania dokumentów mija 15.09.2023r. a jeśli chcą Państwo przekazać dokumenty za pośrednictwem szkoły, to muszą Państwo dostarczyć je do mnie najpóźniej 14.września. (dotyczy uczniów zamieszkałych na terenie miasta Częstochowa).

Stypendium szkolne może otrzymać uczeń znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej, wynikającej z niskich dochodów na osobę w rodzinie, w szczególności gdy w rodzinie występuje: bezrobocie, niepełnosprawność, ciężka lub długotrwała choroba, wielodzietność, brak umiejętności wypełniania funkcji opiekuńczo-wychowawczych, alkoholizm lub narkomania, a także gdy rodzina jest niepełna lub wystąpiło zdarzenie losowe.

Stypendia są przyznawane osobom w trudnej sytuacji materialnej, obowiązują więc progi dochodowe określone w ustawie o pomocy społecznej – obecnie kryterium dochodowe na osobę w rodzinie wynosi 600 zł natomiast dla osoby samotnie gospodarującej 776zł

Stypendium może być przeznaczone tylko na cele związane z nauką – ich katalog został określony w wykazie wydatków kwalifikowanych do stypendium szkolnego, który można znaleźć na stronie MOPS w Częstochowie.  Może być to między innym: całkowite lub częściowego pokrycie zakupu przyborów szkolnych, a także odzieży niezbędnej do realizacji zajęć wychowania fizycznego, kosztów udziału w zajęciach edukacyjnych i wyrównawczych, wykraczających poza zajęcia realizowane w szkole w ramach planu nauczania.

Stypendium jest pomocą finansową przyznawaną na okres wskazany w decyzji administracyjnej. Stypendium jest rozliczane na podstawie imiennych rachunków, faktur za dokonane zakupy – należy więc zachowywać dowody zakupów.

OSOBY ZAINTERESOWANE ZŁOŻENIEM TAKIEGO WNIOSKU, PROSZĘ O KONTAKT  za pośrednictwem e-dziennika, bądż w pokoju 31 przy ul. Przechodniej.

Dokumenty do pobrania bezpośrednio w szkole  lub na stronie www MOPS Częstochowa    https://mops.czestochowa.pl/mops2/formy-pomocy/pomoc-dla-uczniow/

KONTAKT z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Częstochowie / Sekcja Usług Środowiskowych, ul. Polskiej Organizacji Wojskowej 2

• stypendia i zasiłki szkolne – tel. 34 372 42 20;

Katarzyna Biel, pedagog

Zbliżają się WAKACJE. Więcej czasu wolnego często sprzyja ryzykownym zachowaniom. Poniżej garść informacji na temat odpowiedzialności karnej nieletnich  (poniższe materiały ze strony łodzkiej Policji: https://lodzka.policja.gov.pl/el2/profilaktyka/witaj/51484,ODPOWIEDZIALN...)

Kim jest nieletni?

1. Osoba, która ukończyła 10 lat, a nie ukończyła 18 lat, a przejawia zachowania świadczące o demoralizacji;

2. Osoba, która ukończyła 13 lat, a nie ukończyła lat 17 i dopuściła się popełnienia czynu zabronionego przez ustawę jako przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, albo wykroczenie lub wykroczenie skarbowe – w tym okresie nieletni odpowiada prawnie, natomiast po ukończeniu 17 roku życia odpowiada w pełni karnie, chyba, że zaszły podstawy do pociągnięcia nieletniego do odpowiedzialności na zasadzie art. 10 § 2 kodeksu karnego, kiedy to nieletni może odpowiadać karnie już od ukończenia 15 roku życia;

3. Osoba, która nie ukończyła 21 lat i względem której zostały orzeczone środki wychowawcze, środek leczniczy lub środek poprawczy.

Małoletnim, którzy nie ukończyli 13 lat nie można przypisać winy.

W stosunku do małoletnich, którzy ukończyli 13 lat w grę wchodzi ich własna odpowiedzialność, co w zasadzie wyłącza odpowiedzialność sprawujących nadzór na podstawie art 427 kc. Art. 415 Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Odpowiedzialność własna 13-latka oczywiście nie wyłącza odpowiedzialności rodziców czy też innych osób zobowiązanych do nadzoru za własne ich zachowania polegające na zawinionym niedopełnieniu obowiązku nadzoru.

Zasady odpowiedzialności nieletniego:

• Musi osiągnąć określony wiek
• Popełniony czyn musi być społecznie szkodliwy
• Jest niezgodny z prawem
• Wyczerpuje znamiona przestępstwa, przestępstwa skarbowego lub określonych wykroczeń

Czyn karalny          Jest to czyn zabroniony przez ustawę jako przestępstwo lub przestępstwo skarbowe oraz wykroczenie lub wykroczenie skarbowe.

Demoralizacja

To naruszenie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego, używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawianie nierządu, włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych, żebranie, używanie słów nieprzyzwoitych, używanie przemocy w rodzinie oraz przejawianie innych zachowań naruszających zasady współżycia społecznego.

NARKOTYKI I DOPALACZE!!

Młodzi ludzie powinni również wiedzieć, że posiadanie narkotyków, nawet

w niedużych ilościach , jest w Polsce czynem karalnym. Poza odpowiedzialnością prawną za posiadanie należy mieć na względzie ogrom zagrożeń dla życia i zdrowia ludzkiego jakie niesie za sobą dla młodzieży używanie narkotyków, w tym w szczególności nowych substancji narkotycznych zwanych powszechnie „dopalaczami”.

Te substancje psychoaktywne działają na układ nerwowy człowieka podobnie jak znane wcześniej narkotyki, lecz nigdy nie ma pewności, że nawet jednorazowe zażycie może zakończyć się śmiercią człowieka. Lekarze często w takich sytuacjach nie są w stanie uratować ludzkiego życia, mogą jedynie leczyć zatruty „dopalaczami” organizm w sposób objawowy, a często negatywne zmiany jakie toksyny wyrządziły w zatrutym organizmie są nieodwracalne.

PAMIETAJCIE! Nie ma bezpiecznych narkotyków i „dopalaczy”. Wszystkie uzależniają, a nawet mogą was zabić.

Polskie prawo zabrania również wprowadzanie do sprzedaży środków odurzających lub substancji psychotropowych, udzielania ich osobie małoletniej (do 18. roku życia), a także udzielania innej osobie pełnoletniej, ułatwianie użycia albo nakłanianie do użycia takiego środka lub substancji, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Na podkreślenie zasługuje fakt, że ustawodawca przewiduje zwiększenie kary, jeśli sprawca takich czynów dopuści się wobec osoby małoletniej.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRAWNA NIELETNICH ZA CYBERPRZEMOC – AGRESJĘ ELEKTRONICZNĄ

Cyberprzemoc, to takie zachowania jak stosowanie przemocy przez prześladowanie, uporczywe nękanie, obrażanie, zastraszanie, wyśmiewanie się, podszywanie się pod kogoś, włamywanie się na cudze konta, publikowanie oraz rozsyłanie filmów, które kogoś ośmieszają, tworzenie obrażających kogoś stron internetowych czy pisanie obraźliwych komentarzy za pośrednictwem Internetu  z wykorzystaniem portali społecznościowych, forum dyskusyjnych czy chociażby poczty elektronicznej, a także telefonu komórkowego.

W zakresie odpowiedzialności prawnej osoba, która dopuszcza się takiego czynu odpowiada z przepisów Kodeksu karnego takich jak np.

• art. 190 (groźba karalna),
• art. 190a (uporczywe nękanie - stalking),
• art. 212 (zniesławienie), art. 216 (znieważenie) albo
• art. 265 (przestępstwa przeciwko ochronie informacji).

Młodzież musi mieć świadomość, że bezprawne użycie cudzego wizerunku – stanowi naruszenie dóbr osobistych tj. godności czy dobrego imienia. W sytuacji, kiedy poprzez działania o znamionach cyberprzemocy doszło do wyrządzenia szkody osobistej, pokrzywdzony może dochodzić swoich praw na drodze cywilnoprawnej.

Autyzm to odmienny od typowego sposób rozwoju człowieka, objawiający się różnicami w sposobie komunikacji, nawiązywania relacji, wyrażania emocji, uczenia się oraz różnorodnym schematem zachowań. Każda osoba z autyzmem jest indywidualnością, a wymienione wcześniej cechy mogą występować w różnym natężeniu. Autyzm dotyczy wielu obszarów funkcjonowania  i sprawia, że osoby ze spektrum rozwijają się inaczej.

Autyzm - złożone zaburzenie rozwoju i funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzujące się zakłóceniami zdolności komunikowania uczuć i budowania relacji interpersonalnych, zaburzeniem i stereotypowością zachowań oraz trudnościami z integracją wrażeń zmysłowych. To trochę tak, jakby zdrowego człowieka zamknąć w małym pomieszczeniu, w którym jest bardzo gorąco, ubrać go w gruby gryzący sweter z prawdziwej wełny, puścić głośno muzykę z radio, włączyć telewizor, otworzyć okno, zza którego będą dolatywać odgłosy rozmów, sygnały karetek i warkot samochodów, oświetlić to pomieszczenie dyskotekowym migającym stroboskopem, wpuścić liczne ostre zapachy-perfum, gotowanej kapusty, acetonu i dymu papierosowego, i kazać temu człowiekowi napisać w tych warunkach ważny list do przyjaciela.(...) (D. Kocyłowska)

Pierwszy raz został opisany, jako odrębne zaburzenie w 1943 roku przez pediatrę Leo Kannera, a potem przez psychiatrę Hansa Aspergera w 1944. Obaj uczeni użyli tego samego terminu (słowo „autyzm” pochodzi z języka greckiego i oznacza: sam). Zaobserwowali u dzieci nienawiązywanie kontaktów społecznych, dążenie do zachowania stałości otoczenia i fragmentaryczne umiejętności. „Są jakimś dziwnym gatunkiem wśród nas, niezwykłym, oryginalnym, całkowicie skierowanym do wnętrza, innym niż reszta.” (Oliwer Sacks)

Autyzm to nadal wielka zagadka, tajemnicza choroba, nieprzewidywalna, dziwna, fascynująca. Ludzie autystyczni są nieporadni i naiwni. Towarzyszy im nieustannie lęk przed nieznanym. Sztywności w zachowaniu i stereotypie pomagają im przetrwać. Kiedy frustracja narasta, pojawia się krzyk, płacz, a także agresja i autoagresja. „Mój strach przed każdą zmianą jest nie do opisania. Ciągle wszystkiego się boję. Najchętniej nic bym nie robił, ale czuję się wtedy nieszczęśliwy.” (D. Zoller)

Autyzm powoduje wyizolowanie osoby nim dotkniętej i jego bliskich z życia zawodowego, towarzyskiego i przekreśla samorealizację. Rodzice są przerażeni i bardzo samotni, prawie jak ich dziecko. Sami nie otrzymują wsparcia. Otoczenie nie akceptuje ich dziecka, często je wyśmiewa, szykanuje. Najczęściej jedno z rodziców rezygnuje z pracy, żeby zająć się dzieckiem. Obniża się, więc także komfort życia rodziny. „Świat wydawał się być niecierpliwy, dokuczliwy, nieczuły i nieustępliwy. Nauczyłam się reagować nań płacząc, piszcząc, ignorując i uciekając”. (D. Williams)

Prozaiczne czynności, jak posiłek, spacer, odpoczynek, przespana noc, mycie, czesanie, obcinanie paznokci, zakupy – stają się niemożliwe do wykonania. Dziura w zębie, infekcje, urazy - przerażają. Nie ma lekarzy przygotowanych do kontaktu z osobami autystycznymi. „Dziecko autystyczne potrzebuje bezpieczeństwa, jakie dają mu jego własne drogi ucieczki.”
(D. Zoller)

Brandon T.,Scapianto M. "Byłam dzieckiem autystycznym"                              Zoller D. "Gdybym mógł z wami rozmawiać..."

Autyzm towarzyszy osobie przez całe życie, jednak dzięki odpowiedniej opiece i właściwie dobranej terapii można w znaczącym stopniu poprawić jej funkcjonowanie. Im wcześniejsza diagnoza i idąca za nią indywidualna terapia, tym większa szansa na poprawienie jakości życia osób z autyzmem i ich rodzin.

Jak rozpoznać pierwsze sygnały autyzmu?

Gdy  dziecko:

• nie mówi lub ma kłopoty z mówieniem.
• nie wchodzi w relacje i interakcje z innymi ludźmi.
• przejawia stereotypowe zachowania i zabawy (np: macha rączkami, używa nietypowych przedmiotów do zabawy, układa zabawki w długie rzędy).
• nie  nawiązuje kontaktu wzrokowego.
• nie naśladuje.
• nie wykonuje prostych poleceń (np. usiądź, daj).
• ma trudność z koncentracją uwagi.

Objawy autyzmu dotyczą w dużej mierze sfery komunikacji. Dziecko może mieć problemy z nawiązywaniem kontaktów oraz zwykłą rozmową z innymi.

Pierwszym z sygnałów, na które rodzic powinien zwrócić uwagę, jest brak gaworzenia. Poza brakiem początków mowy, może być to także uboga mimika i rzadkie okazywanie emocji.

Inne sygnały spektrum autyzmu

• Rutynowe czynności. Zabawa dziecka z autyzmem często przebiega w ten sam sposób, tą samą zabawką przez wiele godzin – podejrzenia może więc wzbudzić sytuacja, gdy dziecko dobrze czuje się wykonując rutynowe czynności przez dłuższy czas.
• Wpatrywanie się w jeden punkt przez długi czas. Może to być wielogodzinne patrzenie się na wskazówki zegara, pranie w pralce czy wycieraczki samochodu.
• Nieprzywiązywanie się do osób, które cyklicznie pojawiają się w domu. Na pierwszy rzut oka wygląda to, jakby dziecko ignorowało przyjazd babci czy cioci, ale w rzeczywistości może to być sygnał zaburzeń.
• Dziecko nie lubi dotyku lub wręcz nie pozwala się dotykać. Rodzice powinni zbadać przyczynę takiego zachowania, a swoje wątpliwości skonsultować ze specjalistą.
• Zachowania stereotypowe, np. machanie rękami bez przyczyny lub kręcenie się w kółko przez dłuższy czas. Są one dość specyficzne i rodzice są w stanie zauważyć czy jest to chwilowa zabawa, czy cyklicznie powracająca, nieuzasadniona czynność.
• Autostymulacja. Są to zachowania mające na celu dostarczenie sobie doznań sensorycznych. Podczas autostymulacji dziecko koncentruje na nich maksimum swojej uwagi i zazwyczaj nie jest w stanie skupić się na przetwarzaniu innych bodźców z otoczenia. Zachowania te mogą stymulować każdy z pięciu zmysłów. Przykładem może być podskakiwanie, machanie rękami, uderzanie w stół, rytmiczne kiwanie się w różnych kierunkach czy chodzenie po okręgu.
  Autostymulacja może występować w sposób ciągły, bądź pojawiać się tylko w specyficznych momentach takich jak znudzenie, zaniepokojenie lub odczuwanie stresu.
• Życie w schemacie. Osoby z autyzmem bardzo często opracowują swoje schematy zachowań, które pozwalają im odnaleźć się w typowych czynnościach, jak np. nalewanie do szklanki tej samej ilości napoju czy ubieranie się zawsze w tej samej kolejności. Schematy te często przypominają rytuały, które wiążą się z codziennymi sytuacjami, takimi jak wyjście do sklepu, droga do szkoły czy nawet zadawania tego samego pytania. Dziecko z autyzmem może oczekiwać tej samej odpowiedzi, za każdym razem, gdy je zadaje. Dodatkowo osoby w spektrum bardzo przywiązują się do harmonogramu dnia, którego przebieg punkt po punkcie daje im poczucie spokoju i bezpieczeństwa. Istotny jest dla nich punktualny przebieg każdej z zaplanowanych czynności. Do ogromnego niepokoju może prowadzić je sytuacja, gdy wypracowany wcześniej schemat nie może się spełnić.

https://jim.org/autyzm/czym-jest/

http://ostoja.org.pl/index.php/home/archiwum-projektow/550-niebieski-kwiecien-miesiacem-wiedzy-o-autyzmie

Stres można nazwać chorobą cywilizacyjną - każdy z nas go doświadcza codziennie w różnych sytuacjach. Niestety żyjemy coraz szybciej i coraz mniej czasu poświęcamy na  relaks. Wszystko to sprawia, że nasz organizm się buntuje i reaguje stresem. Czym jest stres?  Najprościej można go zdefiniować jako reakcję organizmu w odpowiedzi na wydarzenia, które zakłócają jego równowagę, obciążają lub przekraczają nasze zdolności do skutecznego poradzenia sobie. Wspomniane wydarzenia zakłócające określamy jako stresory.

Rozróżniamy dwa rodzaje stresu. Stres psychiczny wywołany jest przez bodziec wewnętrzny lub wewnętrzny i prowadzi do wzrostu napięcia emocjonalnego, może doprowadzić do wyczerpania i chorób psychosomatycznych. Stres fizjologiczny natomiast to reakcja organizmu na różne czynniki uszkadzające typu zranienie, wyziębienie czy przegrzanie.  
o przykre odczucie, reakcja na wydarzenia (stresory), które zbytnio obciążają człowieka i zakłócają jego wewnętrzną równowagę. W rezultacie człowiek nie jest w stanie sobie z nimi poradzić.

JAK  POKONAĆ STRES ?

1. Zachowaj pozytywne nastawienie.
2. Zaakceptuj, że istnieją zdarzenia, których nie możesz kontrolować.
3. Bądź asertywny, a nie agresywny. Podkreślaj swoje uczucia, opinie lub przekonania, zamiast być defensywnym lub pasywnym czy złym.
4. Znajdź swój sposób na redukcję stresu. 
5. Ucz się technik relaksacyjnych i ćwicz. Spróbuj medytacji, jogi lub tai-chi.
6. Ćwicz regularnie. Twój organizm lepiej radzi sobie ze stresem, gdy jest w dobrej kondycji.
7. Jedz zdrowe dobrze zbilansowane posiłki.
8. Naucz się efektywniej zarządzać czasem.
9. Podejmuj próby zachowania codziennej rutyny ‒ stałe pory przywracają ład, harmonię, a natłok zmian jest stresogennym wyzwaniem.
10. Odpowiednio ustalaj granice i naucz się odmawiać prośbom, które spowodowałyby nadmierny stres w twoim życiu.  
11. Znajdź czas na hobby, zainteresowania i relaks. Podejmuj przyjemne aktywności. Możesz stworzyć własną listę przyjemności: przerwa w obowiązkach na rozluźnienie mięśni, gry planszowe, aromatyczna kąpiel, czytanie, słuchanie muzyki, przytulanie kota, zabawa z psem, ciepła herbata itp. Rozpieszczaj się i rób coś co bardzo lubisz.
12. Odpoczywaj i zadbaj o regularny sen. Twoje ciało potrzebuje czasu na regenerację po stresujących wydarzeniach.
13. Nie używaj alkoholu, substancji psychoaktywnych.
14. Szukaj wsparcia społecznego. Spędzaj czas z tymi, których lubisz. Zapewnij sobie wsparcie innych i bądź na bieżąco w kontakcie z najbliższymi.
15. Rozmawiaj o swoich obawach i emocjach z osobami, do których masz zaufanie. Unikaj osób obciążających, raniących, wybieraj te, które realnie potrafią zrozumieć i wysłuchać.
16. Poszukaj wsparcia i nie bój się prosić o pomoc. Szukaj pomocy u psychologa, aby nauczyć się zdrowych sposobów radzenia sobie ze stresem.

22.02.20123r.

23 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Walki z Depresja. Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja, na którą obecnie cierpi ponad 350 milionów osób, w 2020 roku stanie się drugim po chorobach układu krążenia największym problemem zdrowotnym na świecie. Mimo, że istnieją skuteczne metody leczenia depresji, to korzysta z nich mniej niż 50%, a w niektórych państwach mniej niż 10% chorych. Najgroźniejszym objawem depresji są myśli samobójcze. Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja może być przyczyną aż 800 000 samobójstw rocznie.

(Poniższy tekst Daria Kaźmierczyk – Psychotki.pl)

Kiedy boli nas głowa to najczęściej sięgamy po tabletki przeciwbólowe, a kiedy odczuwamy ból zęba, to umawiamy się na wizytę do stomatologa. Do kogo natomiast powinniśmy się kierować, kiedy podejrzewamy, że mamy depresję? Do psychologa, psychoterapeuty, a może do psychiatry? Tego dowiecie się z naszego dzisiejszego artykułu. 

Czy to już depresja?
Jednym z czynników hamujących nas przed poszukiwaniem pomocy jest niepewność. Odczuwając zmiany w naszym organizmie, zarówno fizyczne jak i psychiczne zastanawiamy się, czy jest to stan na tyle poważny, że powinniśmy szukać pomocy. Dlatego tak ważna jest świadomość tego czym depresja jest i jakie objawy nam na nią wskazują. Aby dowiedzieć się więcej o tej chorobie, koniecznie przeczytaj nasz poprzedni artykuł: Dzień dobry! Z tej strony Depresja.

Jeżeli zauważasz u siebie zmiany w nastroju takie jak: wszechogarniający smutek, niezdolność do przeżywania przyjemności, lęk, a może w twojej głowie pojawiają się myśli samobójcze, to nie bagatelizuj takich objawów. Również, jeżeli zacząłeś mieć problemy ze snem czy odżywianiem, zauważyłeś spadek/ wzrost wagi, to powiedz o tych zmianach komuś zaufanemu. Jeżeli przez około dwa tygodnie doświadczasz także: codziennego zmęczenia, czujesz się napięty/niespokojny, masz problemy ze skupieniem uwagi, czujesz się bezużyteczny i doświadczasz ciągłego poczucia winy to znak – że czas skorzystać z pomocy.

Na początek porozmawiaj z kimś bliskim – rodziną, przyjacielem czy zaufanym lekarzem, który pomoże Ci wspólnie poszukać rozwiązania. Pamiętaj – depresja to choroba, która postępuje i zmienia nasze procesy myślenia, dlatego ważne jest to, aby była jakaś inna osoba, która będzie wiedziała o twojej sytuacji. 

Natomiast pamiętaj, to nie Ty masz się diagnozować! Jeżeli nie masz wszystkich objawów, albo nie odczuwasz ich w tak znacznym stopniu to nie oznacza, że nie powinieneś skonsultować się ze specjalistą. 

Psycholog, psychoterapeuta a może psychiatra? 

Bardzo często zawody te są ze sobą mylone i ostatecznie, nie wiedząc do kogo iść, rezygnujemy. Natomiast, jeżeli nie wiesz, gdzie szukać pomocy, to wizyta u każdej z tych osób to dobry początek- dlatego, że zarówno psycholog, jak i psychoteraputa pokieruje cię we właściwe miejsce.

Depresja jest zaburzeniem psychicznym diagnozowanym przez lekarza psychiatrę! To on po zebraniu dokładnego wywiadu i zbadaniu stanu psychicznego stwierdza obecność zaburzenia bądź jego brak. Często również kieruje na badania laboratoryjne badające inne czynniki ryzyka depresji i przepisuje leki. Dlatego jeżeli psycholog czy psychoterapeuta po rozmowie z Tobą pokieruje Cię do lekarza psychiatrii – nie obawiaj się takiej wizyty. 

Możesz również sam bezpośrednio poszukać lekarza psychiatrii i umówić się do niego na wizytę. Pamiętaj – do psychiatry nie obowiązuje rejonizacja i NIE MUSISZ mieć skierowania. Dlatego jeżeli czujesz, że potrzebujesz zasięgnąć pomocy – umów się od razu. Już dziś – teraz.
 

A gdy nie znam żadnego specjalisty od “psyche”?

Jeżeli nie znasz żadnego specjalisty, a masz zaufanego lekarza rodzinnego, możesz jego zapytać o pomoc. Być może zna on dobrego lekarza psychiatrii, albo pokieruje cię do miejsca gdzie zostaniesz objęty fachową opieką jak szpital czy poradnia zdrowia psychicznego.

Natomiast alternatywą do takiego rozwiązania jest samodzielne wyszukanie placówek, które oferują pomoc psychiatryczną. Takie miejsca możesz znaleźć na mapie punktów pomocy: https://forumprzeciwdepresji.pl/gdzie-szukac-pomocy-mapa-punktow-pomocy, na której w każdym mieście znajdziesz placówki oferujące swoją pomoc. 

Nie mam ochoty wychodzić z domu – co robić?

Kiedy widzisz, że nie masz siły ani motywacji by wyjść z domu – nie rezygnuj z szukania pomocy. Obecnie istnieje wiele różnych telefonów zaufania pod które możesz zadzwonić. Po drugiej stronie czekają na ciebie specjaliści, którzy pomogą ci znaleźć pomoc i odpowiedzą na nurtujące cię pytania. Spis tych numerów znajdziesz tutaj: https://forumprzeciwdepresji.pl/wazne-telefony-antydepresyjne 

Mam depresję – co mam robić?

Kiedy już wiesz gdzie szukać pomocy i w jaki sposób znaleźć lekarza – to pamiętaj o kilku innych ważnych kwestiach:

1. Depresja to choroba – i można ją skutecznie wyleczyć.
2. Jesteś chory, więc potrzebujesz odpoczynku. 
3. Nie rezygnuj z dbania o siebie i swoją higienę, choć możesz czuć, że nie masz motywacji.
4. Jeżeli odnajdziesz siłę – staraj się podejmować aktywność fizyczną (np. spacer czy gimnastyka).
5. Staraj się dbać o regularność snu i posiłków.
6. Jeżeli znajdziesz siłę – staraj się sprawić sobie małe przyjemności (np. słuchanie muzyki czy film).
7. Unikaj alkoholu – i nie zażywaj narkotyków czy dopalaczy. 
8. Stosuj się do zaleceń lekarza – nie przerywaj psychoterapii i nie odstawiaj leków!
9. O wszelkich zmianach poinformuj swojego lekarza lub przynajmniej bliskich. 

Daria Kaźmierczyk – www.psychotki.pl            Jeśli szukasz pomocy wejdź na: https://thepresja.pl/konsultacje/

07.02.2023r.

DZIEŃ BEZPIECZNEGO INTERNETU

W obecnych czasach  dzieci od najmłodszych lat wychowywane są w środowisku online. Internet umożliwia każdemu zdobywanie wiedzy i dostęp do nieograniczonych zasobów informacji, pomaga rozwijać wyobraźnię, pasję i znaleźć odpowiedzi na nawet najtrudniejsze pytania. Jednak to, co jest olbrzymią szansą, może stać się  zagrożeniem. Dlatego, tak ważne jest, aby jak najwcześniej zacząć rozmawiać z dziećmi o bezpieczeństwie w sieci  i wspierać cyfrową podróż dziecka na każdym etapie jego rozwoju. Rozmawiajmy o cyberbezpieczeństwie, ostrzegajmy i propagujmy zasady bezpiecznego korzystania z Internetu.  Wiele informacji na temat bezpiecznego korzystania z sieci możecie znaleźć m.in. na stronach: ttps://www.saferinternet.pl, http://www.dzieckowsieci.pl

Zasady bezpiecznego korzystania z komputera i Internetu:
(dotyczą wszystkiego co robisz w sieci – także podczas lekcji i innych form aktywności)

1. Szanuj innych użytkowników Internetu i traktuj ich tak, jak chcesz, by traktowano Ciebie.
2. Bądź odpowiedzialny za to co piszesz:
– nie umieszczaj obraźliwych wpisów,
– nie publikuj poniżających komentarzy czy grafik,
– nie prowokuj innych do kłótni,
– nie krytykuj wypowiedzi swoich kolegów.
3. Dbaj o dane swoje i innych użytkowników. Nie udostępniaj danych osobowych lub wizerunku swoich koleżanek i kolegów.
4. Szanuj czas i nie zakłócaj pracy innych (pisz na temat). Nie zaśmiecaj skrzynek niepotrzebnymi materiałami, które później utrudniają odszukanie wartościowego materiału.
5. Bądź kulturalny! Zwracaj się w kulturalny sposób do Internautów – pamiętaj o zwrotach grzecznościowych, stylu wypowiedzi.
6. Nie kradnij! Szanuj prawo do własności w sieci – jeśli publikujesz zdjęcie, obrazek czy wypowiedź podaj autora i źródło ich pochodzenia. Nie podpisuj się pod cudzą własnością.
7. Podczas przeglądania stron potrzebnych do nauki, korzystaj w szczególności z tych podanych przez nauczyciela.
8. Pomagaj!! Jeśli ktoś zwróci się do Ciebie o pomoc, zrób to – pomoc koleżeńska jest teraz bardzo potrzebna.
9. Przemyśl, co publikujesz na portalach społecznościowych.
10. Stosuj zasady Netykiety !

11. Nie spędzaj całego wolnego czasu przy komputerze. Ustal sobie jakiś limit czasu, który poświęcasz komputerowi i staraj się go nie przekraczać.
12. Nie otwieraj linków niewiadomego pochodzenia i nie przekazuj ich dalej. Mogą one zawierać treści niedozwolone oraz ściągać wirusy na Twój komputer.
13. Jeżeli dzieje się coś, co Ciebie zaniepokoiło powiedz o tym rodzicom lub zaufanej , dorosłej osobie.
14. Nigdy nie podawaj osobom poznanym w Internecie swojego adresu, numeru telefonu
i innych tego typu informacji.
15. Pamiętaj, że nigdy nie możesz mieć pewności, z kim rozmawiasz w Internecie. Ktoś, kto podaje się za twojego rówieśnika w rzeczywistości może być dużo starszy i mieć wobec ciebie złe zamiary.
16. Internet to skarbnica wiedzy, ale pamiętaj, że nie wszystkie informacje, które w nim znajdziesz muszą być prawdziwe! Staraj się zawsze sprawdzić ich wiarygodność.
17. Uważaj na e-maile otrzymane od nieznanych Ci osób. Nigdy nie otwieraj podejrzanych załączników i nie korzystaj z linków przesłanych przez obcą osobę! Mogą na przykład zawierać wirusy. Najlepiej od razu kasuj maile od nieznajomych.

Źródło: http://www.dzieckowsieci.pl

03.02.2023r.

W nadchodzącym tygodniu CKZiU rozpoczyna kampanię promującą zdrowe odżywianie. A pierwszym krokiem będzie uświadomienie wszystkim, jak bardzo ważne jest ŚNIADANIE! 

Choć każdy posiłek jest bardzo istotny dla organizmu, śniadania stanowią podstawę naszego zdrowego trybu życia i diety. Tak samo ważne jest dugie śniadanie, któe powinniśmy zabrać do szkoły / do pracy.

Dlaczego trzeba jeść śniadanie?

Śniadanie to pierwszy posiłek w ciągu dnia, który należy zjeść w niedługim czasie po przebudzeniu. Nie istnieje jednak reguła, która wskazywałaby na konkretną godzinę jedzenia śniadania. Wszystko zależy bowiem od Twojego trybu dnia i godziny, o której wstajesz z łóżka. Jeśli budzisz się wcześnie rano, tzn. między 6 a 7, spróbuj zjeść śniadanie przed 8. Później możesz bowiem odczuwać większy głód. Jeśli natomiast lubisz sobie pospać np. do 10, zjedz późne śniadanie między 11 a 12.

Rozpoczynając dzień od śniadania dostarczamy  organizmowi energię niezbędną do efektywnego rozpoczęcia dnia. Najlepiej, aby śniadanie stanowiło 25-30 proc. energii całodziennej diety czyli przy diecie 2000 kcal powinno dostarczyć 500-600 kcal

Śniadanie stanowi podstawę zdrowej diety i pozwala organizmowi prawidłowo funkcjonować w ciągu dnia. Żebyś jednak mógł czerpać 100% korzyści
z jedzenia tego posiłku, zwróć uwagę także na to, jak jesz swoje śniadanie.

Zazwyczaj jemy śniadanie w biegu – pomiędzy pakowaniem się do szkoły a powtarzaniem pzed sprawdzianem z polskiego :) To niestety nie jest zdrowe podejście do spożywania posiłków. W ten sposób masz bowiem mniejszą kontrolę nad tym, co i ile jesz, a w efekcie zjadasz więcej. Szybciej też stajesz się głodny, bo łatwiej zapominasz o spożytym posiłku – Twój mózg jest wtedy skupiony na przetwarzaniu innych informacji. Dodatkowo organizm nie ma czasu na spokojne trawienie. Gdy jesz w biegu, jesz szybciej i większymi kęsami.

Według licznych badań, spożywanie śniadań wpływa na lepszą koncentrację, zapamiętywanie, zdolność uczenia i rozwój intelektualny. Uczniowie, którzy nie jedzą drugiego śniadania, częściej skarżą się na bóle głowy, złe samopoczucie, rozdrażnienie i konflikty z rówieśnikami, a także mają gorsze wyniki w nauce. Osoby, które codziennie spożywają śniadania mają o 16% mniejsze ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego, o 18% zespołu metabolicznego, 19% cukrzycy typu 2 i o 20% otyłości w porównaniu do osób jedzących śniadanie wyłącznie 3 razy w tygodniu.

Niektórym wydaje się, że niejedzenie śniadań to dobry sposób na dietę. Nic bardziej mylnego. Takie postępowanie może nieść za sobą poważne konsekwencje:

• niejedzenie śniadań spowalnia metabolizm. Jeśli się głodzisz, przechodzi on w tzw. tryb przetrwania. Nie zużywa on od razu dostarczanych kalorii, tylko magazynuje je w postaci tłuszczu na kolejne dłuższe przerwy. W efekcie wzrasta ryzyko rozwoju nadwagi i otyłości.
• brak śniadań zwiększa ryzyko wieczornego i nocnego podjadania. Nieważne, jak bardzo będziesz się głodził w pierwszej części dnia, Twój organizm i tak upomni się o potrzebną mu energię. Gdy wyraźnie da o Tym znać (ssanie w żołądku), z pewnością sięgniesz po coś, co szybko zaspokoi Twój głód. Będą to najczęściej węglowodany proste i tłuszcze, które nie dostarczają naszym organizmom wartości odżywczych.
• niejedzenie śniadań wydłuża czas reakcji mózgu. Sprawia, że dłużej przetwarzasz informacje i reagujesz na bodźce. W efekcie możesz być mniej wydajny w pracy. Opóźniona reakcja może także stanowić poważne zagrożenie dla Ciebie i innych, np. gdy prowadzisz samochód.
• niejedzenie śniadań może także doprowadzić do zaburzeń rytmu odżywiania. Gdy rano przegłodzisz swój organizm, później pochłoniesz większe ilości jedzenia. Brak posiłku może także skutkować nerwowością, rozdrażnieniem i frustracją.

Jak widać, skutki niejedzenia śniadań mogą być bardzo poważne dla Twojego organizmu i Twojej kondycji psychicznej. W związku z tym dbaj, aby każdego dnia zjeść pierwszy posiłek niedługo po obudzeniu. Twoje ciało i umysł na pewno Ci za to podziękują.

13.01.2023

Z okazji zbliżających się ferii zimowych życzę Wam wspaniałego i przede wszystkim bezpiecznego wypoczynku. Ferie zimowe są po to, by odpoczywać, bawić się i rozwijać swoje zainteresowania, na które w okresie nauki wszystkim brakuje czasu.

Z pomocą Policji chciałbym przypomnieć zasady,  które są doskonałym kierunkowskazem gwarantującym bezpieczne spędzenie ferii zimowych.

(https://bialystok.policja.gov.pl/po2/prewencja/poradnik/49686,Bezpieczne...)

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA DOTYCZĄCE ZABAW NA ŚNIEGU, LODOWISK I PODCZAS KULIGÓW:

1. Nie zjeżdżamy na sankach z pagórków znajdujących się w pobliżu dróg i zbiorników wodnych.
2. Do zjeżdżania wybieramy teren pozbawiony drzew i nierówności, bo grozi to wywrotką.
3. Zachowajmy bezpieczeństwo podczas saneczkowania, nie chodźmy po torze, gdy inni zjeżdżają, nie zjeżdżajmy z pagórków na butach.
4. Nigdy nie doczepiajmy sanek do samochodu.
5. Przed jazdą na sankach zawsze sprawdzajmy, czy w naszych sankach nie ma wystających śrub, gwoździ bądź połamanych szczebli, ponieważ stwarzają one poważne ryzyko wyrządzenia sobie krzywdy.
6. Rzucając śnieżkami ,nie łączmy miękkiego śniegu z kawałkami lodu, z kamieniami, ani innymi twardymi przedmiotami w środku, bo możemy komuś zrobić krzywdę.
7. Nigdy nie celujmy śnieżkami w twarz.
8. Nigdy nie wolno rzucać śnieżkami w jadące pojazdy, gdyż takie zachowanie może być przyczyną kolizji lub wypadku drogowego.
9. Nie rzucamy również śnieżkami w pieszych ani w okna domów.
10. Na łyżwach jeździmy tylko w wyznaczonych do tego miejscach, nie wolno jeździć po zamarzniętych jeziorach, stawach, rzekach i wykopach, ponieważ pod wpływem ciężaru ciała lód może się na nich załamać.
11. Ślizgamy się na placach przeznaczonych na ślizgawki i lodowiska.
12. Szczególnie niebezpieczne są miejsca w pobliżu ujść rzek, nurty rzek, ujścia kanałów, ujścia ścieków, ujęcia wody, mosty, śluzy, wszelkie pomosty, miejsca na lodzie z występującymi pęknięciami i rysami

Co robić sytuacji, gdy załamie się pod nami lód:

●  zachować spokój

● unikać gwałtownych ruchów

● za wszelką cenę starać się nie wpłynąć pod lód

● należy rozłożyć szeroko ręce zwiększając w ten sposób kontakt z pokrywą lodową

● należy starać się wydostać z wody ostrożnie podciągając się na rękach

● pamiętajmy, że w lodowatej wodzie można przebywać tylko przez kilka minut – dłuższa kąpiel grozi nadmiernym wychłodzeniem organizmu

● gdy wydostaniemy się na powierzchnię lodu, poruszajmy się w kierunku brzegu w pozycji leżącej -  tak, aby zmniejszyć nacisk na lód

● cały czas należy wzywać pomoc

Co robić, gdy zauważymy osobę, pod którą załamał się lód:

● sprawdzamy i oceniamy swoje bezpieczeństwo

● wzywamy pomoc

● próbujemy podać szalik, linę, sanki itp. (jeśli to bezpieczne) osobie poszkodowanej, pamiętając o tym, by nie zbliżać się zbytnio do tej osoby

● po wydobyciu osoby poszkodowanej z wody należy ją przykryć, jeśli to możliwe, czymś ciepłym 

● następnie należy czekać na wezwaną pomoc

13. Kulig organizujemy wyłącznie pod nadzorem osoby dorosłej

14, Podczas zabaw na śniegu i na lodowisku pilnujemy swoich wartościowych przedmiotów. W razie możliwości przedmioty tj. portfel lub telefon komórkowy oddajemy do depozytu lub pod opiekę zaufanej osobie

15.Na zabawy na śniegu należy ubierać się odpowiednio do panującej na dworze temperatury i  pamiętać o tym, by przed wyjściem na mróz posmarować kremem ochronnym słabo osłonięte lub słabo zabezpieczone części ciała (tj. uszy, nos, policzki, palce u rąk i nóg), po to, by zapobiec odmrożeniom

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA PODCZAS FERII SPĘDZANYCH W GÓRACH:

1. Bezpieczeństwo na szlaku:

● Zanim wyjdziemy w góry sprawdzamy prognozę pogody – w przypadku wysokiego zagrożenia lawinowego lub innych niebezpieczeństw rezygnujemy z wycieczki

● Przygotujmy się – zapoznajmy się z najważniejszymi informacjami o masywie górskim,     w który się wybieramy

●  Wychodzimy w góry zawsze w towarzystwie osoby dorosłej (rodzica, opiekuna lub wychowawcy)

● Wychodząc w góry, w miejscu pobytu, zawsze pozostawmy wiadomość o trasie swojej wycieczki i planowanej godzinie powrotu

● Dopasujmy rodzaj szlaku do własnych możliwości – weźmy pod uwagę swoje zdrowie, kondycję, wiek, a także warunki atmosferyczne

2. Podstawowy ekwipunek:

● Podstawą dla każdego miłośnika gór powinno być wygodne obuwie.

● W plecakach powinny się znaleźć: kurtka chroniąca przed opadami i wiatrem, zapasowa ciepła odzież (m.in. skarpety, rękawiczki i czapka), podręczna apteczka, jedzenie i napoje, latarka, mapa i kompas, a na trudniejsze szlaki zimą czekan i raki (pamiętajmy, że do ich używania niezbędne jest odpowiednie przeszkolenie)

● W waszych plecakach koniecznie powinien znaleźć się też telefon komórkowy -  z naładowaną baterią i zapisanymi numerami do:

- Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - 601 100 300 (z telefonów komórkowych) oraz z - numerem 112 – czyli ogólnoeuropejskim numerem alarmowym

● Przed wyruszeniem na szlak, w książce adresowej swojego telefonu warto jeszcze zapisać kontakty ICE  - czyli numery telefonów osób, które należy powiadomić w razie wypadku. ICE (ang. In Case of Emergency) to ogólnoświatowy symbol ratujący życie. W razie potrzeby pozwala ratownikom na kontakt z osobami, które posiadają ważne informacje o poszkodowanym, takie jak: grupa krwi, przyjmowane leki, choroby itp. Numery do osób mogących udzielić informacji na Twój temat, zapisz w telefonie jako nazwy kontaktów ICE1, ICE2 itd.

2. Bezpieczeństwo na stokach:

● Bezpieczne ferie na stoku zacznijmy od kupna kasku. Polskie prawo nakazuje noszenie kasku osobom poniżej 16. roku życia, lepiej jednak w każdym wieku pamiętać o tej ochronie. Przed kupnem sprawdźmy, czy kask ma symbol CE (czyli spełnia unijne wymogi dot. bezpieczeństwa użytkowania). Prawidłowo dobrany powinien z przodu sięgać brwi, z tyłu nie opierać się o szyję i nie pozostawiać miejsca pomiędzy wyściółką a głową

● Jadąc na narty, zawsze zabierajmy też porządne okulary przeciwsłoneczne lub gogle; szczególnie, jeśli planujemy jeździć w wyższych partiach gór. Uwaga, zakładamy je również w pochmurne dni (śnieg odbija promieniowanie, a jego siła wzrasta wraz z wysokością, na której się znajdujemy). Jazda bez okularów grozi ślepotą śnieżną, a w dłuższej perspektywie może doprowadzić do zwyrodnień w oku a także do zaćmy. Okulary i gogle kupujemy tylko z filtrem UV. Najlepiej mieć dwie pary: ciemniejszą, na słoneczne dni i jaśniejszą, na dni pochmurne. Jeśli decydujemy się na jedną parę, najbardziej uniwersalna będzie kategoria 2, przepuszczająca do ok. 40% światła

● Bezpieczne ferie zapewnimy sobie tylko wtedy, gdy oprócz ochraniaczy zadbamy o właściwe kosmetyki. Mróz, wiatr i odbijające się od śniegu słońce to prawdziwa mieszanka wybuchowa dla cery. W kosmetyczce pań, panów i dzieci najważniejszy więc będzie krem ochronny z wysokim filtrem, przynajmniej 20. Pamiętajmy, że im wyżej, tym mocniej operuje słońce. Smarujemy wszystkie odkryte partie ciała – dłonie, twarz i uszy.

● Pamiętać należy także, że umiejętność dobrej, a nawet bardzo dobrej jazdy na nartach czy snowboardzie nie przekłada się na poziom bezpieczeństwa tego kogoś i innych. Tym bardziej, że pojęcie dobrze lub bardzo dobrze jeżdżącego jest pojęciem czysto teoretycznym, subiektywnym i w wielu wypadkach odmiennym. Nigdy nie należy być za pewnym siebie. Drobny dystans do siebie i swych umiejętności jeszcze nikomu nie zaszkodził.

● Oczywiście nasze bezpieczeństwo zależy nie tylko od naszych zachowań podczas jazdy, ale także od wielu zachowań poprzedzających jazdę na nartach czy snowboardzie tj. stopień przygotowania fizycznego przed rozpoczęciem sezonu, doboru tras / ośrodków na planowany urlop do posiadanych umiejętności, odpowiedniej konserwacji, sprawdzenia   i doboru sprzętu do wagi, wzrostu, umiejętności – pamiętajmy o rozgrzewce przed pierwszym zjazdem oraz innych czynnikach zewnętrznych takich jak np. odpowiednio przygotowana infrastruktura na stoku (np. stopień przygotowania tras i ich zabezpieczeń), warunki pogodowe (np. mgła), rodzaj śniegu (np. mokry, ciężki), tłok na stoku. Zagrożeń tych niezależnych od nas jest wiele, także nie dokładajmy jeszcze ich od siebie.

● Niewątpliwym ważnym aspektem odnoszącym się do naszego bezpieczeństwa na stoku jest konieczność np. unikania siadania na stoku gdzie popadnie, a zwłaszcza na środku nartostrad. Dobrze jest też poznać dokładnie teren, po którym się poruszamy – gdzie są rozmieszczone armatki śnieżne, gdzie być może wystają jakieś kamienie, gdzie jest lód czy muldy, które znacznie utrudniają jazdę.

 DEKALOG NARCIARSKI:

1. Pamiętajmy, że na stoku nie jesteśmy sami. Mając na względzie swoje bezpieczeństwo, dbajmy również o bezpieczeństwo innych i zachowujmy się tak, aby maksymalnie zminimalizować ryzyko szkody dla kogokolwiek. My sami jesteśmy odpowiedzialni m.in. za dobrany sprzęt i panowanie nad nim. Także zastanówmy się 3 razy, czy rzeczywiście najnowsza techniczna nowinka jest dla nas najlepszym rozwiązaniem.
2. Dostosujmy swoją prędkość podczas jazdy na nartach czy snowboardzie do umiejętności, warunków panujących na stoku, rodzaju i stanu trasy i natężenia ruchu. W razie potrzeby zawsze powinniśmy mieć możliwość nagłego zatrzymania się czy skrętu.
3. Dobierzmy taki tor jazdy, aby uniknąć kolizji z innymi uczestnikami ruchu znajdującymi się poniżej nas/ przed nami. Pamiętajmy, że oni mają zawsze pierwszeństwo.
4. Wyprzedzać można z każdej dowolnej strony, aczkolwiek z zachowaniem odległości zapewniającej przestrzeń osobom znajdującym się poniżej, do wykonywania wszelkich ich manewrów.
5. Po zatrzymaniu się na stoku pamiętajmy, aby być na skraju nartostrady, a nie na jej środku. Przed włączeniem się do ruchu należy spojrzeć  w górę i w dół, czy można to zrobić bez zagrożenia dla siebie i innych.
6. Starajmy się nie zatrzymywać w miejscach zwężeń czy o ograniczonej widoczności. Po upadku, natychmiast - jak tylko to możliwe - usuńmy się z toru jazdy na skraj trasy.
7. Podchodzić i schodzić można jedynie skrajem trasy. Przy złej widoczności zejdźmy  z trasy. Pamiętajmy także, że trasy narciarskie są z założenia przeznaczone do ruchu jednokierunkowego – w dół.
8. Zwracajmy uwagę i przestrzegajmy podczas jazdy na nartach czy snowboardzie oznakowań w postaci tablic i innych znaków na stoku.
9. Pomóżmy poszkodowanemu, jeśli znaleźliśmy się akurat w pobliżu wypadku. Pamiętajmy, że każdy z nas może znaleźć się na miejscu tego kogoś.
10. Posiadajmy zawsze przy sobie na stoku dokument tożsamości, aby w razie wypadku, jako poszkodowany bądź sprawca, móc podać i uwiarygodnić swoje dane osobowe.

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA PODCZAS FERII W DOMU I POZA DOMEM:

1. Klucze od mieszkania zawsze nosimy pod ubraniem.
2. Nie chwalimy się na podwórku o tym, że nikogo nie ma w domu.
3. Nie opowiadamy o wyposażeniu domu i zasobach majątkowych rodziny.
4. Nie podajemy nikomu swego adresu zamieszkania.
5. Nie ufajmy nigdy osobom obcym – nie podajemy żadnych informacji o sobie ani  o członkach swojej rodziny, nie bierzemy od nich proponowanych upominków, nie korzystamy z zaproszeń na spacer lub do domu, nie wsiadamy do ich samochodów.
6. Idąc na górkę czy dłuższy spacer w zimowej aurze warto wziąć ze sobą ciepły napój  w termosie.
7. Kiedy zauważymy obcego psa: ● nie podchodźmy do niego blisko ●  nie uciekajmy ani nie odwracajmy się do psa tyłem  ● nie krzyczymy ani nie machamy rękoma ● unikamy patrzenia psu prosto w oczy ● opuszczamy głowę i kierujemy nasz wzrok w bok ● możemy kilka razy zamrugać – to sygnał uspokajający dla zwierzęcia ● należy wycofywać się ustawiając się bokiem do psa ● jeśli pies zaczyna iść w naszą stronę zatrzymujemy się i ponownie kilka razy mrugamy oczami
8. Należy tez pamiętać o tym, by być dobrze widzianym na drodze (zwłaszcza po zmierzchu), co zapewnią nam wszelkiego rodzaju elementy odblaskowe doczepiane do ubrania, opaski, kamizelki oraz smycze.
9. Przebywając w domu z pewnością wielu z was będzie korzystało ze wspaniałego wynalazku jakim jest Internet. Jest on kopalnią wiedzy, należy jednak nie zapominać, że Internet wykorzystywany nieostrożnie może wyrządzić nam i innym ludziom wiele krzywdy. Musimy więc wszyscy pamiętać o podstawowych zasadach bezpieczeństwa w sieci:

● nigdy nie podajemy swoich danych osobowych – posługujemy się tylko Nickiem, nie podajemy danych tj. imię, nazwisko, numer telefonu, adres domowy czy numer szkoły

● trzeba mówić, gdy cos jest nie tak, czyli w sytuacji, kiedy ktoś lub coś nas zaniepokoi lub wystraszy koniecznie trzeba powiedzieć o tym rodzicom lub innej zaufanej osobie dorosłej. Można również skontaktować się ze specjalistami od spraw bezpieczeństwa w Internecie pod adresem strony internetowej: Helpline.org.pl lub dzwoniąc pod numer 800 100 100

● nigdy nie wolno ufać osobom poznanym w sieci – jeśli planujesz spotkanie z taką osobą, zawsze poinformuj o tym swoich rodziców

● zabezpiecz swój komputer – każdy komputer, który jest podłączony do Internetu powinien mieć zainstalowany odpowiedni program antywirusowy - tylko wtedy będzie zabezpieczony przed atakiem wirusów lub hakerów

● zawsze stosuj zasady NETYKIETY – stosuj się do zasad kulturalnego i prawidłowego korzystania z Internetu czyli do regulaminu stworzonego przez samych Internautów

grudzień 2022

Brak energii późną jesienią i zimą jest do pewnego stopnia naturalny. Krótszy dzień, gorsza pogoda, chęć na sen przez cały dzień. Czasem jednak ten stan się przedłuża i pogłębia, można mówić o depresji.

Depresja

Smutek, przygnębienie są emocjami, których doświadcza każdy człowiek wielokrotnie w trakcie swojego życia. Ich pojawienie się nie zawsze związane jest z depresją. Rozpoznać to zaburzenie można dopiero, gdy stanom obniżonego nastroju towarzyszą dodatkowo inne objawy m.in. poczucie braku energii, niemożność przeżywania radości, niska ocena własnej wartości oraz gdy trwają odpowiednio długo, tzn. ponad 2 tygodnie.

Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych w rozdziale F „Zaburzenia psychiczne i zachowania” szczegółowo opisuje jakościowo i ilościowo objawy, które są wystarczające do rozpoznania depresji. W praktyce lekarskiej zaburzenie to jest jednym z najczęściej występujących schorzeń psychicznych. Badania epidemiologiczne prowadzone na całym świecie wskazują, że w ciągu całego życia na depresję choruje ok. 17% populacji ogólnej. Wśród osób zgłaszających się do lekarza pierwszego kontaktu 12-25% cierpi z powodu depresji, z czego połowa spełnia kryteria depresji umiarkowanej lub ciężkiej.

Czy masz depresję? Depresja – objawy

Objawy depresji: Stopniowa utrata radości życia i odczuwania przyjemności

Stopniowa utrata radości życia i odczuwania przyjemności, umiejętności cieszenia się rzeczami i wydarzeniami, które do tej pory były odczuwane jako radosne, aż do całkowitego ich zaniku (anhedonia). Obniżenie nastroju i przeżywania, połączone ze zobojętnieniem („jest mi wszystko jedno, co się dzieje i co się stanie”), poczucie pustki. Czasami zmienny (labilny), drażliwy nastrój, trudność w kontrolowaniu nastroju oraz smutek (mające głęboki i przenikliwy charakter, doświadczane przez większość czasu), płacz, który coraz trudniej kontrolować, a czasami niemożność panowania nad własnymi emocjami, impulsywność niezgodna z dotychczasowym zachowaniem.

Objawy depresji: Ograniczenie aktywności życiowej

Ograniczenie aktywności życiowej, stopniowa utrata dotychczasowych zainteresowań, trudności w podejmowaniu różnych czynności i działań, aż do skrajnego zaniechania tych czynności (abulia) – na przykład niemożność wstania z łóżka, wykonania najprostszych czynności higienicznych, jak ubranie się, umycie, uczesanie. Stopniowa utrata energii życiowej i zmniejszenie wrażliwości na bodźce emocjonalne (apatia). Wzmożona męczliwość, przewlekłe zmęczenie z ograniczeniem codziennej aktywności. Czasami pobudzenie psychoruchowe z poczuciem zwiększonego napięcia wewnętrznego, niepokoju oraz niemożnością znalezienia sobie miejsca.

Objawy depresji: Myślenie depresyjne

Myślenie depresyjne to pesymistyczna ocena własnej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, utrata poczucia własnej wartości, zaniżona samoocena, poczucie bycia bezwartościowym, niepotrzebnym. Czasami urojenia depresyjne (fałszywe sądy, w których prawdziwość pacjent wierzy, pomimo daremnych prób skonfrontowania go z rzeczywistością) dotyczące poczucia winy, bycia grzesznym, karanym, skazanym, czy też dotyczące biedy, ubóstwa, braku jakichkolwiek perspektyw na przyszłość dla siebie i rodziny. Obecność takich urojeniowych myśli jest bezwzględnym wskazaniem do konsultacji u psychiatry.

Objawy depresji: Lęk

Lęk wprawdzie nie jest typowym objawem depresji, ale bardzo często jej towarzyszy. Pacjentowi, choć ma poczucie stale utrzymującego się lęku, trudno określić, czego konkretnego się boi (lęk nieokreślony). Lęk niejednokrotnie ma charakter przewlekły, jego nasilenie stopniowo narasta i zmniejsza się (lęk wolno płynący), często jest umiejscawiany przez pacjenta gdzieś w środku ciała, na przykład w klatce piersiowej.

Objawy depresji: Narastające poczucie utraty sensu życia

Narastające poczucie utraty sensu życia, bezsens życia, poczucie beznadziejności, myśli rezygnacyjne, myśli o śmierci. Może to być pragnienie śmierci drogą naturalną („chciałbym usnąć i więcej się nie obudzić”, „proszę Boga o śmierć”, „chciałbym ulec jakiemuś wypadkowi”), aż do myśli o popełnieniu samobójstwa. Myśli samobójcze pojawiają się często wbrew woli pacjenta, który stara się sobie z nimi radzić, ignorować je, ale z czasem staje się to coraz trudniejsze. Często wtedy pacjent „woła o pomoc”, m.in. informując o tym otaczające osoby. W skrajnych przypadkach pacjent zaczyna myśleć, w jaki konkretny sposób popełni samobójstwo (tendencje samobójcze). Może być ono szczegółowo zaplanowane, ale też może być impulsywne – nieplanowane i nagłe. Myśli rezygnacyjne, o śmierci, o samobójstwie również są bezwzględnym wskazaniem do konsultacji psychiatrycznej.

W przebiegu depresji często występują też inne mniej typowe dolegliwości, które często utrudniają właściwe rozpoznanie i bywają przyczynami błędów diagnostycznych. Wśród nich należy wymienić następujące grupy objawów:

• Zaburzenie koncentracji uwagi, poczucie pogorszenia pamięci i funkcji poznawczych, które stopniowo ustępują wraz z postępującym leczeniem depresji i poprawą nastroju.
• Zaburzenia snu w depresji przejawiają się często trudnościami w zasypianiu i utrzymaniu snu, sen często jest płytki, przerywany. Charakterystyczne dla depresji jest również częste budzenie się w godzinach porannych (3.00–5.00 rano) z możliwością ponownego zaśnięcia przy mniejszym nasileniu depresji albo z niemożnością ponownego zaśnięcia u osób z depresją w znacznym stopniu nasilenia. Zaburzenia snu w przypadku depresji mogą również występować pod postacią nadmiernej senności zarówno nocnej, jak i w ciągu dnia. Trudno się wtedy wybudzić ze snu nocnego, pacjenci twierdzą, że „przesypiają całą noc i cały dzień” z krótkimi przerwami.
• Często występuje zmniejszenie lub utrata apetytu. Pacjenci często mówią, że jedzą na siłę, zmuszają się, bo wiedzą, że trzeba albo że jedzenie pozbawione jest smaku. Towarzyszy temu czasem znaczna utrata masy ciała (kilka kilogramów w ciągu miesiąca). Czasami jednak depresji może towarzyszyć nadmiernie łaknienie, objadanie się nietypowe dla dotychczasowego zachowania (zwłaszcza słodkimi pokarmami), co w połączeniu z brakiem aktywności fizycznej może prowadzić do zwiększenia masy ciała. W tej sytuacji mówimy o tak zwanej atypowej depresji.
• Spadek libido (popędu seksualnego) – brak ochoty na seks zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn często występuje w depresji. Zmniejszenie lub utrata zainteresowań sferą seksualną może nasilać depresyjne poczucie zmniejszenia własnej wartości, kobiecości, męskości, atrakcyjności. A to z kolei zwrotnie może wpływać na jeszcze większe osłabienie libido. Życie seksualne nie sprawia przyjemności, nie daje satysfakcji. Może to dodatkowo nasilać przeżywanie depresji. Zaburzenia seksualne towarzyszące depresji najczęściej ustępują wraz z poprawą nastroju przy leczeniu odpowiednimi lekami.
• U kobiet mogą wystąpić zaburzenia cyklu płciowego i zaburzenia miesiączkowania
•  Dla typowych postaci depresji charakterystyczne jest tzw. dobowe wahanie samopoczucia. Pacjenci zazwyczaj gorzej czują się w godzinach porannych, południowych i bardzo trudno im jest rozpocząć dzień. W godzinach wieczornych mają wrażenie nieco lepszego samopoczucia i aktywności. W procesie postępującego leczenia depresji wieczorne godziny lepszego samopoczucia „wydłużają się” w kierunku najpierw godzin południowych, a potem rannych. Ale są też pacjenci z depresją, którzy lepiej czują się w godzinach porannych niż wieczornych albo też nie mają poczucia dobowych wahań swojego nastroju

Przyczyny depresji

Obecnie, rozpatrując przyczyny chorób psychicznych, w tym depresji, często korzysta się z tzw. modelu biopsychospołecznego. Uwzględnia on jako przyczyny depresji m.in.:

• czynniki biologiczne (np. czynniki genetyczne, zmiany poziomu neuroprzekaźników w mózgu, stan zdrowia somatycznego, choroby przewlekłe, uzależnienia)
• czynniki psychologiczne (np. stresujące wydarzenia życiowe i sposoby radzenia sobie z nimi, relacje małżeńskie, rodzinne i relacje z innymi osobami)
• czynniki społeczne i kulturowe (np. sieć wsparcia społecznego, poczucie samotności, sytuacja zawodowa, szkolna, materialna, mieszkaniowa).

Zaleca się również badanie wzajemnych relacji wyżej wymienionych czynników, ponieważ często występują one równocześnie. Najczęściej choroba psychiczna, w tym depresja, jest efektem współdziałania kilku różnych czynników należących do kilku z wymienionych kategorii.

Kiedy należy zgłosić się do psychiatry na diagnozę depresji?

Zawsze wtedy, gdy stan zdrowia psychicznego budzi szczególny niepokój danej osoby lub otaczających ją ludzi. Jeśli objawy depresji o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu utrzymują się przez 2–4 tygodnie, niezależnie od wywołujących je przyczyn, wskazana jest konsultacja psychiatryczna. Jeśli ich nasilenie jest znaczne, konsultacja psychiatryczna powinna się odbyć jak najszybciej. Jeśli objawy depresyjne utrzymują się zaledwie 2–3 dni, ale ich występowanie powtarza się często lub cyklicznie (np. co miesiąc), także wskazana jest wizyta u psychiatry.

Do poddania się badaniom w kierunku depresji powinny skłonić między innymi następujące stany:

• chroniczna bezsenność (tj. trwająca ponad miesiąc)
• przewlekły ból
• przewlekłe choroby somatyczne (np. cukrzyca, choroba niedokrwienna serca i stany przed- czy pozawałowe, niedoczynność i nadczynność tarczycy)
• choroby neurologiczne (w tym udar mózgu)
• niewyjaśnione objawy somatyczne
• częste wizyty u lekarza nieprzynoszące diagnozy lub poprawy samopoczucia pacjenta
• okres poporodowy
• nadużywanie i uzależnienie od substancji psychoaktywnych
• ciężkie stresujące wydarzenia życiowe.

Objawy depresji i czynniki ryzyka samobójstwa

Nawet w przypadku pojawienia się pojedynczych myśli samobójczych, nad którymi pacjent ma poczucie kontroli, bez tendencji samobójczych – bezwzględnie konieczna jest pilna konsultacja psychiatryczna oraz rozpoczęcie odpowiedniego leczenia i postępowania – niezależnie od czasu trwania objawów depresji. Nie zawsze osoba z myślami samobójczymi musi być hospitalizowana psychiatrycznie (lęk przed hospitalizacją jest wtedy częstą przyczyną unikania wizyty u psychiatry). Lekarz psychiatra, badając pacjenta, ocenia m.in. jego stan psychiczny, ryzyko samobójstwa, nasilenie myśli samobójczych i możliwości radzenia sobie z nimi, możliwości wsparcia otaczających osób. Ocenia także przebieg i skuteczność dotychczasowego leczenia i podejmuje decyzję co do jego dalszego leczenia w warunkach ambulatoryjnych, ewentualnie kieruje go na hospitalizację psychiatryczną.

Nasilone myśli i tendencje samobójcze są stanem bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia. Należy wtedy bezwzględnie zgłosić się w trybie natychmiastowym do lekarza psychiatry w poradni zdrowia psychicznego lub innej ambulatoryjnej jednostce, a jeśli nie ma takiej możliwości, należy bezpośrednio zgłosić się do izby przyjęć szpitala psychiatrycznego. W tym przypadku nie jest koniecznie skierowanie na hospitalizację psychiatryczną.

Wśród czynników ryzyka samobójstwa należy wymienić przede wszystkim duże nasilenie poczucia beznadziejności. Inne cechy depresji, które wymagają szczególnej uwagi zarówno personelu medycznego, jak i osób z otoczenia chorego, to:

• bezsenność
• przewlekłe dolegliwości bólowe, choroby somatyczne i neurologiczne
• duże nasilenie objawów depresji
• objawy psychotyczne (np. urojenia katastroficzne, nihilistyczne – poczucie braku sensu i celu życia, hipochondryczne, grzeszności i potępienia)
• pobudzenie psychoruchowe
• nasilony lęk
• nadużywanie alkoholu i innych substancji psychoaktywnych
• istotne zaniedbanie w wyglądzie i higienie osobistej
• wystąpienie depresji w późniejszym wieku
• czynniki społeczne i ekonomiczne (np. żałoba, osierocenie, problemy małżeńskie, frustracje związane z pracą lub szkołą, bezrobocie, zadłużenie, konflikt z rodzicami lub dziećmi, problemy mieszkaniowe, długi, problemy prawne, osamotnienie)
• próby i tendencje samobójcze ujawnione w wywiadzie
• samobójstwa wśród krewnych lub innych ważnych dla pacjenta osób.

21.10.2022r.

Solidarni z Ukrainą.

Po ataku Rosji na Ukrainę do polskiego systemu edukacji w krótkim czasie trafiła bardzo duża grupa dzieci uchodźców z Ukrainy. Obecnie w Polsce przebywa około 800 tysięcy dzieci z Ukrainy w wieku szkolnym, co stanowi 7 procent niepełnoletniej populacji Polski. Większość z nich ma problem z odnalezieniem się w nowym środowisku, istotną przeszkodą jest stres spowodowany nagłą ucieczką oraz bariera językowa i kulturowa.

Infolinia dla ukraińskich uczniów i studentów oraz ich rodzin

Ministerstwo Edukacji i Nauki wraz Funduszem Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF) oraz z Polskim Centrum Pomocy Międzynarodowej uruchomiło specjalną infolinię informacyjną dla ukraińskich uczniów, studentów oraz ich rodzin i opiekunów. 
Infolinia działa od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-17:00 pod numerem +48 22 100 13 00. Informacje dotyczące rozpoczęcia lub kontynuacji edukacji w polskich szkołach i na uczelniach są udzielane w języku ukraińskim, rosyjskim oraz polskim.

Bezpłatna, zdalna pomoc psychologiczna i psychiatryczna dla  obywateli Ukrainy

Fundacja „Twarze depresji” dzięki wsparciu finansowemu Nationale-Nederlanden uruchamia program „Twarze depresji dla Ukrainy”. To bezpłatna, zdalna pomoc psychologiczna i psychiatryczna dla obywateli Ukrainy – dzieci i osób dorosłych. Konsultacje ze specjalistami będą odbywały się w językach: rosyjskim i ukraińskim.

Materiały edukacyjne do wykorzystania w pracy z uczniami z Ukrainy

Ministerstwo Edukacji i Nauki przygotowało zestawienie dostępnych materiałów edukacyjnych, z których można korzystać w pracy z uczniami przyjmowanymi do polskich szkół w związku z konfliktem zbrojnym w Ukrainie.        https://www.gov.pl/web/edukacja-i-nauka/materialy-edukacyjne-do-wykorzys...

70 darmowych książek dla dzieci w języku ukraińskim do pobrania

Serwis dla bibliotekarzy - Lustra Biblioteki udostępnił do pobrania i czytania 70 darmowych książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych w języku ukraińskim

https://lustrobiblioteki.pl/2022/03/70-darmowych-ksiazek-dla-dzieci-w-je...

Podręcznik do nauki języka polskiego dla dzieci na Ukrainie.

Z inicjatywy Fundacji Wolność i Demokracja został wydany podręcznik do nauki języka polskiego dla dzieci na Ukrainie.

„Raz, dwa, trzy i po polsku mówisz Ty!” to nowoczesny podręcznik wydany w 5 tomach, które odpowiadają poszczególnym poziomom nauczania. Do każdego tomu dołączone są Materiały uzupełniające dla nauczyciela. Podręcznik i materiały są udostępnione bezpłatnie po wypełnieniu formularza.

https://wid.org.pl/podrecznik/?fbclid=IwAR3ySWR5wX7Wdgxx4VR1cyTwaJFStBR-VDRGukjheNE-oyfgjt75r00R-po

Pomoc dla ukrainy – zbiór linków   https://fed.org.pl/pomoc-dla-ukrainy-edukacja/

19.09.2022r.

Co to są prawa dziecka?

Janusz Korczak powiedział kiedyś „nie ma dzieci są ludzie”. I to jest prawda. „Dziecko to także człowiek tylko, że jeszcze mały…”. Przecież każdy dorosły kiedyś również był dzieckiem. Tak więc, podobnie jak każdy dorosły, dziecko jest właścicielem pewnych praw i wolności. Nazywają się one prawami człowieka. Źródłem tych praw jest godność człowieka, zwana również człowieczeństwem. W Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zapisana jest ona w art. 30: „Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych”.

Z godności wywodzą się dwie zasady: wolność i równość, które są podstawą wszystkich praw człowieka. Wolność oznacza to, że człowiek nie jest własnością kogokolwiek, posiada wolną wolę, może samodzielnie podejmować decyzje i świadomie ponosić za nie odpowiedzialność (dziecko uczy się tego w trakcie dojrzewania). Równość oznacza, że każde dziecko ma takie same prawa i ma być tak samo traktowane przez wszystkich bez jakiejkolwiek dyskryminacji.

Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz publicznych. Ale to wszyscy dorośli powinni brać udział w rozwoju umysłowym i fizycznym dziecka, gdyż dzieci są największym bogactwem każdego społeczeństwa i w przyszłości to one będą decydowały o swojej wspólnocie, państwie, globie. Należy je więc bardzo dobrze do tej roli przygotować. Ma to robić rodzic, nauczyciel, lekarz, policjant, polityk itd.

Dziecko nie jest własnością dorosłych. Jest słabsze od dorosłych, dlatego też musi posiadać dodatkową ochronę przed siłą dorosłych. Taką ochronę dają im prawa dziecka zapisane w Konwencji o prawach dziecka. Konwencja powtarza katalog większości praw człowieka, ponieważ nie ma sensu zapisania np. praw emerytalnych, gdyż w Polsce uzyskuje się je dopiero w wieku 67 lat. Konwencja natomiast zobowiązuje państwo i dorosłych do szczególnego traktowania dzieci.

Prawa dziecka, podobnie jak prawa człowieka podzielone są według kategorii na prawa:

• osobiste, umożliwiające rozwój dziecka. Są to: prawo do życia, prawo do tożsamości, prawo do rozwoju, prawo do wychowania w rodzinie, prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do informacji;
• polityczne lub publiczne, dzięki którym dziecko wyraża swoje poglądy i uczestniczy w życiu swojej grupy, społeczności, państwa. Są to prawa: prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do uczestniczenia w stowarzyszeniach;
• socjalne, które są obowiązkami państwa i dorosłych do stworzenia odpowiednich warunków do rozwoju umysłowego i fizycznego dziecka. Są to: prawo do godnych warunków życia i odpowiedniego poziomu życia, prawo do opieki zdrowotnej, prawo do odpoczynku;
• ekonomiczne, umożliwiające dziecku przygotowywanie się do niezależności materialnej od innych. Najważniejszym jest prawo do nauki; ponadto ochrona prawa pracy podejmowanej, czy to w ramach obowiązku nauki czy wakacyjnego zarobku.

Ratyfikując Konwencję o Prawach Dziecka, państwo i dorośli zobowiązali się do uznania dobra dziecka za najwyższy cel w traktowaniu człowieka – dziecka. Zobowiązali się również do przygotowanie dziecka do dorosłego życia i ochrony dziecka przed wszelkiego rodzaju przemocą (niewolnictwem, handlem ludźmi, wykorzystywaniem seksualnym, pracą przymusową, udziałem w działaniach zbrojnych). Ponadto, państwa zobowiązały się do dostosowania instytucji publicznych do działań na rzecz ochrony praw dziecka. W Polsce Konstytucja RP z 1997 r. ustanowiła instytucję Rzecznika Praw Dziecka, który stoi na straży praw i wolności dziecka.

powyższe materiały ze strony: https://brpd.gov.pl/prawa-dziecka/

UCZEŃ TEŻ CZŁOWIEK :)

Nie istnieje jeden akt prawny, w którym zawarte są wszystkie prawa i obowiązki uczniów. Wynikają one z połączenia regulacji prawnych zawartych w Konstytucji RP, ustawach, rozporządzeniach, statutach poszczególnych placówek oświatowych, a także z norm prawa międzynarodowego.

Niewątpliwie podstawową oraz najważniejszą regulacją dotyczącą praw i obowiązków uczniów w naszym kraju jest art. 70 Konstytucji RP, który warto poniżej zacytować:

„1. Każdy ma prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolnego określa ustawa.

2. Nauka w szkołach publicznych jest bezpłatna. Ustawa może dopuścić świadczenie niektórych usług edukacyjnych przez publiczne szkoły wyższe za odpłatnością.

3. Rodzice mają wolność wyboru dla swoich dzieci szkół innych niż publiczne. Obywatele i instytucje mają prawo zakładania szkół podstawowych, ponadpodstawowych i wyższych oraz zakładów wychowawczych. Warunki zakładania i działalności szkół niepublicznych oraz udziału władz publicznych w ich finansowaniu, a także zasady nadzoru pedagogicznego nad szkołami i zakładami wychowawczymi, określa ustawa.

4. Władze publiczne zapewniają obywatelom powszechny i równy dostęp do wykształcenia. W tym celu tworzą i wspierają systemy indywidualnej pomocy finansowej i organizacyjnej dla uczniów i studentów. Warunki udzielania pomocy określa ustawa.

5. Zapewnia się autonomię szkół wyższych na zasadach określonych w ustawie.”

Analizując powyższy przepis prawny Konstytucji RP, warto przede wszystkim zwrócić uwagę na ambiwalentne prawo do nauki, jednocześnie zawierające w sobie obowiązek nauki. Z Konstytucji RP równie mocno wybrzmiewa prawo rodziców do wyboru dowolnej szkoły dla swoich dzieci. Wspomniane w Konstytucji RP ustawy to przede wszystkim Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty oraz Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe. Zawierają one regulacje, które szczegółowo określają zasady funkcjonowania sytemu oświaty oraz wskazują zasady i zakres, jaki muszą zawierać wewnętrzne regulacje placówek oświatowych.

Wewnętrzne statuty szkół muszą zawierać prawa i obowiązki uczniów odbierających edukację w danej placówce oraz inne wytyczne, m.in.: rodzaje nagród i warunki ich przyznawania uczniom oraz tryb wnoszenia zastrzeżeń do przyznanej nagrody, czy rodzaje kar stosowanych wobec uczniów oraz tryb odwoływania się od kary. Aby poznać swoje prawa i obowiązki uczniowie powinni w pierwszej kolejności sięgać po statut szkoły, w której się uczą. Warto pamiętać, że wszystkie regulacje znajdujące się w statutach obligatoryjnie muszą być zgodne z przepisami prawnymi zawartymi w Konstytucji RP oraz ww. ustawach.

Biorąc pod uwagę wszelkie akty prawne regulujące omawianą kwestię, można wyszczególnić podstawowe prawa i obowiązki uczniów.

Najważniejszymi prawami ucznia są:

1. prawo do bezpłatnej i powszechnej nauki;
2. prawo do zapoznania się z programem nauczania, z jego treścią, celem i stawianymi wymaganiami;
3. prawo do jawnej i umotywowanej oceny postępów w nauce i zachowaniu;
4. prawo do zapewnienia przez szkołę warunków do rozwoju, przygotowania uczniów do wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, sprawiedliwości i wolności;
5. prawo do organizacji życia szkolnego umożliwiającego zachowanie właściwych proporcji między wysiłkiem szkolnym a możliwością rozwijania i zaspokajania własnych zainteresowań;
6. prawo do redagowania i wydawania gazetki szkolnej;
7. prawo do organizowania działalności kulturalnej, oświatowej, sportowej oraz rozrywkowej zgodnie z własnymi potrzebami i możliwościami organizacyjnymi;
8. prawo wyboru nauczyciela pełniącego funkcję opiekuna samorządu uczniowskiego;
9. prawo do informacji o sposobie sprawdzania osiągnięć edukacyjnych;
10. prawo do informacji o wymaganiach edukacyjnych niezbędnych do uzyskania poszczególnych ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych;
11. prawo do informacji o warunkach i sposobie oraz kryteriach oceniania zachowania;
12. prawo do informacji o warunkach i trybie podniesienia proponowanej oceny;
13. prawo zgłoszenia zastrzeżeń do dyrektora szkoły, jeśli uczniowie i ich rodzice uznają, że ocena klasyfikacyjna z zajęć edukacyjnych lub roczna ocena klasyfikacyjna zachowania została ustalona niezgodnie z przepisami prawa;
14. prawo do tworzenia samorządu uczniowskiego;
15. prawo do zawarcia w statucie szkoły zagadnień dotyczących bezpieczeństwa uczniów, katalogu nagród i kar stosowanych wobec uczniów oraz trybu odwołania się od kar;
16. prawo do pomocy materialnej (uczniowie zdolni, uczniowie w trudnej sytuacji materialnej), m.in.: stypendium szkolne, za wyniki w nauce, stypendium MEN, stypendium PRM, zasiłek szkolny;
17. prawo do skorzystania z dobrowolnej i bezpłatnej pomocy pedagogiczno-psychologicznej, w tym: rozpoznanie indywidualnych potrzeb uczniów, określenie przyczyn trudności w nauce i niepowodzeń szkolnych, wspieranie uczniów z wybitnymi uzdolnieniami;
18. prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków nauki;
19. prawo do nauki w warunkach umożliwiających podtrzymywanie i rozwój tożsamości narodowej, własnej kultury, historii i języka;
20. prawo do powołania w szkole Rzecznika Praw Ucznia jako mediatora w konfliktach między uczniami a nauczycielami.

Najważniejszymi obowiązkami ucznia są:

1. obowiązek szkolny od 7. roku życia i nie dłużej niż do ukończenia 18 lat (na wniosek rodziców dziecko, które kończy 6 lat może rozpocząć naukę w klasie pierwszej);
2. obowiązek nauki do 18. roku życia;
3. uczęszczanie na zajęcia edukacyjne, bycie przygotowanym do zajęć (niespóźnianie się na lekcje, terminowe usprawiedliwianie nieobecności, aktywny udział w zajęciach);
4. estetyczny ubiór i powierzchowność;
5. godne reprezentowanie szkoły (udział w olimpiadach, konkursach, zawodach sportowych, odpowiednie zachowanie się poza szkołą);
6. dbałość o mienie szkoły;
7. dbałość o zdrowie i przestrzeganie higieny osobistej (zakaz palenia papierosów, picia alkoholu, zażywania narkotyków);
8. przestrzeganie zasad kultury osobistej (szacunek dla innych osób, nieznęcanie się nad słabszymi uczniami, unikanie wulgaryzmów);
9. przestrzeganie prawa zawartego w statucie, zarządzeń dyrektora oraz wykonywanie poleceń nauczycieli;
10. inne obowiązki, m.in. obowiązek noszenia mundurków (jeśli został wprowadzony), obowiązek adekwatnego usprawiedliwiania nieobecności na lekcjach, zakaz korzystania z telefonów komórkowych na lekcjach.

https://dorastajznami.org/prawa-i-obowiazki/?gclid=EAIaIQobChMIhtWIlJih-...

12.09.2022r.

12 – 16.września to tydzień dla profilaktyki chorób zakaźnych. Uświadomienie potrzeby dbania o własne zdrowie oraz kształtowanie umiejętności niezbędnych do jego ochrony stanowi ważny cel edukacji zdrowotnej. Intensywny rozwój zagrożeń cywilizacyjnych skłania nas do podejmowania bardziej aktywnych metod jej prowadzenia. Wiedza o zdrowiu to pierwszy krok do świadomej i trwałej zmiany postaw, w tym higieniczno-sanitarnych. Dlatego właśnie bierzemy udział w kampanii, w ramach której w szkolnej gablocie pedagoga pojawiły się materiały na temat promocji zdrowia oraz szxzepień a każda klasa będzie uczestniczyła w warsztatach na ten temat. Akcja odbywa się we współpracy z Głównym Inspektorem Sanitarnym oraz organizacjami pozarządowymi działąjącymi na rzecz zdrowia.

02.09.2022r.

STYPENDIUM SOCJALNE

Z dniem 1.września ruszyły wnioski o szkolne stypendium socjalne (MOPS). Termin składania dokumentów mija 15.09.2022r. a jeśli chcą Państwo przekazać dokumenty za pośrednictwem szkoły, to muszą Państwo dostarczyć je do mnie najpóźniej 14.września.

Warunkiem uzyskania te pomocy materialnej jest zidentyfikowanie w sytuacji życiowej ucznia przynajmniej jednej z okoliczności, zawartych w art. 7 ustawy z dn. 12.03.2004 r. o pomocy społecznej, tj. w szczególności, gdy w rodzinie występuje: bezrobocie, niepełnosprawność, ciężka lub długotrwała choroba, wielodzietność, brak umiejętności wypełniania funkcji opiekuńczo-wychowawczych, alkoholizm lub narkomania, a także gdy rodzina jest niepełna lub wystąpiło zdarzenie losowe oraz zamieszkanie na terenie miasta Częstochowy (rodzice uczniów zamieszkujących poza Częstochową składają dokumenty do właściwego im MOPS-u lub GOPS-u)

Stypendia są przyznawane osobom w trudnej sytuacji materialnej, obowiązują więc progi dochodowe określone w ustawie o pomocy społecznej – obecnie kryterium dochodowe na osobę w rodzinie wynosi 600 zł.

Warto pamiętać, że świadczenie wychowawcze „500+” nie jest wliczane do dochodu rodziny przy ustalaniu prawa do stypendiów szkolnych.

Stypendium może być przeznaczone tylko na cele związane z nauką – ich katalog został określony w wykazie wydatków kwalifikowanych do stypendium szkolnego, który można znaleźć na stronie MOPS w Częstochowie.  Może być to między innym: całkowite lub częściowego pokrycie zakupu przyborów szkolnych, a także odzieży niezbędnej do realizacji zajęć wychowania fizycznego, kosztów udziału w zajęciach edukacyjnych i wyrównawczych, wykraczających poza zajęcia realizowane w szkole w ramach planu nauczania.

Stypendium jest pomocą finansową przyznawaną na okres wskazany w decyzji administracyjnej (zazwyczaj dwa semestry danego roku szkolnego). Stypendium jest rozliczane na podstawie imiennych rachunków, faktur za dokonane zakupy – należy więc zachowywać dowody zakupów.

OSOBY ZAINTERESOWANE ZŁOŻENIEM TAKIEGO WNIOSKU, PROSZĘ O KONTAKT W NAJBLIŻSZYM TYGODNIU (05 - 10.09.2022r.)

poniedziałek 8:00 - 11:30, wtorek 8:30 - 15:00, środa 15:30 - 18:00, piątek: 8:30 - 18:00, sobota: 8:00 - 11:15  (będę na terenie placówki - proszę pytać o mnie w sekretariacie)

Dokumenty do pobrania bezpośrednio w szkole  lub na stronie www MOPS Częstochowa

KONTAKT z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Częstochowie / Sekcja Usług Środowiskowych, ul. Polskiej Organizacji Wojskowej 2

• stypendia i zasiłki szkolne – tel. 34 372 42 20;

Katarzyna Biel, pedagog

25.04.2022r.

Przed nami majówka. Nie każdy jednak wie, czemu i komu zawdzięczamy ten długi majowy weekend.

1 maja przypada Święto Pracy, obchodzone od ponad wieku w wielu krajach świata; upamiętnia ono strajk robotników w Chicago z 1886 roku - protest został brutalnie stłumiony przez policję.

Geneza święta jest przede wszystkim związana z walką o ośmiogodzinny dzień pracy. O godziwe warunki pracy i płacy walczyły na ulicach Chicago tysiące pracowników - wśród nich także emigranci z Polski. Protest został krwawo stłumiony przez policję; od kul zginęło wielu demonstrantów. Święto Pracy wprowadziła w 1889 roku na kongresie w Paryżu II Międzynarodówka Socjalistyczna, wyznaczając na dzień obchodów właśnie rocznicę zajść w Chicago. Rodzący się wówczas ruch związkowy, bez względu na różnicę nurtów ideowych, przyjął ten dzień za swoje święto. Wyłamały się tylko Stany Zjednoczone, gdzie - zapewne w celu uniknięcia przykrych skojarzeń z chicagowską masakrą - Labour Day (Dzień Pracy) obchodzony jest w pierwszy poniedziałek września. Pierwsze obchody Święta Pracy w wielu krajach, w tym również na terenie Polski, odbyły się już w 1890 roku. Obchody były organizowane zarówno przez lokalne związki zawodowe, jak i przez partie polityczne, które wpisały do swoich programów prawa pracownicze. Na ziemiach polskich przodowała w tym Polska Partia Socjalistyczna Józefa Piłsudskiego, zaś po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku - Związek Zawodowy Polski. Po II wojnie światowej, w okresie PRL-u, święto 1 maja było obchodzone bardzo uroczyście. Tego dnia odbywały się pochody, wiece i zgromadzenia, w których udział często był obowiązkowy lub premiowany możliwością zakupu atrakcyjnych towarów. Tak uroczyste obchody praktycznie zanikły po upadku PRL. Po 1989 roku 1 maja organizowane są nadal manifestacje partii lewicowych, niekiedy dochodzi do starć demonstrantów z członkami organizacjami reprezentujących skrajną prawicę. W Kościele rzymskokatolickim dzień 1 maja jest obchodzony jako święto Józefa Robotnika, patrona ludzi pracujących. Obecnie w wielu krajach 1 maja jest po prostu dniem wolnym od pracy i okazją do wyjazdu za miasto.

2 maja to Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Święto jest obchodzone na mocy nowelizacji Ustawy o godle, barwach i hymnie RP, uchwalonej przez Sejm 20 lutego 2004 r.

Wybór daty święta miał dwie przyczyny. Jedna, historyczna, jest związana z tym, że właśnie 2 maja 1945 r. flaga polska została zawieszona w Berlinie na Reichstagu oraz na Kolumnie Zwycięstwa. Druga dotyczy tego, że władze PRL zlikwidowały święto 3 maja: po 1 maja flagi miały być natychmiast zdjęte, by nie doczekały do 3 maja. Polskie barwy narodowe sięgają czasów rządów dynastii Piastów. Wybór barw flagi jest bowiem odwzorowaniem kolorów chorągwi polskiej – białego orła na czerwonym tle. Polskie barwy narodowe po raz pierwszy zostały natomiast uregulowane w uchwale Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831 r. Chociaż polska flaga jest złożona z dwóch poziomych pasów – białego i czerwonego – to sprecyzowanie odcieni tych barw nie jest już takie łatwe: biały nie jest czystym śnieżnobiałym, a kolor czerwony to z kolei karmazyn, czyli ciemna czerwień. Jednak warto zauważyć, że na przestrzeni lat barwa czerwieni się nieco zmieniała. Pierwszy opis flagi z 1921 r. wprowadzał co prawda karmazyn (choć o odcieniu nieco jaśniejszym od współczesnego), ale już od 1927 r. przez ponad pięćdziesiąt lat obowiązywał cynober, czyli czerwony wpadający w kolor pomarańczowy. Nie bez znaczenia jest również kolejność barw narodowych. Znak w godle, czyli orzeł, jest ważniejszą jego częścią niż tło. To dlatego kolor biały jest na górze, a czerwony na dole. Jest to widoczne w mowie, ponieważ mówi się, że flaga jest biało-czerwona. Jeśli natomiast barwy zawieszone są w układzie pionowym, to biały umieszcza się po lewej stronie płaszczyzny oglądanej z przodu. W rozetkach (kotylionach) kolor biały powinien być wewnątrz, czerwony na zewnątrz. Barwy narodowe mają także swoje symboliczne znaczenie: kolor biały symbolizuje łagodność, przyjaźń, dobrobyt, a kolor czerwony – krew, czyli walkę o suwerenność, walkę o niepodległość . Podczas II wojny światowej kolory biało-czerwone były również symbolem niezłomności narodu i woli zwycięstwa, budziły nadzieję na wolność. Długości boków w fladze powinny przedstawiać proporcje 5:8. Przykładowo gdy flaga ma 1 metr wysokości, to musi mieć 1,6 m szerokości. Jeśli tak nie jest, to biały i czerwony stanowią barwy narodowe, ale nie flagę. Co więcej, zgodnie z ustawą, dla miana flagi, prostokąt musi być umieszczony na maszcie. Istnieją dwa rodzaje polskiej flagi państwowej. Pierwszym jest biało-czerwony prostokąt. Drugim natomiast flaga z godłem RP na białym pasie. Zgodnie z obowiązującą ustawą flagi z godłem mogą używać wyłącznie oficjalne przedstawicielstwa kraju za granicą, cywilne lotniska i samoloty, kapitanaty portów, a także polskie statki morskie jako banderę. Barwy narodowe RP różnią się od flagi państwowej RP tym, że nie mają określonych proporcji. Mogą być zatem dowolnej długości i szerokości. Trzeba jednak pamiętać, że szerokość obu pasów musi być równa. Zgodnie z konstytucją barwy narodowe podlegają ochronie prawnej. Fladze państwowej należy się szacunek. Eksponowana publicznie musi być czysta oraz mieć czytelne barwy – nie może być pomięta lub postrzępiona. Flaga nigdy nie może też dotknąć podłogi, ziemi, bruku lub wody. Flagą również nie oddaje się honorów żadnej osobie, nie pochyla się jej przed żadną inną flagą lub znakiem. Ponadto na fladze państwowej RP nie wolno umieszczać żadnych napisów oraz żadnego rodzaju rysunków. Kodeks karny zawiera przepisy dotyczące ochrony symboli narodowych. Za publiczne znieważenie, uszkodzenie lub usunięcie flagi czy godła grozi grzywna, kara ograniczenia lub pozbawienia wolności. Na terenie Polski flaga państwowa RP ma zawsze pierwszeństwo przed wszystkimi innymi flagami. Jeśli eksponuje się na masztach więcej flag, wówczas flagę państwową RP podnosi się (wciąga na maszt) pierwszą i opuszcza ostatnią. W przypadku więcej niż jednej flagi w rzędzie, półkolu lub kole, kolejność uzależniona jest od ich miejsca w następującej hierarchii: flaga państwowa RP, flaga innego państwa, flaga województwa, flaga powiatu, flaga gminy (miasta, gminy miejsko-wiejskiej, gminy wiejskiej), flaga europejska, flaga organizacji międzynarodowej (np. ONZ, NATO), flaga służbowa (np. Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Poczty Polskiej, straży miejskiej), flaga instytucji, firmy, organizacji, uczelni, szkoły, klubu sportowego itp., flaga grupy narodowościowej, flaga okolicznościowa. Wraz z Dniem Flagi 2 maja w Polsce jest obchodzony Dzień Polonii i Polaków poza granicami kraju, ustanowiony przez Sejm 20 marca 2002 r.

3 maja - Święto Konstytucji  Święto Konstytucji 3 Maja jest jednym z najważniejszych świąt państwowych Rzeczypospolitej Polskiej. Obchodzone jest na pamiątkę uchwalenia pierwszej w Europie, a drugiej na świecie ustawy zasadniczej, czyli nadrzędnego aktu prawnego określającego zasady działania państwa oraz prawa i obowiązki obywateli. Tekst Konstytucji nie był obszerny – liczył 11 stron. Dokument ten jest na co dzień przechowywany jest w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie. Konstytucja Rzeczypospolitej Obojga Narodów została uchwalona 3 maja 1791 r. przez Sejm Wielki, zwołany w październiku 1788 roku. Dzień 3 Maja został ogłoszony świętem narodowym już dwa dni po jej uchwaleniu. Niestety z powodu agresji państw ościennych i zaborów, święto zostało zawieszone, aż do odzyskania niepodległości w 1919 roku. W czasie II Wojny Światowej zdelegalizowane przez okupantów niemieckich i sowieckich. Dla Polaków na emigracji oraz w kraju, którzy je obchodzili było symbolem oporu i walki. Po roku 1945 komunistyczne władze zakazały trzeciomajowych obchodów. Przełom przyniósł rok 1990. Nowo wybrany Sejm i Senat powróciły do tradycji i proklamowały dzień 3 Maja świętem państwowym.

22.04.2022r.

23 kwietnia to Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich – święto autorów, ilustratorów i wydawców książek oraz czytelników i czytelnictwa, organizowane od 1995 roku przez UNESCO w celu promocji czytelnictwa, edytorstwa i ochrony własności intelektualnej za pomocą praw autorskich. Święto narodziło się w Katalonii, a jego data 23 kwietnia jest symboliczna dla literatury światowej, gdyż w ten dzień zmarli wybitni poeci Miguel de Cervantes, William Szekspir oraz Inca Garcilaso de la Vega.

13.04.2022r.

Rocznica Zbrodni Katyńskiej

13 kwietnia obchodzimy Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Ludobójstwo, dokonane przez funkcjonariuszy NKWD na blisko 22 tys. obywatelach II Rzeczypospolitej, do dziś pozostaje niezabliźnioną raną. Wśród nich było 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów i policjantów – z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych na terenach okupowanych przez ZSRS. Decyzja Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r. o likwidacji polskich jeńców wojennych bez wzywania aresztowanych, bez przedstawiania im zarzutów, decyzji o zakończeniu śledztwa ani aktu oskarżenia, do dziś budzi przerażenie. Już 3 kwietnia 1940 roku rozpoczęła się likwidacja obozu w Kozielsku. Wszystkich zgromadzonych w nim jeńców zabito w katyńskim lesie. Przez kolejne sześć tygodni kolejni polscy oficerowie byli wywożeni  z obozów i rozstrzeliwani: żołnierze ze Starobielska – w Charkowie, a policjanci z Ostaszkowa – w Kalininie. Kolejnych mordów NKWD dokonało w Chersoniu, Charkowie, Kijowie i Mińsku.Dziś Katyń jest nie tylko miejscem straszliwej zbrodni, ale również symbolem pamięci o wymordowanej polskiej inteligencji oraz nieustępliwego dążenia do prawdy.

Zapraszam do zapoznania się z prezentacją w programie PowerPoint (prezentacja w załączeniu - dół strony)

04.04.2022r.

Kwiecień miesiącem autyzmu!

Autyzm to odmienny od typowego sposób rozwoju człowieka, objawiający się różnicami w sposobie komunikacji, nawiązywania relacji, wyrażania emocji, uczenia się oraz różnorodnym schematem zachowań. Każda osoba z autyzmem jest indywidualnością, a wymienione wcześniej cechy mogą występować w różnym natężeniu. Autyzm dotyczy wielu obszarów funkcjonowania  i sprawia, że osoby ze spektrum rozwijają się inaczej. To bardzo złożone zaburzenie rozwoju i funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Charakteryzuje się zakłóceniami zdolności komunikowania uczuć i budowania relacji interpersonalnych, zaburzeniem i stereotypowością zachowań oraz trudnościami z integracją wrażeń zmysłowych.

Autyzm towarzyszy osobie przez całe życie, jednak dzięki odpowiedniej opiece i właściwie dobranej terapii można w znaczącym stopniu poprawić jej funkcjonowanie. Im wcześniejsza diagnoza i idąca za nią indywidualna terapia, tym większa szansa na poprawienie jakości życia osób z autyzmem i ich rodzin.

Objawy autyzmu dotyczą w dużej mierze sfery komunikacji. Dziecko może mieć problemy z nawiązywaniem kontaktów oraz zwykłą rozmową z innymi. Pierwszym z sygnałów, na które rodzic powinien zwrócić uwagę, jest brak gaworzenia. Poza brakiem początków mowy, może być to także uboga mimika i rzadkie okazywanie emocji.

27.03.2022r.

27.marca to Międzynarodowy Dzień Teatru. Jest to okazja to poznania jego histori (oczywiście w skróconej wersji )

Teatr europejski narodził się w antycznej Grecji. Dwa razy do roku odbywały się Dionizje, czyli święto ku czci Dionizosa (boga urodzaju, narodzin, hucznej zabawy i wina). Wiosenne Wielkie Dionizje miały poważny charakter, odbywały się w niezwykłej chwili, bo w porze zrównania dnia z nocą. Jesienne Małe Dionizje to odpowiednik słowiańskich
(i obchodzonych do dziś) dożynek. Wielkie Dionizje zapoczątkowały tragedię. Małe (odprawiane głównie na wsi) dały początek komedii. Najważniejszym punktem Dionizji był dytyramb, czyli dialog koryfeusza (przodownika) z chórem). I właśnie ta wymiana zdań dała początek dramatowi, bo przecież dialog jest w teatrze najważniejszy. A koryfeusz to pierwszy aktor. Z czasem aktorów przybywało, pojawiały się też rozmaite gatunki dramatyczne.

W starożytnej Grecji spektakle teatralne odbywały się na dworze. Amfiteatr to budowla przeznaczona do odgrywania przedstawień teatralnych. Amfiteatry tak sytuowano, aby nawet widz w ostatnim rzędzie słyszał wszystko, co zostało powiedziane na scenie. Widzowie zasiadali na lawach (początkowo drewnianych, później kamiennych) wznoszących się stopniowo w górę (wykorzystywano naturalne zbocza). Miejsca, z których oglądali przedstawienia, nazywano theatronem. Stąd pochodzi nazwa teatr. Środek teatru stanowiła orchestra, na której chór (najwyżej piętnaście osób) śpiewał i wykonywał rytmiczne ruchy w takt swego śpiewu. Za orchestrą była scena zwana proscenium, na której grali aktorzy. Zaś za nim było skene – budynek z kolumnami, pełniący funkcję garderoby. Miał zwykle front z trzema parami drzwi, przez które wchodzili i wychodzili aktorzy

Treść tragedii nigdy nie była zupełnie nieznana widzom — autorzy bowiem poruszali w swych sztukach tematy znane z mitologii. A mimo to przedstawienia wywoływały u widzów bardzo silne emocje, określane jako katharsis (oczyszczenie). Aktorzy występowali w maskach, które określały charakter granej przez nich postaci (zły, dobry, tchórzliwy, okrutny). Aby być dobrze widocznym nawet z daleka, aktor zakładał buty na koturnie i jaskrawy kostium. Wszystkie role, nawet kobiece, grane były przez mężczyzn. Po raz pierwszy aktora wprowadził w 543 roku p.n.e. Tespis. Później Ajschylos dołączył drugiego aktora, a Sofokles wprowadził trzeciego aktora. W jednym czasie na scenie starogreckiego teatru nie pojawiało się więcej niż 3 aktorów

Natomiast teatr średniowieczny zdominowany był przez tematykę religijną. Ze względu na władzę Kościoła początkowo "legalne" były wyłącznie widowiska religijne i realizowane w kościele. Z czasem aktorzy wyszli przed kościół, na place i rynki miast.  Wystawiano przede wszystkim misteria, czyli sztuki prezentujące fragmenty historii biblijnych. Te epizody byty, oczywiście, doskonale znane publiczności. Oprócz nich grano też moralitety — utwory, których zadanie polegało na pouczeniu publiczności, wskazaniu ideałów i wartości, jakimi powinien kierować się człowiek wierzący. Bohaterem moralitetu był zwykły człowiek, który musiał dokonać wyboru między dobrem i złem, a później ponieść konsekwencje swoich decyzji. Aktorami nadal pozostawali jedynie mężczyźni. Z czasem zaczęły też powstawać inscenizacje niezwiązane z nurtem religijnym. Były to inscenizacje przygotowywane przez grupy wędrownych aktorów, które dostarczały widzom rozrywki. Prezentowali oni sztuki akrobatyczne, śpiewali, dokazywali. I dostawali za to pieniądze od zgromadzonych widzów Ich działalność spotykała się jednak z surową krytyką duchowieństwa, które określało ich mianem wędrownych błaznów i włóczęgów oraz posądzało o związki z siłami nieczystymi.

Teatr elżbietański (renesans, barok)

Wybitny przedstawiciel tej epoki to William Szekspir. Przeciwstawił się wymogom dramatu klasycznego (antycznego), zrezygnował z zasady trzech jedności, zasady decorum. Wprowadził na scenę postacie fantastyczne: zjawy, upiory, wiedźmy. Bohaterowie okazywali się niejednoznaczni, ich charakter zmieniał się, trudno ich ocenić. Tematy sztuk Szekspira: władza, miłość, moralność, trudne wybory.

Początkowo aktorzy grali na dworze, potem w budynkach (1576r. - „The Theatre” pierwszy stały budynek teatralny wybudowany przez J. Burbage’a). Sceną było podwyższenie, otoczone z trzech stron przez widzów i nieodgrodzone od nich barierą. Aktorzy często zwracali się do publiczności bezpośrednio, nawiązywali z nią bliski kontakt. Podobnie sami widzowie pozostawali w interakcji z działaniami aktorów. Publiczność, a zwłaszcza przedstawiciele niższych klas społecznych, bywała hałaśliwa i żywo reagowała na akcję przedstawienia. W zwyczaju było wiwatowanie, klaskanie, tupanie, a nawet – w przypadku skrajnego znudzenia spektaklem – rzucanie w grających drobnymi kamieniami. Dekoracji było niewiele, często zastępował je napis głoszący gdzie dzieje się akcja. Brak dekoracji rekompensowały bogate stroje aktorów. Czwarty bok sceny zamykały drzwi do garderoby, przez które wchodzili aktorzy. Nad nimi budowano niewielki ganek, galerię (były one miejscem rozgrywania scen balkonowych), wsparte na słupach. Pomiędzy słupami zawieszano kotarę. Dzieliła ona scenę na przedscenie i niewielką scenę wewnętrzną. Kurtyny nie było. Przedstawieniom towarzyszyła muzyka. Światło dzienne uniemożliwiało wykorzystywanie efektów świetlnych. W sztukach nie ma już chóru, jest podział na akty i sceny. Aktorzy nie noszą masek. Sztuki Szekspira oglądali możni, magnaci. Dla pospólstwa pozostawały nadal przedstawienia wędrownych trup teatralnych.

W teatrze oświecenia najważniejszym przedstawicielem tej epoki jest Molier („Świętoszek”, „Skąpiec”)- pisał komedie atakujące wady mieszczaństwa francuskiego. Jego komedie nawiązywały do zasady trzech jedności, były realistyczne (brak elementów fantastycznych), bohaterowie - jednoznaczni (źli lub dobrzy). Teatr oświecenia pełnił funkcję dydaktyczną w myśl słów Moliera: „Najstraszliwszy cios zadaje się ułomnościom, wystawiając je na szyderstwo świata”. W Polsce z inicjatywy króla Stanisława Augusta został założony pierwszy teatr publiczny (1765r.), rozwijały się balet i opera.

Teatr romantyczny - to teatr, który świadomie zerwał z wszelkimi ograniczeniami dramatu klasycznego. Nie ma tu zasady trzech jedności, nie ma zasady decorum, groteska przeplata się z tragizmem, bohaterowie ludowi są tak samo ważni jak przedstawiciele szlachty. Wprowadzono monumentalne ceny zbiorowe - tak potężne, że często trudno zrealizować je na scenie ze względu na ogromną ilość postaci. Dramat ma kompozycję otwartą – brak wyraźnej akcji, sceny są ze sobą bardzo luźno powiązane, niektóre dramaty wcale nie mają podziału na akty i sceny. Tematem jest władza, dramat jednostki, bunt, moralność, miłość. Najważniejszym elementem dramatu romantycznego jest bohater romantyczny - jednostka wybitna, bardzo skomplikowana, często skłócona ze społeczeństwem. Dramat romantyczny zyskał miano niescenicznego - przez monumentalne sceny zbiorowe, umiejscowienie akcji w bardzo dziwnych miejscach, wprowadzenie wielu elementów fantastycznych.

Teatr modernistyczny (przełom wieku XIX I XX) często nawiązywał do antyku, jak i do romantyzmu. Wprowadzone zostały motywy baśniowe, ludowe, sporo też fantastyki. Powstała koncepcja teatru ogromnego, czyli teatru, który stałby się połączeniem literatury, muzyki, plastyki. Przy czym każda z tych sztuk byłaby równie ważna, a nie stanowiła jedynie tła wydarzeń opisanych w dramacie. W teatrze pojawiło się wiele symboli.

Teatr dwudziestolecia międzywojennego – tu coraz trudniej mówić o jednolitym charakterze sztuk teatralnych. Powstawały i dramaty poważne, i komedie. Z pewnością na uwagę zasługuje dramatopisarstwo Stanisława Ignacego Witkiewicza, który swoją koncepcję teatru określił krótko: „Mózg wariata na scenie”. W jego sztukach świat jest zdeformowany, treść niejednokrotnie szokująca, dominuje tu parodia i groteska, brak chronologii, a często też wydaje się, że brak także sensu.

Teatr współczesny (od zakończenia drugiej wojny światowej do dziś) jest epoką eksperymentów teatralnych. Świat w dramacie jest zniekształcony, karykaturalny. W utworach dużo jest groteski, absurdu, ale także symboli. Pomieszane są ze sobą gatunki literackie, miejsce i czas akcji trudny do określenia, brak chronologii wydarzeń. Reżyserzy sięgają też po klasyczne sztuki (powstałe w innych epokach), ale przedstawiają je w nowy, często kontrowersyjny sposób, doszukują się w nich nowych treści.

20.03.2022r.

„Uwolnij  książki, dziel się z innymi”

Uwalnianie książek, czyli bookcrossing, to znana na całym świecie idea mająca na celu rozpowszechnianie czytelnictwa. Polega na tym, że przeczytane przez siebie książki można zostawiać w specjalnie przygotowanych do tego miejscach: w parkach, na przystankach autobusowych, w komunikacji miejskiej, na klatkach schodowych w blokach, w kawiarniach i restauracjach, a także w instytucjach publicznych, takich jak: szkoły, muzea, biblioteki i w wielu innych. Idea bookcrossingu opiera się na założeniu, że literaturę należy rozpowszechniać. Książki powinny podróżować, krążyć z rąk do rąk, by mogły żyć i spełniać swoje zadanie. W tej podróży  ważne jest to, że po prostu są czytane. Nie są ozdobami  na półkach, stają się ogólnodostępne. A więc – żyją, bo nas uczą, bawią, zaskakują.

Idąc za tą ideą,  pzygotowałam w sali nr 30 na 1.piętrze  półeczkę, na której znajduje się kilkanaście książek, z których możecie korzystać To zarówno pozycje z literatury pięknej jak i literatury popularnej (np. kryminały). Zachęcam zarówno do korzystania, jak i przynoszenia swoich książek. Niech nasz "bookcrossingowy księgozbiór" stale się powiększa!

Przypominam też, że szkolna biblioteka oferuje wiele ciekawych tytułów - także tych najnowszych!

28.02.2022r.

W szkole niezbędna jest rozmowa o emocjach uczniów, a także rzetelna, dostosowana do wieku i możliwości percepcyjnych dziecka, informacja o aktualnej sytuacji związanej z wydarzeniami w Ukrainie. Jak rozmawiać z młodymi ludźmi, by przedstawiać im pełny obraz sytuacji, ale nie potęgować lęku?  Co powiedzieć, jeśli zapytają o możliwy rozwój sytuacji w Ukrainie oraz konsekwencje dla innych krajów?  Czy dzieci i młodzież w takiej sytuacji pozostają bezradne? Co mogą zrobić, by okazać solidarność i pomóc?

Zachęcam do zapoznania się z zapisem webinarium, przygotowanego przez Centrum Edukacji Obywatelskiej: https://www.youtube.com/watch?v=R5JyMmbG1PI 

a także z materiałami zawartymi w broszurze przygotowanej przez Departament Wychowania i Nauki Włączającej (Ministerstwo Edukacji i Nauki) - broszura w załączeniu (na dole strony  - "Jak mówić o wojnie w Ukrainie")

28.02.2022r.

UWAGA!

I TY MOŻESZ POMÓC UKRAINIE!

Rusza zbiórka, której celem będzie zgromadzenie artykułów dla mieszkańców Berdyczowa, Humania, Iwano-Frankiwska czy Charkowa – miast partnerskich Częstochowy.  
Zbiórka w szkołach potrwa od 28 lutego do 18 marca i obejmie artykuły spożywcze o wydłużonym terminie przydatności –  jak konserwy, olej, mąka, cukier, makaron, ryż, kasza, słodycze – czekolady, batony, a także artykuły chemiczne i środki czystości – mydło, proszek do prania, płyny do mycia, papier toaletowy, ręczniki papierowe.  

Powyższe artykuły proszę dostarczyć:

- CKZIU Przechodnia - pokój nauczycielski

- CKZIU Łukasińskiego – Biuro Obsługi Klienta

21.12.2021r.

DROGI RODZICU! Czas pandemii - zdalne nauczanie i konieczność siedzenia w domu generuje konflikty. Rodzice często stykają się z problemami, których wcześniej nie było.  Bywa, że mimo wielu wysiłków włożonych w wychowanie dziecka nasz kontakt z nim w okresie dorastania nie jest najlepszy. Czy można coś naprawić? Na pewno można nad tym pracować, ale nie jest to łatwe. Utracone zaufanie, brak wiary, złość to sprawy, które - gdy narastały latami - mogą być trudne do zmiany, ale są możliwe i należy próbować. Jeżeli chcesz wprowadzić zmiany, to powiedz o tym dziecku. Porozmawiaj z nim o tym, co i jak chcesz zmienić. Wyjaśnij mu dlaczego i poproś o współpracę. Dziecko musi widzieć, że zależy ci na poprawieniu kontaktu. Jeśli dotychczasowe próby porozumienia się z dzieckiem nie powiodły się, należy podjąć nowe działania. Nie warto rezygnować z bliskości. Oboje tego potrzebujecie. Jeżeli jakieś zachowanie twojego dziecka jest dla ciebie nie do przyjęcia, spróbuj to zmienić.
Powiedz mu:
- o jakie konkretnie zachowanie ci chodzi,
- jakie uczucia przeżywasz, gdy ono zachowuje się w ten nieakceptowany przez ciebie sposób, 
- dlaczego to zachowanie jest twoim zdaniem niewłaściwe, 
- jakie konsekwencje dla ciebie lub innych ma to jego zachowanie,
- jakiej zmiany oczekujesz.

Jeśli chcesz przeprowadzić z dzieckiem poważną rozmowę po to, by wprowadzić zmiany w waszej rodzinie, to: 
- znajdź na nią jakiś spokojny moment,
- zajmuj się tylko tą konkretną sprawą,
- mów o tym, co w związku z konkretnym zdarzeniem czujesz,
- słuchaj uważnie, co dziecko ma ci do powiedzenia,
- zadbaj o to, by każdy mógł przedstawić swój punkt widzenia i wyrazić własną opinię,
- zakładaj możliwość zmiany swojego zdania,
- bądź gotowy do kompromisów,
- koncentruj się na rozwiązaniu problemu, a nie na tym kto wygra.

(Opracowane przez Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii)

20.12.2021r.

Nauka w domu – jak skutecznie się uczyć?

Kolejny raz przyszło zmierzyć się nam ze zdalnym nauczaniem. Zajęcia online, przesyłane drogą elektroniczną zadania do wykonania to teraz rzeczywistość każdego ucznia. Nowy tryb nauki jest – wbrew pozorom – niełatwy i bardzo wymagający. Skupienie się na regularnej nauce w domu wcale nie jest łatwym zadaniem. Jak zmotywować się do pracy? Poniżej króki poradnik, jak poradzić sobie z nauką w domu. Zapraszam do lektury :)

1. Przygotuj się tak, jakbyś miał wyjść z domu – wstań wcześniej i wykonaj wszystkie te czynności, które zawsze robisz przed wyjściem: prysznic, ubieranie, śniadanie.
2. Pozbądź się rozpraszaczy uwagi – posprzątaj pokój, zrób porządek na biurku, wyłącz telewizor, telefon, zamknij portale społecznościowe.
3. Ustal plan dnia – zaplanuj, co, o której godzinie i przez ile czasu będziesz robił; podziel dzień tak, by znaleźć czas nie tylko na naukę, ale też na przerwy.
4. Czasami trzeba się zmusić – zebranie się do nauki wcale nie jest łatwe, po prostu musisz się… zmusić; zastanów się, co jest najważniejsze danego dnia.
5. Najtrudniejsze zadania na początek – łatwiej będzie się uczyć tego, na co najbardziej nie mamy ochoty; wiedząc, że czekające nas kolejne zadania są o wiele  łatwiejsze i przyjemniejsze.
6. Nie katuj się jednym przedmiotem przez cały dzień – ważne jest, by w miarę możliwości skupić się na mniejszej ilości materiału, ale za to z kilku różnych  przedmiotów.
7. Najpierw teoria, potem praktyka – najpierw poświęć chwilę czasu na przypomnienie sobie teorii, a następnie wykonaj ćwiczenia.
8. Przygotuj jedzenie – w miarę możliwości postaw je obok siebie, dzięki czemu nie będziesz co chwilę musiał wychodzić do kuchni; podczas nauki organizm zużywa bardzo dużo energii i kalorii.
9. Zrób sobie przerwę! – trzeba pamiętać, by nauka była przeplatana przerwami, a nie przerwy nauką – będzie ona efektywniejsza; umysł potrzebuje odpoczynku, dlatego warto pamiętać, by poćwiczyć albo obejrzeć film.

26.11.2021r.

"Powiedz co czujesz. Zdemaskuj emocje” to kampania społeczna Ministerstwa Zdrowia, której celem jest zwrócenie uwagi na problemy psychiczne dzieci i młodzieży.

Kampania promuje specjalną infolinię 800 12 12 12 oferującą doraźne wsparcie psychologiczne dzieciom i młodzieży, a także ich rodzicom i opiekunom. Numer działa przez całą dobę, a połączenie z nim jest bezpłatne. Młodzi ludzie, którzy od zwykłej rozmowy telefonicznej wolą komunikator, mogą skorzystać z chatu dostępnego na stronie internetowej Rzecznika Praw Dziecka link.

Zachęcam do odwiedzenia ministerialnej strony https://www.gov.pl/web/zdrowie/opieka-psychologiczna, gdzie można znaleźć wiele ciekawych informacji na temat zdrowia psychicznego oraz możliwości pomocy.

25.11.2021

Stowarzyszenie Pomcy Dzieciom "Skrawek Nieba"  zaprasza dzieci i młodzież w wieku 7-17 lat  do Młodzieżowej Świetlicy Socjoterapetycznej, któej siedziba znajduje się w budynku Komendy Straży Miejskiej przy ulicy Krakowskiej 80 blok 3.

Placówka zapewnia wszystkim wychowankom specjalistyczną opiekę psychologa, pedagogów, socjoterapeutów, psychoterapeutów, instruktorów sportowych. Każdego dnia  w świetlicy dzieci mogą liczyć na ciepły posiłek, kanapki, wyroby mleczarskie-jogurty, serki homogenizowane, owoce, słodycze. W świetlicy są organizowane różnorodne zajęcia prowadzone w kołach zainteresowań.  Świetlica dysponuje:

-        dwoma stołami do tenisa,
-        salą sportową wraz z sprzętem do gier zespołowych,
-        siłownią,
-        bilardem,
-        stołem do piłkarzyków.

Stałymi elementami programu pracy świetlicy obok zajęć wyrównawczych w zakresie wyrównywania braków szkolnych są zajęcia socjoterapeutyczne oraz codzienne spotkania społeczności korekcyjnej.

Od  początku  powstania, placówka  oferuje pomoc  w ramach psychoterapii indywidualnej i psychoprofilaktyki. Zajęcia  o charakterze specjalistycznym prowadzone są także w ramach biwaków, obozów terapeutycznych letnich i zimowych oraz koloni. Autorem programu pracy świetlicy jest psycholog - Ireneusz Pyzik. Osobą odpowiedzialną za koordynację pracy   zespołu  i realizację założeń programowych jest Tomasz M. Gajewski, pracujący z dziećmi od 2001r. pedagog, socjoterapeuta, absolwent AWF w Katowicach .Terapeuci oraz wychowawcy prowadzący socjoterapię, terapię grupową, indywidualną i  rodzinną poza wykształceniem wyższym posiadają dodatkowo niezbędne przygotowanie zawodowe do pracy terapeutycznej uzyskane w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym.

23.11.2021r.

Zbliża się termin rozliczeń wydatków kwalifikowanych do stypendium szkolnego. Osoby, które złożyły wnioski i otrzymały decyzję z MOPS o otrzymaniu takiego stypendium, proszę o dostarczenie dokumentów (faktur, rachunków) do dnia 03.12. 2021r. (piątek). W przypadku rozliczenia indywidualnej karty ucznia przez szkołę, do której uczęszcza rodzeństwo ucznia - proszę o taką informację.
Poniżej przekazuję informacje od MOPS:
1) zgodnie z wykazem wydatków kwalifikowanych do stypendium szkolnego w przypadku refundacji kosztów poniesionych przez wnioskodawców na zakup artykułów odzieżowych o charakterze sportowym, wymagane jest zaświadczenie szkoły o udziale dziecka w zajęciach wychowania fizycznego. W przypadku dodatkowych zajęć sportowych, edukacyjnych, wyrównawczych, wymagane jest zaświadczenie zawierające: imię i nazwisko dziecka, okres i koszt uczestnictwa na zajęciach (faktura lub rachunek imienny za uczestniczenie w zajęciach). Przedłożone imienne rachunki i faktury osób, którym przyznano decyzją administracyjną stypendium szkolne winny pokrywać się z okresem przyznania pomocy,
2) uczestnictwo ucznia w wycieczkach szkolnych, wyjazdach na „zieloną szkołę”, wyjściach do teatru, kina wymagają poświadczenia przez szkołę,
3) zaakceptowane dowody zakupów na cele edukacyjne, wnioskodawcy przedkładają w szkole,
4) w I semestrze roku szkolnego 2021/2022 obowiązują imienne faktury i rachunki za:
- zakup podręczników i artykułów szkolnych od lipca 2021 r. do grudnia 2021 r.,
- abonament internetowy – od września 2021 r. do grudnia 2021 r. ,
- imienne bilety autobusowe na dojazd do szkoły – od września 2021 r. do grudnia 2021 r.
5) koszty poniesione przez wnioskodawcę w I semestrze, nie mogą być rozliczane w semestrze następnym.

18.10.2021r.

Miło mi poinformować, że nasza  szkoła przystąpiła do tegorocznej Kampanii Białych Serc, która odbywa się w dniach 12-24.10.2021r. 

Pomysłodawcą kampanii “Białych Serc” jest Mariusz Zalewski,a głównym organizatorem Grupa Zalewski Patrol. Charakterystycznym symbolem kampanii jest białe serduszko zawieszone w oknie. Kampania “Białych serc” ma na celu propagowanie życia bez narkotyków, skierowna jest głównie do młodzieży, dzieci, rodziców, nauczycieli i wychowawców.
Kampania jest również protestem przeciwko rosnącej liczbie osób uzależnionych, poświęcona jest także pamięci ofiarom narkotyków.

Tegoroczna kampania odbywa się pod hasłem "Od piwa nie tylko głowa się kiwa".  W ramach kampanii młodzież z klasy II nagrała filmik, na którym w wirtualny, ale głośny sposób nagrała swój marsz protestu przeciwko narkotykom i przemocy. Wzięlismy również udział w wirualnej ogólnopolskiej VII debacie  "Młodych o młodych" - Porozmawiajmy o alkoholu. Okleiliśmy także szkolne okna białymi serduszkami - symbolem kampanii.

11.10.2021r.

W ubiegły piątek miałam okazję uczestniczyć w warsztatach zorganizowanych dla uczniów Zespołu Szkół im B. Prusa.
„Antymina” to artystyczny program profilaktyki uzależnień  adresowany do młodzieży. Jest realizowany w oparciu o spotkania, na których młodzież dowiaduje się o zagrożeniach, jakie niosą ze sobą alkohol, narkotyki oraz inne używki. Młodzież miała okazję do bezpośredniego spotkania z muzykami – osobami,  które kiedyś miały problem z narkotykami, a dzięki podjętej terapii potrafią życ bez sięgania po środki odurzające. Dzięki ich opowieściom młodzież miała okazję poznać alternatywne sposoby spędzania czasu wolnego – przy tworzeniu muzyki oraz projektów multimedialnych. Mam nadzieję, że w przyszłości uczniowie naszej BS I także będą mogli uczestniczyć w takim spotkaniu!

10.09.2021r.

Przypominam, że zbliża się termin składania dokumentów w zwiazku ze szkolnym stypendium socjalnym (MOPS). Jeśli chcą Państwo przekazać dokumenty za pośrednictwem szkoły, to muszą Państwo dostarczyć je najpóźniej 14.09. Termin składania wniosków w MOPS mija 15.09.2021r.
Warunkiem ubiegania się o takie stypendium jest dochód nie przekraczający kwoty 528zł na 1 osobę w rodzinie oraz zamieszkanie na terenie miasta Częstochowy.
Do dochodu nie wlicza się:
- jednorazowego pieniężnego świadczenia socjalnego
- świadczenia 500+
- zasiłku celowego
- pomocy materialnej mającej charakter socjalny albo motywacyjny, o których mowa w ustawie z dnia 7 września 1991r. o
systemie oświaty (Dz.U. z 1991 r. Nr 95, poz. 425).;
- wartości świadczenia w naturze;
- świadczenia przysługującego osobie bezrobotnej na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z
tytułu wykonywania prac społecznie użytecznych

OSOBY ZAINTERESOWANE ZŁOŻENIEM TAKIEGO WNIOSKU, PROSZĘ O KONTAKT W NAJBLIŻSZY PONIEDZIAŁEK LUB WTOREK w godzinach od 8:00 do 13:00 (będę na terenie placówki - proszę pytać o mnie w sekretariacie)

01.09.2021r.

Witam po przerwie wakacyjnej:) Mam nadzieję, że wszyscy wracamy pełni sił i zapału do pracy. Zapraszam do regularnego odwiedzania zakłaki e-pedagog, na której będę umieszczała wspierające artykuły i  ciekawe (mam nadzieję :)  informacje a także do osobistego kontaktu w szkole (harmonogram dyżurów wkrótce).

Serdecznie pozdrawiam wszystkich Uczniów, Rodziców oraz Nauczycieli.

27.05.2021r.

Drodzy Rodzice

Długotrwała pandemia wymusiła zmianę formy kształcenia dzieci i młodzieży w szkołach i placówkach oświatowych. Widoczne są tego negatywne skutki. Uczniowie są zmęczeni, apatyczni, odizolowani od bezpośrednich kontaktów rówieśniczych. Skutkuje to trudnościami w nauce, a także wzrostem zachowań ryzykownych czy nadużywaniem korzystania z mediów elektronicznych.

Młodzi ludzie są mniej narażeni na zachorowanie i powikłania spowodowane COVID-19, jednak odczuwają inne skutki pandemii - edukacyjne braki  i pogorszenie się stanu zdrowia psychicznego. Te konsekwencje są widoczne dopiero po czasie – mogą pojawić się dużo później niż powikłania po chorobie. Uczniowie w dobie wirusa są silnie narażeni na stres, który wraz z izolacją spowodowaną zdalnym nauczaniem negatywnie wpływa na ich rozwój zarówno w sferze biologicznej, jak i społecznej.

Izolacja od rówieśników, konieczność zmiany nawyków towarzyszących nauce stacjonarnej, utrata bezpiecznej rutyny oraz monotonia związana z przebywaniem w domu przed komputerem wzmagają lęk i niepewność.  Codzienna intensywna ekspozycja na wszechobecne, negatywne informacje dotyczące pandemii i jej skutków potęguje stres związany z naturalnymi dla młodzieży zmianami rozwojowymi w sferach – biologicznej, społecznej oraz psychologicznej.

Dla dzieci w wieku 14-18 lat główna aktywność i zainteresowania skupiają się na sprawach dotyczących rówieśników. Szczególnym stresorem dla nich jest każde zakłócenie wspólnych zajęć oraz uniemożliwienie im udziału w życiu społecznym na takich samych prawach jakie mają ludzie dorośli.

Do typowych reakcji na stres w tej grupie wiekowej będziemy zaliczać:

-  zaburzenia snu, zaburzenia apetytu,
- bóle głowy i napięcia,
- hipochondrię,
- pobudzenie lub spadek poziomu energii,
- apatię,
- utratę zainteresowań,
- lęk przed stratą,
- gniew na niesprawiedliwość losu, który przyniósł kryzys,
- tendencję do obwiniania innych za negatywne wydarzenia.

Zaleca się reagowanie w następujący sposób:

-  zachęcanie do udziału w życiu społeczności, organizowanie zajęć grupowych,
- zachęcanie do dyskusji na temat uczuć i zmartwień, do wymiany informacji między rówieśnikami i osobami znaczącymi spoza kręgu rodziny,
- dyskusje grupowe na temat uczuć związanych z kryzysem oraz omawianie zachowań, które pomogą poradzić sobie ze stresem,
- tymczasowe zaniżenie oczekiwań wobec jakości ich pracy w szkole i ogólnego zachowania w zależności od reakcji indywidualnych, -zachęcanie, ale nie naleganie do dyskusji o lęku jaki kryzys budzi w rodzinie.

Przypominamy, że Zespół Poradni Psychologiczno - Pedagogicznych cały czas jest otwarty i przyjmuje uczniów i ich rodziców na terapie. Godziny pracy Poradni nie uległy zmianie: od poniedziałku do czwartku:7:30 – 18.00, piątek: 7:30 – 15:30. 
Zgłoszenia do Poradni przyjmowane są telefonicznie lub poprzez e-mail.

30.04.2021r.

Czas pandemii niewątpliwie ma wpływ na aktywność ruchową.
Nauczyciel wychowania fizycznego - p. Maciej Kwiatkowski przygotował prezentację dla rodziców, dotyczącą aktywności fizycznej młodzieży podczas trwającej pandemii.  Zawiera ona informacje - pewnego rodzaju wskazówki -  dotyczące kształtowania prawidłowych nawyków ruchowych oraz żywieniowych. Prezentację można pobrać jako załącznik (na samym dole stronie - aktywność fizyczna.pdf).

Zapraszam Rodziców do zapoznania się z materiałem.

23.04.2021r.

23. kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Książki oraz Praw Autorskich. Dzień ten poświęcony jest promocji literatury i czytelnictwa, a także problematyki związanej z ochroną praw autorskich. Co roku staje się okazją do dyskusji na temat roli książki jako źródła wartości i wiedzy, a także skarbnicy dziedzictwa niematerialnego i różnorodności kulturowej oraz narzędzia dialogu.

Dzień Ksiązki to doroczne święto organizowane przez UNESCO. Obchodzony jest 23 kwietnia, jako data symboliczna dla literatury światowej, bo w tym dniu zmarli m. in. Miguel de Cervantes i William Szekspir.

Pomysł organizacji święta zrodził się w Katalonii, gdzie tego dnia obchodzony jest dzień jej patrona – Świętego Jerzego. Zgodnie z długą tradycją w Katalonii obdarowywano w ten dzień kobiety czerwonymi różami, mającymi symbolizować krew smoka pokonanego przez św. Jerzego. Później kobiety zaczęły odwzajemniać się mężczyznom podarunkami w formie książek.

W sytuacji pandemii, kiedy wszyscy ludzie zmuszeni są ograniczać czas spędzany poza murami własnego mieszkania, książka, bardziej niż kiedykolwiek dotąd, staje się źródłem siły do przezwyciężania przymusowej izolacji, wzmacniania więzi między ludźmi, poszerzania naszych horyzontów i pobudzania kreatywności.  Czas pandemii zdaje się wyjątkowo sprzyjać lekturze – zarówno indywidualnej, dla własnej przyjemności, jak i wspólnemu czytaniu z bliskimi, przede wszystkim zaś z dziećmi, u których w ten sposób wykształca się nawyk czytania przez całe życie. Dzieląc się pasją do lektury i płynącą z niej wiedzą, stajemy się częścią wspólnoty, również międzynarodowej, i nie ma lepszego sposobu na przezwyciężenie poczucia samotności, zgodnie z zasadą: czytając, nigdy nie czujesz się sam.

19.04.2021r.

Przypominam, że Zespół Poradni Psychologiczno - Pedagogicznych cały czas jest otwarty i przyjmuje uczniów i ich rodziców na terapie. Godziny pracy Poradni nie uległy zmianie: od poniedziałku do czwartku:7:30 – 18.00, piątek: 7:30 – 15:30.

Zgłoszenia do Poradni przyjmowane są telefonicznie lub poprzez e-mail.

Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna nr 1, tel. 34/361 94 34 e-mail: pppp1@edukacja.czestochowa.pl

Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna nr 2, tel. 34/362 24 24 e-mail: zppp@edukacja.czestochowa.pl

Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna nr 3, tel. 34/363 25 50  e-mail: pppp3@edukacja.czestochowa.pl

Centrum  Informacji Zawodowej tel. 34/361 93 92 e-mail: ciz@edukacja.czestochowa.pl

- W pierwszej kolejności ustalane będą terminy wizyt na badania dzieci/młodzieży wymagających wydania orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, indywidualnego nauczania oraz opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Informacja dla wnioskodawców występujących o wydanie ww. dokumentów oraz niezbędne druki do pobrania dostępne są na stronie internetowej ZPPP http://zppp.ids.czest.plw zakładce Druki po pobrania.

- Specjaliści realizujący zajęcia terapeutyczne kontaktują się telefonicznie z rodzicami/opiekunami i po przeprowadzeniu rozmowy wspólnie decydują o formie kontynuowania terapii w indywidualnym, bezpośrednim kontakcie z dzieckiem lub z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.

- Po potwierdzeniu woli skorzystania z wizyty, specjalista ustala z rodzicem/opiekunem termin przeprowadzenia pogłębionego wywiadu telefonicznego, mającego na celu rozpoznanie problemów dziecka wymagających bezpośredniej diagnozy na terenie PPP. Pracownik poradni zapoznaje rodzica/opiekunaz procedurą postępowania przeciwepidemicznego w Zespole Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych. Podaje datę i godzinę wyznaczonego badania w indywidualnym kontakcie z dzieckiem.

- Konkretny termin wizyty zostanie przekazany rodzicowi/opiekunowi przez specjalistę w formie telefonicznej lub wiadomości e-mail.

15.04.2021

Kwiecień miesiącem autyzmu!

Autyzm to odmienny od typowego sposób rozwoju człowieka, objawiający się różnicami w sposobie komunikacji, nawiązywania relacji, wyrażania emocji, uczenia się oraz różnorodnym schematem zachowań. Każda osoba z autyzmem jest indywidualnością, a wymienione wcześniej cechy mogą występować w różnym natężeniu. Autyzm dotyczy wielu obszarów funkcjonowania  i sprawia, że osoby ze spektrum rozwijają się inaczej. To bardzo złożone zaburzenie rozwoju i funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Charakteryzuje się zakłóceniami zdolności komunikowania uczuć i budowania relacji interpersonalnych, zaburzeniem i stereotypowością zachowań oraz trudnościami z integracją wrażeń zmysłowych.

Autyzm towarzyszy osobie przez całe życie, jednak dzięki odpowiedniej opiece i właściwie dobranej terapii można w znaczącym stopniu poprawić jej funkcjonowanie. Im wcześniejsza diagnoza i idąca za nią indywidualna terapia, tym większa szansa na poprawienie jakości życia osób z autyzmem i ich rodzin.

Jak rozpoznać pierwsze sygnały autyzmu?

Gdy  dziecko:

• nie mówi lub ma kłopoty z mówieniem.
• nie wchodzi w relacje i interakcje z innymi ludźmi.
• przejawia stereotypowe zachowania i zabawy (np: macha rączkami, używa nietypowych przedmiotów do zabawy, układa zabawki w długie rzędy).
• nie  nawiązuje kontaktu wzrokowego.
• nie naśladuje.
• nie wykonuje prostych poleceń (np. usiądź, daj).
• ma trudność z koncentracją uwagi.

Objawy autyzmu dotyczą w dużej mierze sfery komunikacji. Dziecko może mieć problemy z nawiązywaniem kontaktów oraz zwykłą rozmową z innymi. Pierwszym z sygnałów, na które rodzic powinien zwrócić uwagę, jest brak gaworzenia. Poza brakiem początków mowy, może być to także uboga mimika i rzadkie okazywanie emocji.

Inne sygnały spektrum autyzmu

• Rutynowe czynności. Zabawa dziecka z autyzmem często przebiega w ten sam sposób, tą samą zabawką przez wiele godzin – podejrzenia może więc wzbudzić sytuacja, gdy dziecko dobrze czuje się wykonując rutynowe czynności przez dłuższy czas.
• Wpatrywanie się w jeden punkt przez długi czas. Może to być wielogodzinne patrzenie się na wskazówki zegara, pranie w pralce czy wycieraczki samochodu.
• Nieprzywiązywanie się do osób, które cyklicznie pojawiają się w domu. Na pierwszy rzut oka wygląda to, jakby dziecko ignorowało przyjazd babci czy cioci, ale w rzeczywistości może to być sygnał zaburzeń.
• Dziecko nie lubi dotyku lub wręcz nie pozwala się dotykać. Rodzice powinni zbadać przyczynę takiego zachowania, a swoje wątpliwości skonsultować ze specjalistą.
• Zachowania stereotypowe, np. machanie rękami bez przyczyny lub kręcenie się w kółko przez dłuższy czas. Są one dość specyficzne i rodzice są w stanie zauważyć czy jest to chwilowa zabawa, czy cyklicznie powracająca, nieuzasadniona czynność.
• Autostymulacja. Są to zachowania mające na celu dostarczenie sobie doznań sensorycznych. Podczas autostymulacji dziecko koncentruje na nich maksimum swojej uwagi i zazwyczaj nie jest w stanie skupić się na przetwarzaniu innych bodźców z otoczenia. Zachowania te mogą stymulować każdy z pięciu zmysłów. Przykładem może być podskakiwanie, machanie rękami, uderzanie w stół, rytmiczne kiwanie się w różnych kierunkach czy chodzenie po okręgu.
  Autostymulacja może występować w sposób ciągły, bądź pojawiać się tylko w specyficznych momentach takich jak znudzenie, zaniepokojenie lub odczuwanie stresu.
• Życie w schemacie. Osoby z autyzmem bardzo często opracowują swoje schematy zachowań, które pozwalają im odnaleźć się w typowych czynnościach, jak np. nalewanie do szklanki tej samej ilości napoju czy ubieranie się zawsze w tej samej kolejności. Schematy te często przypominają rytuały, które wiążą się z codziennymi sytuacjami, takimi jak wyjście do sklepu, droga do szkoły czy nawet zadawania tego samego pytania. Dziecko z autyzmem może oczekiwać tej samej odpowiedzi, za każdym razem, gdy je zadaje. Dodatkowo osoby w spektrum bardzo przywiązują się do harmonogramu dnia, którego przebieg punkt po punkcie daje im poczucie spokoju i bezpieczeństwa. Istotny jest dla nich punktualny przebieg każdej z zaplanowanych czynności. Do ogromnego niepokoju może prowadzić je sytuacja, gdy wypracowany wcześniej schemat nie może się spełnić.

https://jim.org/autyzm/czym-jest/

http://ostoja.org.pl/index.php/home/archiwum-projektow/550-niebieski-kwiecien-miesiacem-wiedzy-o-autyzmie

To trochę tak, jakby zdrowego człowieka zamknąć w małym pomieszczeniu, w którym jest bardzo gorąco, ubrać go w gruby gryzący sweter z prawdziwej wełny, puścić głośno muzykę z radio, włączyć telewizor, otworzyć okno, zza którego będą dolatywać odgłosy rozmów, sygnały karetek i warkot samochodów, oświetlić to pomieszczenie dyskotekowym migającym stroboskopem, wpuścić liczne ostre zapachy-perfum, gotowanej kapusty, acetonu i dymu papierosowego, i kazać temu człowiekowi napisać w tych warunkach ważny list do przyjaciela.(...)
(D. Kocyłowska)

Pierwszy raz został opisany, jako odrębne zaburzenie w 1943 roku przez pediatrę Leo Kannera, a potem przez psychiatrę Hansa Aspergera w 1944. Obaj uczeni użyli tego samego terminu (słowo „autyzm” pochodzi z języka greckiego i oznacza: sam). Zaobserwowali u dzieci nienawiązywanie kontaktów społecznych, dążenie do zachowania stałości otoczenia i fragmentaryczne umiejętności. „Są jakimś dziwnym gatunkiem wśród nas, niezwykłym, oryginalnym, całkowicie skierowanym do wnętrza, innym niż reszta.”
(Oliwer Sacks)

Autyzm to nadal wielka zagadka, tajemnicza choroba, nieprzewidywalna, dziwna, fascynująca. Ludzie autystyczni są nieporadni i naiwni. Towarzyszy im nieustannie lęk przed nieznanym. Sztywności w zachowaniu i stereotypie pomagają im przetrwać. Kiedy frustracja narasta, pojawia się krzyk, płacz, a także agresja i autoagresja. „Mój strach przed każdą zmianą jest nie do opisania. Ciągle wszystkiego się boję. Najchętniej nic bym nie robił, ale czuję się wtedy nieszczęśliwy.”
(D. Zoller)

Autyzm powoduje wyizolowanie osoby nim dotkniętej i jego bliskich z życia zawodowego, towarzyskiego i przekreśla samorealizację.
Rodzice są przerażeni i bardzo samotni, prawie jak ich dziecko. Sami nie otrzymują wsparcia. Otoczenie nie akceptuje ich dziecka, często je wyśmiewa, szykanuje. Najczęściej jedno z rodziców rezygnuje z pracy, żeby zająć się dzieckiem. Obniża się, więc także komfort życia rodziny.
„Świat wydawał się być niecierpliwy, dokuczliwy, nieczuły i nieustępliwy. Nauczyłam się reagować nań płacząc, piszcząc, ignorując i uciekając”.
(D. Williams)

Prozaiczne czynności, jak posiłek, spacer, odpoczynek, przespana noc, mycie, czesanie, obcinanie paznokci, zakupy – stają się niemożliwe do wykonania. Dziura w zębie, infekcje, urazy - przerażają. Nie ma lekarzy przygotowanych do kontaktu z osobami autystycznymi.
„Dziecko autystyczne potrzebuje bezpieczeństwa, jakie dają mu jego własne drogi ucieczki.”
(D. Zoller)

Brandon T.,Scapianto M. "Byłam dzieckiem autystycznym"
Zoller D. "Gdybym mógł z wami rozmawiać..."

13.04.2021

Rocznica Zbrodni Katyńskiej

13 kwietnia obchodzimy Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Ludobójstwo, dokonane przez funkcjonariuszy NKWD na blisko 22 tys. obywatelach II Rzeczypospolitej, do dziś pozostaje niezabliźnioną raną. Wśród nich było 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów i policjantów – z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych na terenach okupowanych przez ZSRS. Decyzja Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r. o likwidacji polskich jeńców wojennych bez wzywania aresztowanych, bez przedstawiania im zarzutów, decyzji o zakończeniu śledztwa ani aktu oskarżenia, do dziś budzi przerażenie. Już 3 kwietnia 1940 roku rozpoczęła się likwidacja obozu w Kozielsku. Wszystkich zgromadzonych w nim jeńców zabito w katyńskim lesie. Przez kolejne sześć tygodni kolejni polscy oficerowie byli wywożeni  z obozów i rozstrzeliwani: żołnierze ze Starobielska – w Charkowie, a policjanci z Ostaszkowa – w Kalininie. Kolejnych mordów NKWD dokonało w Chersoniu, Charkowie, Kijowie i Mińsku.

Dziś Katyń jest nie tylko miejscem straszliwej zbrodni, ale również symbolem pamięci o wymordowanej polskiej inteligencji oraz nieustępliwego dążenia do prawdy. Po latach kłamliwej propagandy IPN przywraca szacunek ofiarom.

Zapraszam do zapoznania się z prezentacją w programie PowerPoint wykonaną przez uczniów klasy 2pp pod opieką pani Katarzyny Biel oraz p. Radosława Biela (prezentacja w załączeniu - dół strony)

25.03.2021

27.marca to Międzynarodowy Dzień Teatru. Z tej okazji zapraszam wszystkich do zapoznania się z jego historią.

Krótka historia teatru

Teatr europejski narodził się w antycznej Grecji. Dwa razy do roku odbywały się Dionizje, czyli święto ku czci Dionizosa (boga urodzaju, narodzin, hucznej zabawy i wina). Wiosenne Wielkie Dionizje miały poważny charakter, odbywały się w niezwykłej chwili, bo w porze zrównania dnia z nocą. Jesienne Małe Dionizje to odpowiednik słowiańskich
(i obchodzonych do dziś) dożynek. Wielkie Dionizje zapoczątkowały tragedię. Małe (odprawiane głównie na wsi) dały początek komedii. Najważniejszym punktem Dionizji był dytyramb, czyli dialog koryfeusza (przodownika) z chórem). I właśnie ta wymiana zdań dała początek dramatowi, bo przecież dialog jest w teatrze najważniejszy. A koryfeusz to pierwszy aktor. Z czasem aktorów przybywało, pojawiały się też rozmaite gatunki dramatyczne.

W starożytnej Grecji spektakle teatralne odbywały się na dworze. Amfiteatr to budowla przeznaczona do odgrywania przedstawień teatralnych. Amfiteatry tak sytuowano, aby nawet widz w ostatnim rzędzie słyszał wszystko, co zostało powiedziane na scenie. Widzowie zasiadali na lawach (początkowo drewnianych, później kamiennych) wznoszących się stopniowo w górę (wykorzystywano naturalne zbocza). Miejsca, z których oglądali przedstawienia, nazywano theatronem. Stąd pochodzi nazwa teatr. Środek teatru stanowiła orchestra, na której chór (najwyżej piętnaście osób) śpiewał i wykonywał rytmiczne ruchy w takt swego śpiewu. Za orchestrą była scena zwana proscenium, na której grali aktorzy. Zaś za nim było skene – budynek z kolumnami, pełniący funkcję garderoby. Miał zwykle front z trzema parami drzwi, przez które wchodzili i wychodzili aktorzy

Treść tragedii nigdy nie była zupełnie nieznana widzom — autorzy bowiem poruszali w swych sztukach tematy znane z mitologii. A mimo to przedstawienia wywoływały u widzów bardzo silne emocje, określane jako katharsis (oczyszczenie). Aktorzy występowali w maskach, które określały charakter granej przez nich postaci (zły, dobry, tchórzliwy, okrutny). Aby być dobrze widocznym nawet z daleka, aktor zakładał buty na koturnie i jaskrawy kostium. Wszystkie role, nawet kobiece, grane były przez mężczyzn. Po raz pierwszy aktora wprowadził w 543 roku p.n.e. Tespis. Później Ajschylos dołączył drugiego aktora, a Sofokles wprowadził trzeciego aktora. W jednym czasie na scenie starogreckiego teatru nie pojawiało się więcej niż 3 aktorów

Natomiast teatr średniowieczny zdominowany był przez tematykę religijną. Ze względu na władzę Kościoła początkowo "legalne" były wyłącznie widowiska religijne i realizowane w kościele. Z czasem aktorzy wyszli przed kościół, na place i rynki miast.  Wystawiano przede wszystkim misteria, czyli sztuki prezentujące fragmenty historii biblijnych. Te epizody byty, oczywiście, doskonale znane publiczności. Oprócz nich grano też moralitety — utwory, których zadanie polegało na pouczeniu publiczności, wskazaniu ideałów i wartości, jakimi powinien kierować się człowiek wierzący. Bohaterem moralitetu był zwykły człowiek, który musiał dokonać wyboru między dobrem i złem, a później ponieść konsekwencje swoich decyzji. Aktorami nadal pozostawali jedynie mężczyźni. Z czasem zaczęły też powstawać inscenizacje niezwiązane z nurtem religijnym. Były to inscenizacje przygotowywane przez grupy wędrownych aktorów, które dostarczały widzom rozrywki. Prezentowali oni sztuki akrobatyczne, śpiewali, dokazywali. I dostawali za to pieniądze od zgromadzonych widzów Ich działalność spotykała się jednak z surową krytyką duchowieństwa, które określało ich mianem wędrownych błaznów i włóczęgów oraz posądzało o związki z siłami nieczystymi.

Teatr elżbietański (renesans, barok)

Wybitny przedstawiciel tej epoki to William Szekspir. Przeciwstawił się wymogom dramatu klasycznego (antycznego), zrezygnował z zasady trzech jedności, zasady decorum. Wprowadził na scenę postacie fantastyczne: zjawy, upiory, wiedźmy. Bohaterowie okazywali się niejednoznaczni, ich charakter zmieniał się, trudno ich ocenić. Tematy sztuk Szekspira: władza, miłość, moralność, trudne wybory.

Początkowo aktorzy grali na dworze, potem w budynkach (1576r. - „The Theatre” pierwszy stały budynek teatralny wybudowany przez J. Burbage’a). Sceną było podwyższenie, otoczone z trzech stron przez widzów i nieodgrodzone od nich barierą. Aktorzy często zwracali się do publiczności bezpośrednio, nawiązywali z nią bliski kontakt. Podobnie sami widzowie pozostawali w interakcji z działaniami aktorów. Publiczność, a zwłaszcza przedstawiciele niższych klas społecznych, bywała hałaśliwa i żywo reagowała na akcję przedstawienia. W zwyczaju było wiwatowanie, klaskanie, tupanie, a nawet – w przypadku skrajnego znudzenia spektaklem – rzucanie w grających drobnymi kamieniami. Dekoracji było niewiele, często zastępował je napis głoszący gdzie dzieje się akcja. Brak dekoracji rekompensowały bogate stroje aktorów. Czwarty bok sceny zamykały drzwi do garderoby, przez które wchodzili aktorzy. Nad nimi budowano niewielki ganek, galerię (były one miejscem rozgrywania scen balkonowych), wsparte na słupach. Pomiędzy słupami zawieszano kotarę. Dzieliła ona scenę na przedscenie i niewielką scenę wewnętrzną. Kurtyny nie było. Przedstawieniom towarzyszyła muzyka. Światło dzienne uniemożliwiało wykorzystywanie efektów świetlnych. W sztukach nie ma już chóru, jest podział na akty i sceny. Aktorzy nie noszą masek. Sztuki Szekspira oglądali możni, magnaci. Dla pospólstwa pozostawały nadal przedstawienia wędrownych trup teatralnych.

W teatrze oświecenia najważniejszym przedstawicielem tej epoki jest Molier („Świętoszek”, „Skąpiec”)- pisał komedie atakujące wady mieszczaństwa francuskiego. Jego komedie nawiązywały do zasady trzech jedności, były realistyczne (brak elementów fantastycznych), bohaterowie - jednoznaczni (źli lub dobrzy). Teatr oświecenia pełnił funkcję dydaktyczną w myśl słów Moliera: „Najstraszliwszy cios zadaje się ułomnościom, wystawiając je na szyderstwo świata”. W Polsce z inicjatywy króla Stanisława Augusta został założony pierwszy teatr publiczny (1765r.), rozwijały się balet i opera.

Teatr romantyczny - to teatr, który świadomie zerwał z wszelkimi ograniczeniami dramatu klasycznego. Nie ma tu zasady trzech jedności, nie ma zasady decorum, groteska przeplata się z tragizmem, bohaterowie ludowi są tak samo ważni jak przedstawiciele szlachty. Wprowadzono monumentalne ceny zbiorowe - tak potężne, że często trudno zrealizować je na scenie ze względu na ogromną ilość postaci. Dramat ma kompozycję otwartą – brak wyraźnej akcji, sceny są ze sobą bardzo luźno powiązane, niektóre dramaty wcale nie mają podziału na akty i sceny. Tematem jest władza, dramat jednostki, bunt, moralność, miłość. Najważniejszym elementem dramatu romantycznego jest bohater romantyczny - jednostka wybitna, bardzo skomplikowana, często skłócona ze społeczeństwem. Dramat romantyczny zyskał miano niescenicznego - przez monumentalne sceny zbiorowe, umiejscowienie akcji w bardzo dziwnych miejscach, wprowadzenie wielu elementów fantastycznych.

Teatr modernistyczny (przełom wieku XIX I XX) często nawiązywał do antyku, jak i do romantyzmu. Wprowadzone zostały motywy baśniowe, ludowe, sporo też fantastyki. Powstała koncepcja teatru ogromnego, czyli teatru, który stałby się połączeniem literatury, muzyki, plastyki. Przy czym każda z tych sztuk byłaby równie ważna, a nie stanowiła jedynie tła wydarzeń opisanych w dramacie. W teatrze pojawiło się wiele symboli.

Teatr dwudziestolecia międzywojennego – tu coraz trudniej mówić o jednolitym charakterze sztuk teatralnych. Powstawały i dramaty poważne, i komedie. Z pewnością na uwagę zasługuje dramatopisarstwo Stanisława Ignacego Witkiewicza, który swoją koncepcję teatru określił krótko: „Mózg wariata na scenie”. W jego sztukach świat jest zdeformowany, treść niejednokrotnie szokująca, dominuje tu parodia i groteska, brak chronologii, a często też wydaje się, że brak także sensu.

Teatr współczesny (od zakończenia drugiej wojny światowej do dziś) jest epoką eksperymentów teatralnych. Świat w dramacie jest zniekształcony, karykaturalny. W utworach dużo jest groteski, absurdu, ale także symboli. Pomieszane są ze sobą gatunki literackie, miejsce i czas akcji trudny do określenia, brak chronologii wydarzeń. Reżyserzy sięgają też po klasyczne sztuki (powstałe w innych epokach), ale przedstawiają je w nowy, często kontrowersyjny sposób, doszukują się w nich nowych treści.

23.02.2021

23 lutego przypada Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Według raportów instytucji badawczych 1,5 mln Polaków choruje na depresję. Epidemia COVID – 19, której skutkiem stał się kryzys gospodarczy w Polsce i konieczność zmierzenia się z ograniczeniami, znacznie wpłynęła na pogorszenie się stanu psychicznego naszego społeczeństwa. 

Pierwsze objawy depresji często pozostają niezauważone, nie tylko przez bliskich, ale nawet samych pacjentów. Jeśli jednak przez co najmniej 14 dni występuje 5 spośród niżej wymienionych symptomów wyszczególnionych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) oznacza to, że należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza:

• Jesteś smutny przez większą część dnia, niemal codziennie. Często płaczesz.
• Nic Cię nie cieszy. Nie jesteś zainteresowany wykonywaniem codziennych czynności przez większą część dnia, prawie każdego dnia.
• Czujesz się zmęczony prawie każdego dnia.
• Twój apetyt się zmienił, straciłeś lub przybrałeś na wadze.
• Źle sypiasz, cierpisz na bezsenność lub nadmierną senność.
• Czujesz się podniecony lub niespokojny, inni też to zauważają.
• Masz trudności ze skupieniem uwagi i myśleniem niemal każdego dnia. Nawet proste zadania wydają się trudne do rozwiązania, a decyzje niemożliwe do podjęcia.
• Czujesz się bezużyteczny i masz poczucie winy prawie codziennie.
• Odczuwasz napięcie.
• Myślisz o śmierci, o samobójstwie.

NIE LEKCEWAŻ TYCH OBJAWÓW   -  SKORZYSTAJ Z POMOCY LEKARZA SPECJALISTY

Nieleczona depresja może się nasilać. Czym wcześniej udasz się do lekarza i rozpoczniesz leczenie tym większe są szanse na trwały powrót do zdrowia. WAŻNE: Do lekarza psychiatry nie trzeba mieć skierowania, nie obowiązuje też rejonizacja.

Jeśli masz jakieś pytania lub wątpliwości możesz je zadać lekarzowi na tronie https://forumprzeciwdepresji.pl  (na Forum) lub zadzwonić pod

Antydepresyjny Telefon Zaufania Fundacji ITAKA  22 654 40 41   czynny w poniedziałki w godzinach 17:00 – 20:00.

11.02.2021

Następstwa globalnej pandemii spowodowanej koronawirusem SARS-CoV-2 szczególnie odczuje grupa dzieci i młodzieży – czytamy na stronie Państwowej Akademii Nauk. Zespół doradczy ds. COVID-19 pracujący pod kierunkiem prezesa Polskiej Akademii Nauk prof. Jerzego Duszyńskiego przedstawia aktualny stan wiedzy na temat pandemii oraz jej skutków medycznych, psychologicznych, gospodarczych i społecznych. Opublikowane Stanowisko 10. dotyczy konsekwencji pandemii COVID-19 dla zdrowia psychicznego i edukacji dzieci i młodzieży.

Młodzi ludzie są mniej narażeni na zachorowanie i powikłania spowodowane COVID-19. Skutki pandemii, które odczuwają, to edukacyjne braki  i pogorszenie się stanu zdrowia psychicznego. Te konsekwencje są widoczne dopiero po czasie – mogą pojawić się dużo później niż powikłania po chorobie.

Uczniowie w dobie wirusa są silnie narażeni na stres, który wraz z izolacją spowodowaną zdalnym nauczaniem negatywnie wpływa na ich rozwój zarówno w sferze biologicznej, jak i społecznej. „Doświadczanie przez osoby młode różnych form stresu, tak jak to się dzieje w pandemii, może prowadzić do pojawienia się lub nasilenia szeregu chorób psychicznych, jak depresja lub zaburzenia psychotyczne” – czytamy we wniosku na stronie PAN.

Izolacja od rówieśników, konieczność zmiany nawyków towarzyszących nauce stacjonarnej, utrata bezpiecznej rutyny oraz monotonia związana z przebywaniem w domu przed komputerem wzmagają lęk i niepewność.  Codzienna intensywna ekspozycja na wszechobecne, negatywne informacje dotyczące pandemii i jej skutków potęguje stres związany z naturalnymi dla młodzieży zmianami rozwojowymi w sferach – biologicznej, społecznej oraz psychologicznej. „Młodzież, szczególnie ta u progu dojrzałości, może niepokoić się także gorszymi perspektywami na przyszłość: pandemia może zniweczyć ich marzenia, dążenia i nadzieje na sukces. Dodatkowo w sytuacji, gdy wielu rodziców i opiekunów boryka się z poważnymi trudnościami, osoby młode mogą stać się ofiarami przemocy słownej, psychicznej i fizycznej, doświadczanej bezpośrednio lub pośrednio”. Przeprowadzane badania wskazują na  szczególnie negatywny wpływ na psychologiczną kondycje osób młodych, którzy coraz więcej czasu spędzają w sieci.

Coraz bardziej online

Internet umożliwia naukę, zabawę i podtrzymanie relacji z rówieśnikami. Należy mieć przy tym świadomość możliwych negatywnych konsekwencji wynikających z wielogodzinnego korzystania z sieci bez nadzoru dorosłych. Obecnie wiele aktywności przeniesiono do świata online. Niestety  do sieci trafiła również przemoc rówieśnicza.

W przygotowanym przez UNICEF dokumencie eksperci zwracają uwagę na to, że podczas pandemii COVID-19 dynamicznie wzrasta liczba małych dzieci korzystających z narzędzi internetowych, takich jak komunikatory oraz gry. Młodzi użytkownicy są mniej świadomi i odporni na niekorzystne, często krzywdzące zachowania innych w internecie. Rodzice i opiekunowie powinni być zatem szczególnie wyczuleni na sygnały sugerujące, że dzieci oraz młodzież doświadczają nękania w internecie. Warto też zadbać o prywatność, zagrożoną przez aplikacje, z których korzystają dzieci (np. Facebook czy Instagram). Należy zwrócić uwagę na ochronę wrażliwych danych osobowych (data urodzenia, numer telefonu, adres itd.). 9 lutego obchodziliśmy Dzień Bezpiecznego Internetu. Jest to dobra okazja do rozmowy na temat bezpiecznego dostępu dzieci i młodzieży do zasobów internetowych. Więcej na ten temat przeczytają Państwo tutaj: https://operon.pl/Aktualnosci/Edukacja-w-Polsce/Tydzien-pelen-szczegolny...

Zachęcam Państwa do zapoznania się z pełną treścią stanowiska PAN dotyczącego konsekwencji pandemii COVID-19 dla zdrowia psychicznego i edukacji dzieci i młodzieży.  

Źródło:

https://operon.pl/Aktualnosci/Edukacja-w-Polsce/Jakie-beda-konsekwencje-...

PAN, Stanowisko 10. zespołu ds. COVID-19 przy Prezesie PAN:Konsekwencje pandemii COVID-19 dla zdrowia psychicznego i edukacji dzieci i młodzieży

10.02.2021

Szanowni Państwo,
Minister Rodziny i Polityki Społecznej objął patronatem honorowym przedsięwzięcie pn. „Internet Równych Szans”, organizowane przez Fundację Polskiego Funduszu Rozwoju oraz operatora usług cyfrowych UPC. Dzięki realizacji ww. projektu dzieci z rodzin wielodzietnych, w tym również rodzin zastępczych, będą miały możliwość nauki zdalnej bez ograniczeń, a rodziny nie będą musiały obciążać budżetu domowego dodatkowymi wydatkami.
UPC Polska wspólnie z Fundacją Polskiego Funduszu Rozwoju uruchomił akcję społeczną INTERNET RÓWNYCH SZANS dla rodzin wielodzietnych będących pod opieką Jednostek Samorządu Terytorialnego realizujących zadania z zakresu wspierania rodziny.
3000 rodzin otrzyma bezpłatny roczny internet.
W sytuacji zainteresowania wsparciem proszę o kontakt ze szkolnym pedagogiem (najlepiej przez e- dziennik) lub bezpośredni kontakt e-mailowy z fundacją  - fundacja@pfr.pl

Katarzyna Biel

08.02.2021

Drodzy Państwo - Szanowni Rodzice
istnieje możliwości uczestniczenia w spotkaniu - 17.02.2021r. (środa) o godz. 16.00 -prowadzonym przez specjalistę psychologa ZPPP w Częstochowie, p. Renatę Przytulską pt. „Powszechne używanie urządzeń mobilnych jako szansa lub zagrożenie dla więzi rodzinnych i międzyludzkich”.
Spotkanie jest prowadzone w ramach projektu "Częstochowa wolna od przemocy" realizowanego przez Zespół Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych w Częstochowie we współpracy z Pełnomocniczką Prezydenta Miasta Częstochowy ds. Równych Szans, Wydziałem Edukacji Urzędu Miasta oraz Wydziałem Prewencji Komendy Miejskiej Policji i Samorządowym Ośrodkiem Doskonalenia pod patronatem Urzędu Miasta w Częstochowie.
Poniżej został umieszczony link do spotkania. Konieczny TEAMS
https://teams.microsoft.com/l/meetup-join/19%3ameeting_NzEzYTg2NTctZGU2ZC00ZGUwLWFjYjYtY2RkNjhjY2RiYWEw%40thread.v2/0?context=%7b%22Tid%22%3a%22c93af550-6f18-4568-8de9-6f67ee68444f%22%2c%22Oid%22%3a%22fec03c31-fff0-461d-ad30-b40a4c71f834%22%7d

08.01.2021r.

Zespół Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych w Częstochowie w okresie ferii zimowych podejmuje wzmożone działania w zakresie zapewnienia pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Specjaliści chcą dotrzeć przede wszystkim do rodziców i nauczycieli odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie dzieci i młodzieży w trudnym okresie ograniczenia kontaktów społecznych oraz zwrócić uwagę na przygotowanie uczniów do ewentualnego powrotu do szkoły.

W ramach realizowanego wsparcia dla dzieci i młodzieży oraz interwencji kryzysowej pracownicy Zespołu Poradni informują o możliwości skorzystania z porady specjalistów zatrudnionych w Zespole Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych codziennie w godzinach 8:00 – 18:00.

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 1  tel. 34/361 94 34, 533 300 966   e-mail: pppp1@edukacja.czestochowa.pl

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 2  tel. 34/362 24 24, 739 212 739   e-mail: zppp@edukacja.czestochowa.pl

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 3  tel. 34/363 25 50, 533 300 136   e-mail: pppp3@edukacja.czestochowa.pl

Centrum Informacji Zawodowej    tel. 34/361 93 92, 533 377 180   e-mail: ciz@edukacja.czestochowa.pl

Ponadto w ramach projektu Częstochowa wolna od przemocy realizowanego przez Zespół Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych w Częstochowie we współpracy z Pełnomocniczką Prezydenta Miasta Częstochowy ds. Równych Szans, Wydziałem Edukacji Urzędu Miasta oraz Wydziałem Prewencji Komendy Miejskiej Policji i Samorządowym Ośrodkiem Doskonalenia pod patronatem Urzędu Miasta w Częstochowie specjaliści z poradni proponują spotkania na platformie Microsoft Teams dla nauczycieli i rodziców.

Dla nauczycieli i rodziców uczniów szkół ponadpodstawowych przewidziane jest takie spotkanie w dniu 20.01. 2021r. o godzinie 15:00 na temat DEPRESJI u MŁODZIEŻY. Linki do spotkań będą wysyłane bezpośrednio na adresy e-mail szkół z prośbą o przekazanie zainteresowanej grupie odbiorców, dlatego chętnych rodziców prosimy o kontakt z sekretariatem CKZiU lub szkolnym pedagogiem.

21.12.2020r.

Wielkimi krokami zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Choć zawsze są one wyjatkowe, tym razem stokroć inne. Mijający rok zapamiętamy na długo. Życzę Wam, by ten świąteczny czas był pretekstem do zadumy, byście znaleźli chwilę na filiżankę dobrej, pachnącej kawy lub kakao.
Pogodnych świąt zimowych, odpoczynku, zwolnienia oddechu, nabrania dystansu do tego, co wokół; chwil roziskrzonych kolędą, śmiechem i wspomnieniami miłych, dobrych chwil. WESOŁYCH ŚWIĄT - w gronie najbliższych osób, w miłości, radości i ciepłej atmosferze.

10.12.2020r.

NOWOŚCI W BIBLIOTECE SZKOLNEJ

Pisałam ostatnio o terapeutycznym oddziaływaniu książek. Dobrze się składa, ponieważ niedawno zbiory naszej szkolnej biblioteki wzbogaciły się o 287 książek, które zostały kupione w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa.
Po przeprowadzonych w szkole konsultacjach wśród uczniów, nauczycieli i rodziców oraz zasięgnięciu opinii Rady Rodziców, Samorządu Uczniowskiego, Biblioteki Pedagogicznej WOM i Miejskiej Biblioteki Publicznej, a także dokładnym przeanalizowaniu rynku wydawniczego dokonano wyboru a następnie zakupu książek. Tym sposobem w naszej bibliotece pojawiły się nowości literatury młodzieżowej, obyczajowej, thrillery, horrory, fantasy, kryminały a także szkolne lektury. Są to atrakcyjne tytuły, często bestsellery poczytnych autorów, nagradzane w prestiżowych konkursach literackich.

W imieniu swoim a także nauczyciela bibliotekarza zapraszam wszystkich do odwiedzania biblioteki. Na pewno każdy znajdzie coś ciekawego dla siebie

30.11.2020r.

Żródło: https://psychologiawpraktyce.pl/artykul/przestepczosc-nieletnich-przyczyny

Pojęcie „przestępczości nieletnich” jest używane w kryminologii i kryminalistyce, w naukach prawa karnego oraz w psychologii, pedagogice i socjologii. Socjologowie uważają, że należy to pojęcie przedstawić całkowicie inaczej, niż określa to sądownictwo. Poprzez otoczenie, czy postrzeganie samego siebie młodociany przedstawia własną osobę w ujęciu przestępcy. Poprzez kategoryzowanie go jako przestępcy, zaczynają zachodzić u niego zmiany na tle psychologicznym. Taka jednostka, która została uznana za przestępcę, wśród społeczeństwa zostaje odizolowana, co całkowicie wyklucza ją z życia publicznego. Sympatycy owej teorii, kładą szczególny nacisk na problem, ponieważ taka osoba trafia do grup o charakterze demoralizującym.

Przyczyny przestępczości nieletnich

Czynniki genetyczne

Psychologia, socjologia, kryminologia, badania multidyscyplinarne i wiele innych zajmują się przedmiotem badań przyczyn przestępczości. Wszyscy pionierzy koncepcji instynktownej są jednego zdania – agresja jest cechą wrodzoną, natomiast jej ujście w zachowaniu jest podatne na czynniki zewnętrzne i mogą być przeistoczone przez wychowanie.

nnego zdania są osoby zajmujące się naukami biologicznymi (głównie etnolodzy), gdyż prowadzą badania nad zachowaniem człowieka – które cechy są wrodzone (dziedziczne), a które są nabyte. Lorenz (1983) i Tinbergen (1968,1991) są zdania, że instynkt jest motorem zachowań agresywnych. Celem agresji jest zachowanie gatunku i ma ona charakter instynktowny. Agresję wywołują pojedyncze bodźce lub ich dziedziczone zespoły, inne zaś bodźce, także dziedziczone, ją hamują. Prawidłowości zachodzące w świecie zwierząt odnoszą się również do ludzi, ale w przypadku człowieka sygnały hamujące (wyrazy twarzy, gesty) są mniej skuteczne niż u zwierząt. Według teorii instynktu agresja jakiejkolwiek jednostki nie jest wyłącznie instynktowna, a warunkuje zachowania ludzkie. Agresywne zachowania nie powodują zachowań przestępczych, ale mogą mieć wpływ na późniejsze postępowanie i kształtowanie się negatywnych cech.

Wpływ środowiska społecznego

Najważniejszym czynnikiem, który ma największy wpływ na kształtowanie się jednostki w społeczeństwie jest grupa pierwotna, czyli rodzina. To ona kształtuje u młodego człowieka struktury poznawcze, kontrolę emocjonalną oraz kształci proces systemu wartości, wzorce zachowań oraz normy. Modele stylu wychowania mogą mieć znaczący wpływ na socjalizację młodego człowieka. Sposób, w jaki jednostka będzie odbierała emocje i uczucia w swojej rodzinie, będzie kształtował jej osobowość. Dlatego możemy wyróżnić style wychowania: opiekuńczy, autorytarny, permisywny oraz chaotyczny despotyzm.

Ważnymi czynnikami, które mają wpływ na przestępczość nieletnich, jest rozpad rodziny czy nerwica. Czynniki te mogą mocno oddziaływać na psychikę czy struktury poznawcze, zatarcie się więzi, jaka łączy rodziców i dziecko oraz zaburzają postrzeganie opiekuna jako autorytetu. Najczęstszą przyczyną nerwicy jest silny stres bądź sytuacja, która daje poczucie niebezpieczeństwa. Również przyczyną mogą być nieustające kary czy ograniczenia stosowane przez bliskich, które sprzyjają w późniejszym wieku niechęcią do tych osób oraz wzmagają silne pobudzenie i egoizm. Ponadto wpływ na przestępczość nieletnich ma alkoholizm bądź narkomania występująca w rodzinie, która powoduje zatracenie zerwanie bliskich więzi, poprzez ciągłe awantury, brak poczucia bezpieczeństwa i zatracenie własnego poczucia wartości u młodego człowieka.

Kolejnym czynnikiem mającym wpływ na przestępczość nieletnich jest grupa rówieśnicza. To ona zapewnia mu poczucie bezpieczeństwa względem innych grup oraz daje wrażenie przynależności i uznania. Poprzez działania demoralizujące, np. zażywanie środków odurzających, czy negatywne postępowanie może nauczać aspołecznego funkcjonowania prowadzącego do popełniania przestępstw.

Problem mający wpływ na wystąpienia zagrożenia przestępczości u młodego pokolenia to również media. Wraz z początkiem XX wieku to one stały się towarzyszem każdej jednostki, a ich oddziaływanie prócz pozytywnych czynników składa się także z negatywnych. Młode pokolenie stało się odbiorcą różnych „obrazów” przemocy, które są nagminnym zjawiskiem. Ich częstotliwość przyczynia się do zobojętniania i zatraca wrażliwość na sceny agresji. Młode jednostki wraz z częstym oglądaniem przemocy swoje zobojętnienie na agresję przekładają także w swoim otoczeniu.

Niestety szkoła jako instytucja oświatowo-wychowawcza może wpłynąć negatywnie na młodego człowieka i przyczynić się do jego drogi przestępczej. Zbyt duże wymagania lub ich brak, faworyzacja czy potępianie ucznia ze strony nauczyciela oraz agresja uczniów względem niego to najczęstsze powody przestępczości nieletnich. Należy również zwrócić uwagę na problematykę wagarowania uczniów. Wyróżniamy dwa rodzaje wagarów – derywacyjne oraz konfliktowe. Derywacyjny nie jest aż tak poważny, zdarza się sporadycznie i nie ma dużego wpływu na młodego człowieka, natomiast konfliktowy ma poważne podłoże i zdarza się notorycznie, gdyż młoda osoba tak stara się radzić ze swoimi problemami. Skutkiem wagarów o podłożu konfliktowym są, coraz większe problemy rodzinne czy szkolne oraz możliwość wejścia w „złe towarzystwo”.

Cyberprzemoc

Środkiem wypowiedzi i kontaktu z drugim człowiekiem stał się Internet, który z czasem został potraktowany jako środek wolnego słowa. Niestety zaczęły pojawiać się w nim treści i zachowania nieakceptowane społecznie, takie jak przemoc i cyberprzestępstwo. Fundacja „Dzieci Niczyje” wyjaśnia pojęcie cyberprzemocy jako przemoc, której dokonuje się przy pomocy sieci i telefonów komórkowych dotyczącego dzieci i młodzieży. Problem ten sięga ponad połowy młodego pokolenia. Do takich działań, jakie określamy, możemy zaliczyć: robienie fotografii bądź filmów i zamieszczanie ich w mediach społecznościowych bez zgody drugiej osoby (ośmieszając przy tym ofiarę), zastraszanie i wyzywanie w sieci lub podszywanie się pod kogoś.

Anonimowość może bez problemów sprzyjać wyzbyciu się zahamowań, które sprzyjają ujawnianiu się swoich skrywanych emocji czy obaw, a także negatywnych stanów, np. gniewu. Każde nieprzyjemne zdarzenie jest w stanie spowodować niekontrolowany atak złości. Zwłaszcza wśród młodych ludzi często łączy się to z odwetem, ponieważ odbywa się to z braku wykształconego poczucia empatii. Często kończące się kłótniami, obelgami, czy tzw. trolling (negatywne komentowanie treści, by sprowokować konkretne czyny: kłótnie, groźby itp.). Częstym problemem związanym z anonimowością jest podszywanie się pod inną osobę oraz występujące wybuchy agresji. W mediach społecznościowych są tworzone zamknięte grupy, dla danej społeczności czy portale, gdzie osoby mogą wyładować swoją frustrację. Niestety ofiara jest bardziej narażona na ataki i bezbronna, ponieważ często nie wie kto, jest prowodyrem takich sytuacji, a taka osoba pozostaje bezkarna.

Narkomania wśród nieletnich

Przyjmuje się, że także środki odurzające mają duży wpływ na przestępczość nieletnich. Wskazują na to badania statystyczne. Występują jednak pewne wątpliwości między narkotykami a przestępczością, dlatego bada się ją na dwóch płaszczyznach: kryminalizacji czynności dotyczących narkotyków (na przykład przemyt lub handel) oraz jaki ma wpływ środków odurzających na popełnianie przestępstwa.

Środki odurzające same w sobie nie wywołają zachowań przestępczych oraz przemocy, na ich wpływ ma osobowość osoby zażywającej oraz otoczenie, w którym się znajduje. Niestety brak wiedzy społeczeństwa prowadzi do błędnego postrzegania, w jaki sposób działają substancje odurzające. Również raporty dotyczące narkotyków są celowo cenzurowane (np. dokumenty WHO). Problem sięgania po środki psychoaktywne, nie dotyczy tylko osób sięgających po nie – ma on duży wpływ na społeczeństwo oraz rodzinę, w której dana jednostka się znajduje. Według koncepcji Paula B. Hortona i Gerarda R. Leslie'a zjawisko to nazywamy problemem społecznym, które według opinii publicznej jest niepożądane. Niestety w dużym stopniu przy ocenie osób uzależnionych, kierujemy się stereotypowym myśleniem, że to oni są sprawcami czynów przestępczych lub przemocy. Jednak zanim dokonali takich czynów, oni sami często doświadczali takich zachowań, będąc ofiarą.

Osoby nieletnie, które sięgają po narkotyki nie doświadczyły zaspokajania podstawowych potrzeb takich jak bezpieczeństwo, miłość, przynależność głównie przez rodziców lub ich realizacja była nadmierna – brak usamodzielnienia, kontrola. Takie jednostki są bardziej podatne na wpływy rówieśników, gdzie będą mogli zaspokajać swoje potrzeby, które nie były zrealizowane przez opiekunów. Zażycie narkotyków może dawać im poczucie samokontroli, ucieczki przed problemami, przynależności do danej grupy społecznej, czy wywołanie pozytywnych emocji. Ucieczka przed własną sytuacją życiową i bagażem przykrych doświadczeń, gdzie doświadczali przemocy jawnej w dzieciństwie, jest dużą pokusą. Również czynnikiem mającym duży wpływ na narkomanię ma uzależnienie wśród rodziców, gdzie może to stanowić „wolną” rękę do sięgania po środki psychoaktywne.

Przestępczość nieletnich jest pojęciem złożonym i  składa się na nie wiele czynników. Głównymi czynnikami, które we współczesnym świecie i rzeczywistości mają na nie wpływ jest cyberprzemoc, zażywanie środków odurzających oraz wpływ środowiska. Niestety nie istnieje złoty środek, by zminimalizować odsetek przestępczości nieletnich. Ważna jest rozmowa, pomoc oraz poświęcony czas, jaki możemy dać naszym podopiecznym, by uchronić lub przestrzec przed konsekwencjami popełnianych czynów.

16.11.2020r.

W związku ze stanem epidemii Zespół Poradni Psychologiczno- Pedagogicznych, chcąc służyć pomocą jak największej grupie potrzebujących, oferuje bezpłatne wsparcie  dla osób w kryzysie psychicznym. Pracownicy poradni zapraszają do kontaktu zarówno młodzież jak i dorosłych przeżywających stany lękowe związane z utratą pracy, obawą o zdrowie swoje i bliskich; osoby objęte kwarantanną oraz personel medyczny.

Można pisać na adres poradnia@tlen.pl lub umówić się na spotkanie on-line.

10.11.2020

Miło mi poinformować, że nasza szkoła przystąpiła do akcji MEN "Szkoła do hymnu” 2020. We wtorek - 10 listopada o symbolicznej godzinie 11:11 zaśpiewaliśmy wspólnie „Mazurka Dąbrowskiego”. Niestety z uwagi na trwającą pandemię, w tym roku akcja przeniosła się do sieci. DZIĘKUJĘ WSZYSTKIM, którzy przyłączyli się do akcji!

Zapraszam także do zapoznania się z ulotką "Szanuj, kochaj, chroń" ( w załączeniu)

09.11.2020r. 

https://www.coprzeczytac.pl/terapeutyczna-moc-ksiazki/

Książki mają cudowną, terapeutyczną moc. Działają uspokajająco, łagodzą napięcia, odrywają myśli od nieprzyjemnej rzeczywistości. Dlatego wykorzystuje się je w leczeniu depresji, nerwicy, a nawet raka.   

O terapeutycznej wartości czytania przekonywali już starożytni. Nie bez przyczyny nad wejściem do biblioteki w Aleksandrii widniał napis: „Lekarstwo dla duszy”. Współcześnie książki stały się ważną częścią terapii chorób psychicznych i fizycznych. W obu przypadkach cel jest jeden – poprawa samopoczucia pacjenta oraz wsparcie procesu akceptacji punktu życiowego, w którym aktualnie się znajduje. Odpowiednio dobrana lektura pozytywnie wpływa na przebieg zdrowienia. Daje nadzieję, pokazuje nowe perspektywy, motywuje do podjęcia działania.

Czytanie książek jest zajęciem intymnym. Odbywa się w ciszy i spokoju, w warunkach sprzyjających relaksowi. Podczas trwania choroby obecność ludzi i mediów wokoło może męczyć, a bezproduktywne leżenie w ciszy sprzyja zapadaniu się w czarną dziurę negatywnych myśli i wyobrażeń. Wtedy z pomocą może przyjść właśnie książka. Dobrze dobrana historia potrafi zaspokoić aktualne potrzeby, którym nie umieją sprostać bliscy. Wszystko dzieje się w głowie pacjenta, zmiana dokonuje się samoistnie, jakby przy okazji oddawania się tej przyjemnej czynności. Książka staje się nie tylko sposobem na zapełnianie długich godzin, ale także ma realną moc sprawczą, a sama lektura przynosi wymierne korzyści w postaci lepszego samopoczucia. W przypadku terapii ze specjalistami, książka może zostać omówiona i lepiej zrozumiana. Nie jest to jednak wymóg konieczny, ponieważ już sam kontakt z lekturą niesie za sobą dużą wartość.

W terapii książkami wcale nie chodzi o podsuwanie chorym literatury naukowej czy psychologicznej. Perswadowanie wprost nikomu nie sprawi przyjemności i kojarzyć się może jedynie z przymusem. Okazuje się, że najwłaściwszą drogę wskazuje nam literatura piękna i popularna – powieści obyczajowe, przygodowe, fantasy, kryminały czy romanse. Dobór odpowiedniej książki jest tu niezwykle istotny. Musi być ona zgodna z upodobaniami danej osoby i raczej nie należeć do kategorii zbytnio przygnębiających, czarnych powieści. Nie oznacza to, że mamy ograniczać się jedynie do zabawnych historyjek. Książka ma przede wszystkim odpowiadać na potrzeby chorego – w jednym przypadku może to być chęć rozrywki i szukania pozytywnych aspektów życia, w innym zaś zanurzenia się w historię podobną do własnej. Nie trzeba chyba także wspominać o dostosowaniu poziomu lektury do wieku i zdolności poznawczych człowieka. W doborze książek może pomóc biblioterapeuta – specjalista zajmujący się leczeniem poprzez czytanie, lub po prostu bliska osoba, posiadająca wiedzę na temat chorego i jego upodobań.

Książka „terapeutyczna” ma być odpowiedzią na pytanie zadane przez chorego, lekiem na jego lęki. Ich mnogość może być nieograniczona, a potrzeby drastycznie różne. Dlatego nie istnieje jedna recepta i zestaw polecanych lektur. Warto jednak zdawać sobie sprawę z rodzajów pomocy, jakie przynosi człowiekowi czytanie. U jednego chodzić może o identyfikowanie się z bohaterem, przeżywającym podobne trudności, u innego zaś o wywołanie w sobie negatywnych emocji, prowadzących do oczyszczenia i pozwalających na odreagowanie w lekturze. Książki mogą ponadto sprzyjać procesowi poznawania samego siebie, zachęcać do dialogu ze swoimi przekonaniami na temat ludzi i świata. Czytelnik w kontakcie z fabułą ma szansę także na rekompensowanie własnych braków i niejako za sprawą bohaterów, doświadczania tych samych uczuć. Ostatnie badania dowodzą bowiem, że czytanie uaktywnia odpowiednie partie mózgu odpowiedzialne za doznawanie realnych wrażeń. Czytając powieści przygodowe, nasza głowa całkowicie uczestniczy w ich przeżywaniu, dostarczając nam konkretnych bodźców. Łatwo możemy sobie wyobrazić, że dla osoby chorej ta funkcja bywa nie do przecenienia.

Żródło: https://www.coprzeczytac.pl/terapeutyczna-moc-ksiazki/

06.11.2020r.

W imieniu swoim oraz p. Małogorzaty Wadowskiej - nauczyciela bibliotekarza, zachęcam wszystkich do wzięcia udziału w akcji charytatywnej połączonej z obchodami rocznicy odzyskania niepodległości. Warunkiem pozyskania funduszy jest zalogowanie się na stronie:

                                                    https://dyktanda.pl/dyktando-na-swieto-niepodleglosci  
 
i w dniu 11 listopada br. wzięcie udziału w  I Ogólnopolskim Dyktandzie na Święto Niepodległości (dokładne godziny zostaną ogłoszone w trakcie trwania zapisów).

O tym, do kogo trafią zebrane środki, zadecydują uczestnicy Dyktanda poprzez głosowanie. Każdy, kto rozwiąże Ogólnopolskie Dyktando na Święto Niepodległości w dniu 11 listopada 2020 r., będzie miał możliwość oddania jednego głosu. Osoby, które osiągną w dyktandzie najlepsze rezultaty, będą dysponowały zwielokrotnioną siłą głosu - tym samym będą posiadały większy wpływ na wynik głosowania. Głosowanie to odbędzie się online pomiędzy 13 a 15 listopada 2020. Głosować będą mogły wyłącznie osoby, które napiszą (rozwiążą) Dyktando na Święto Niepodległości.

Udział w przedsięwzięciu jest bezpłatny, a zapisanie się i rozwiązanie dyktanda to jedna złotówka przeznaczona przez organizatora na wybrany cel. Im więcej  osób przyłączy się do wydarzenia, tym większa pomoc trafi do potrzebujących.

Proponujemy, by nasze głosy zasiliły działającą w Częstochowie Fundację "Oczami Brata". Instytucja ta, znana z szerokiej działalności na rzecz potrzebujących, rozpoczęła w ostatnim czasie budowę Domu "Oczami Brata", w którym w przyszłości, po "odejściu" swoich bliskich,  będą mogły zamieszkać i uzyskać profesjonalną opiekę osoby niepełnosprawne intelektualnie.

Pokażmy w tym ważnym dniu ducha patriotyzmu i wspólnie pomóżmy potrzebującym! Twój głos się liczy!
Wszyscy uczniowie, którzy wezmą udział w dyktandzie i pochwalą się certyfikatem udziału (wydawanym przez organizatorów) mogą liczyć na przychylność polonisty :) i ocenę z aktywności :)

03.11.2020r.

Drodzy Uczniowie i Rodzice!

Nietypowa sytuacja dla nas wszystkich nadal trwa. Większość czasu spędzamy w domu, pozostając tylko z najbliższymi członkami rodziny. Wprowadzono wiele ograniczeń – w tym te dotyczące chodzenia do pracy, szkoły, a także spotkań ze znajomymi. Nie możemy także swobodnie rozwijać swoich zainteresowań i pasji. Ta sytuacja może wpływać na nasze samopoczucie, a co za tym idzie rodzić konflikty. W związku z tym kilka krótkich informacji na temat samego konfliktu oraz jak skutecznie konflikty rozwiązywać.

Każdy z nas doświadczył konfliktów w swoimżyciu. Statystyki pokazują, że najczęściej kłócimy się z osobami nam najbliższymi – z rodzicami, rodzeństwem, znajomymi. A w sytuacji, kiedy jesteśmy cały czas z bliskimi - o zatarg, kłótnię czy konflikt jest nietrudno i wystarczy mała iskra zapalna.

Konflikt powstaje gdy:

• dwie strony dostrzegają niemożliwe do pogodzenia różnice (interesów, potrzeb, wartości)
• żadna ze stron nie może osiągnąć celów bez udziału lub zgody drugiej strony
• strony blokują realizację swoich planów

Konflikty są nieuniknione i z pewnością nie jest możliwe wykluczenie ich z życia. Pewne jest jednak, że można nauczyć się jak konfliktom zapobiegać, niwelować ich skutki i rozwiązywać z korzyścią dla obu zaangażowanych w nie stron.

Działania podejmowane przez ludzi zależą między innymi od tego, czy przedmiot konfliktu jest dla nich ważny, czy czują się dość silni, aby działać oraz jakie sposoby radzenia sobie z konfliktami preferują. Poniżej kilka z nich:

• unikanie konfliktu  (niedostrzeganie konfliktu tak długo, jak tylko jest to możliwe, przekonywanie siebie i innych, że nic się nie wydarzyło, że nie ma żadnych sprzeczności,  odraczanie, przeczekiwanie) 
• rezygnacja z dążeń ( poddanie się bez podjęcia walki, poddanie się po walce, przegranie walki)
• szukanie wsparcia (odwołanie się do autorytetu w celu uzyskania wsparcia i pomocy, odwołanie się do innych ludzi w celu budowy koalicji;)
• odwołanie się do trzeciej strony, aby rozstrzygnęła po czyjej stronie jest racja (odwołanie się do arbitra, aby rozstrzygnął spór, wystąpienie na drogę prawną)
• podjęcie walki w celu zniszczenia przeciwnika
• potraktowanie konfliktu jako problemu do rozwiązania

 Zasady rozwiązywania konfliktów: 

1. Nie myśl o sobie i drugim człowieku w kategoriach walki i zwycięstwa, ponieważ w ten sposób każdy z was przegra. Najważniejszą sprawą jest skoncentrowanie się na problemie, który doprowadził do kłótni. Należy go ujawnić i rozważyć, aby móc znaleźć wyjście z trudnej sytuacji.
    
2. Postaraj się na chwilę „zawiesić” spór, spojrzeć na siebie i drugą osobę oczami kogoś z zewnątrz, kto przysłuchuje się awanturze. Przestań mówić, policz do dziesięciu, zacznij oddychać spokojnie.
3. Wysłuchaj spokojnie argumentów drugiej strony. Postaraj się wczuć w to, co dana osoba myśli i poddaj to analizie. Być może okaże się, że początkowo coś źle zrozumiałeś.
    
4. Nie rzucaj słów wulgarnych, gróźb, pomówień, nie obrażaj ani nie zastraszaj drugiej strony. Używaj kulturalnego języka, nie manipuluj drugą osobą.
    
5. Bądź szczery, autentyczny, mów jasno i prosto o tym, co czujesz, okazując innym szacunek.

29.10.2020r.

Obecna sytuacja powoduje, że w dużej mierze funkcjonujemy w wirtualnej rzeczywistości- szczególnie dzieci i młodzież. Takie portale jak Facebook, Instagram, Snapchat, YouTube, Tik Tok czy Twitter to dla nich codzienność. Komentarze i polubienia pod zamieszczonymi zdjęciami czy postami stają się ważniejsze niż opinie bliskich. Dla młodych ludzi grupa i przynależność do niej są sprawą priorytetową. Ma to swoje pozytywne i negatywne strony. Bardzo częstym zjawiskiem jest tzw. hejt. Jest to zjawisko obecne nie tylko w Internecie, ale i w życiu osobistym. Polega on na negatywnych i agresywnych komentarzach w Internecie lub wrogim odnoszeniu się do jakiś tematów lub osób. Dzieci i młodzież są jednocześnie autorami hej tu i doświadczają go na sobie.

Jak objawia się hejt, jak sobie z nim radzić i jakie są konsekwencje hejtu?  Zapraszam do zapoznania się z materiałem (pliki PDF w załączeniu – dla ucznia i rodzica).

26.10.2020r.

Pandemia wpływa na wszystko. Ruszyła więc Internetowa Poradnia Kryzysowa, działająca w ramach Częstochowskiego Centrum Interwencji Kryzysowej.

W czasie rygorów sanitarnych osobisty kontakt z psychologami często jest utrudniony, a młodym ludziom w epidemicznej rzeczywistości przybyły przecież nowe potencjalne źródła stresu – czy to w związku ze zdalną nauką, czy np. zmieniającą się sytuacją życiową rodziców i napięciami, które może to powodować.  W razie kryzysu można uzyskać wsparcie przez Internet – w sposób bezpieczny, dyskretny, zaufany, profesjonalny.

Młodzi ludzie doświadczający przemocy, hejtu, dyskryminacji czy innych życiowych trudności będą mogli liczyć na pomoc psychologów i interwentów kryzysowych wysyłając mejla na adres:  pomoc@cztps.eu

Zachęcam do kontaktu!

23.10.2020r.

Drodzy Uczniowie!

Przed nami nowe wyzwania w związku z pandemią koronawirusa, a co za tym idzie - kolejne ograniczenia. Od dzisiaj cała Polska znalazła się w czerwonej strefie. Jest to trudny czas dla nas wszystkich, ponieważ ta trwająca już od kilku miesięcy sytuacja wywołuje w nas lęk, stres i niepewność.

Chociaż każdy inaczej radzi sobie z takimi emocjami, to w obliczu zawieszonych zajęć w szkole, odwołanych wydarzeń i izolacji od przyjaciół, szczególnie dzieci i młodzież muszą czuć wsparcie i miłość najbliższych. Teraz bardziej niż kiedykolwiek.

Dlatego jesli macie jakieś pytania i wątpliwości, zapraszam do kontaktu poprzez e-mail:    pedagog@ckziu.eu

Zapraszam Was także do zaglądania na stronę do zakładki e-pedagog

Życzę dużo zdrowia :)